Ο Messiah του Netflix και η έννοια του “πολιτισμικού τρομοκράτη”

Το Netflix ανέβασε την Πρωτοχρονιά στην web tv του -και αυτό έχει σημασία-, τα πρώτα δέκα επεισόδια του κοινωνικού μεταφυσικο-πολιτικού θρίλερ Messiah που δημιούργησε ο Michael Petroni με τους Mehdi Dehbi, Tomer Sisley, Michelle Monaghan και John Ortiz στους βασικούς ρόλους. Πρόκειται για μια σειρά που θα πρέπει να προβληματίσει όσους διαβάζουν για τις απανταχού εξεγέρσεις από το Αλγέρι ως το Ιράκ, από το Παρίσι ως τη Λατινική Αμερική και το Χονγκ Κονγκ. Όσους διαβάζουν για την παγκόσμια επανάσταση κατά των παγκοσμιοποιημένων ελίτ.

Ο Τραμπ έστειλε το drone και καθάρισε τον Κασέμ Σουλεϊμανί και το Netflix πρόβαλε τον “Μεσσία” Πρόκειται για έναν ευφυή νέο άντρα (μάνα Εβραία, πατέρας Άραβας, μεγαλωμένος από τον θείο του στην Τεχεράνη) που λειτουργεί εσχατολογικά στο όνομα του Θεού (όλοι είμαστε παιδιά του), ανάμεσα στα πρότυπα του Μαχάτμα Γκάντι και του Ιησού, θέτοντας αμφιβολίες για την εξουσία, τα σύνορα και το μάταιο του πολέμου. Η ξαφνική εμφάνισή του και κάποια αμφιλεγόμενα θαύματα προκαλούν μια αυξανόμενη διεθνή αναταραχή στις μάζες που βλέπουν στις πράξεις του τη Δευτέρα Παρουσία.

Το ποιος πραγματικά είναι, διερευνούν μία υψηλόβαθμη πράκτορας της CIA κι ένας αξιωματικός της Μοσάντ που καταλήγουν στο σενάριο πως πρόκειται για “πολιτισμικό τρομοκράτη”. Κρατείστε αυτόν τον όρο, θα τον ξανακούσουμε τα επόμενα χρόνια στις ειδήσεις. Οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από ελπίδα και το σύστημα δεν μπορεί να τους τη δώσει. Ακόμα και οι λαϊκιστές είναι τζούφιοι. Τα Κίτρινα Γιλέκα το ξέρουν. Ίσως το κατάλαβαν και οι οπαδοί του Σαλβίνι. Μάλλον μπαίνουμε στη δεκαετία των Σωτήρων, των Ευαγγελιστών, της μεταφυσικής των νευροεπιστημών…

Το Netflix είναι ίσως ο κορυφαίος παραγωγός μιας παράξενης παγκοσμιοποίησης, πέρα από αυτή του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, με κεντρικό δόγμα “γίνεσαι αυτό που πιστεύεις”. Το είδαμε και στο ελευθεριακό SESCE 8, στο βαθιά πολιτικό Black Sails, το ρώσικο μελλοντολογικό Better than us, αλλά και στο επαναστατικό La Casa del Papel. Πολύ ενδιαφέρουσες παραγωγές για τις οποίες θα δούλεψαν φοβερά μυαλά. Στο Youth του Paolo Sorrentino, για το σενάριο του σκηνοθέτη που υποδυόταν ο Harvey Keitel, δούλευαν πέντε νεαροί από το ΜΙΤ και το Χάρβαρντ!

Ultra μεταμοντέρνο μείγμα

Προφανώς η τέχνη -με τον κινηματογράφο να αποτελεί την κορυφαία της μαζική έκφραση- είναι πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικο-κοινωνικές αναλύσεις του World Economic Forum. Η προχωρημένη σκέψη και τα ανήσυχα μυαλά δουλεύουν στο σινεμά και παράγουν ένα μίγμα ultra μεταμοντέρνο, γοητευτικό, ενδιαφέρον, ύποπτο ή εμπνευστικό για τον καπιταλισμό της επιτήρησης των οικονομιών του χρέους.

Ο Messiah αποδεικνύει πόσο “ευάλωτη” είναι η Αμερική, αλλά και ότι “η ανυπακοή είναι εχθρός του καπιταλισμού”. Αυτά τα δύο είναι αρκετά για να τον χαρακτηρίσουν οι πράκτορες “πολιτισμικό τρομοκράτη”, κι ας είναι πασιφιστής. Κι έχουν δίκιο να ανησυχούν, αφού αυτός ευαγγελίζεται πως «κάθε στιγμή κάνουμε επιλογές… αυτή είναι η ευλογία του Θεού». Κι όταν οι χωρίς ελπίδα κοινωνίες, όπως αυτή του “πουθενά της Αμερικής”, ψάχνουν εναγωνίως να πιαστούν από κάπου ή κάποιον που μπορεί να τους τη δώσει, τότε, τα πράγματα γίνονται σοβαρά για το σύστημα.

Το σύστημα αυτά θα τα καταλάβει γιατί έχει τις δεξαμενές σκέψεις που δουλεύουν γι΄ αυτό. Το ερώτημα είναι τι καταλαβαίνει η αριστερά. Προφανώς λίγα, δραματικά λίγα. Δεν είναι τυχαίο που ο Σλάβοϊ Ζίζεκ στην εισαγωγή του βιβλίου “Revolution at the Gates” (Η επανάσταση προ των πυλών) ξεκινάει με τη φράση «Η άμεση αντίδραση στην ιδέα της επανενεργοποίησης του Λένιν είναι, φυσικά, μια έκρηξη σαρκαστικού γέλιου. Ο Μαρξ είναι ΟΚ – σήμερα, ακόμη και στη Wall Street, υπάρχουν άνθρωποι που τον λατρεύουν…».

Και καταλήγει: «ο Φορμαλιστής θεωρητικός Βίκτωρ Σκλόφσκι σημείωσε πως “κάποιο είδος στοιχειακής διαδικασίας συμβαίνει εκεί όπου η ζωντανή πράξη της ζωής μετασχηματίζεται σε θεατρική”». Δεν γνωρίζουμε εάν το Netflix έχει διαβάσει Σκλόφσκι ή είναι ο «άρτος και θεάματα» της παγκοσμιοποίησης, πάντως οι παραγωγές του είναι πιο ενδιαφέρουσες από αυτά που λένε οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων.