“Όλα για τη Μητέρα Μου”: Μια ταινία για τη θηλυκή ανεκτικότητα
09/08/2024
Σκέφτομαι συχνά πως εάν ο πλανήτης εκατοικείτο μόνον από “θηλυκότητες”, και λατρευόταν η Γαία-Μαία-Ρέα-Αφαία ως Μεγάλη Μητέρα Θεά, θα ζούσαμε σε μια παραδείσια ευτοπία Αφθονίας, Ειρήνης, Ευδοκίας, Ομόνοιας, Αλληλεγγύης.
Το Θηλυκό (με την ευρεία του έννοια) είναι ανεκτικό, δεκτικό, υποχωρητικό, “μητρικό”, καλλιτεχνικό, δημιουργικό, παραγωγικό… Γεννάει ιδέες για το Καλό Όλων! Γι’ αυτό και ισχύει η λαϊκή φράση “αυτός έχει θηλυκό μυαλό!”.
Εξάλλου, ο σοφός Ηράκλειτος απεφάνθη αφορίζοντας: “Πατήρ πάντων Πόλεμος”. “Μήτηρ πάντων Ειρήνη”, λέω εγώ ο ταπεινός. Η Μητέρα είναι πάντα μύθος για όλους τους ανθρώπους, σε όλους τους πολιτισμούς, απανταχού τής Γης. Παναγία-Πανγαία-Παγγαία.
Ο Αλμοδόβαρ φτιάχνει την ωραιότερη, συγκινητικότερη, δραματικότερη ταινία του. Θα μείνει στην Ιστορία τού Κινηματογράφου ως μάθημα ανθρωπιάς. Βλέπεται ευχάριστα και στα θερινά σινεμά (με ή χωρίς μπυρίτσα). Μην την χάσετε!
1999. Έγχρωμη. Διάρκεια: 101′. Δραματική. Ισπανική.
Μια ανύπαντρη μητέρα βλέπει το μοναχογιό της να πεθαίνει ανήμερα των 17ων γενεθλίων του, στην προσπάθειά του να πάρει αυτόγραφο από μια ηθοποιό. Εξαιτίας της οδυνηρής απώλειας, η γυναίκα αποφασίζει να εντοπίσει τον πατέρα του παιδιού, επιλογή που ανοίγει τον δρόμο για μια υπαρξιακή οδύσσεια που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ, με τους Σεσίλια Ροθ, Μαρίζα Παρέδες, Πενέλοπε Κρουζ, Αντόνια Σαν Χουάν, Καντέλα Πένια, Ελόι Αζορίν.
