“Όνειρα Ιλουστρασιόν”: Με όραμα τον νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο

Το άτομο ως κέντρο τού κόσμου είναι μία από τις παρενέργειες τής Πρώτης Βιομηχανικής Επανάστασης που μας απέκοψε βιαίως από την εγγενή αρμονική μας ένταξη στο Φυσικό Περιβάλλον. Η τερατογέννεση οδήγησε αναπόφευκτα στο δίπολο Τζέκυλ και Χάϊντ. «Ο Πολιτισμός πηγή δυστυχίας» κατά τον Φρόϋντ. Αυτό βλέπουμε στο “Όνειρα Ιλουστρατιόν”

Στην καλύτερη περίπτωση ανταπεξερχόμεθα την καθημερινότητα με εναλλασσόμενες νευρωσούλες, περιοδικές έξεις και τοξινώσεις παντός είδους. Οι πατροπαράδοτες νηστείες δεν κατέχουν πλέον σοβαρή θέση στον υπερκαταναλωτικό πολιτισμό μιας ανερμάτιστης “Κοινωνίας τής Αφθονίας” που βασίζεται στη Διαφήμιση πλαστών αναγκών, άλλοτε μέσα από ιλλυστρατιόν έντυπα περιοδικά και τώρα μέσα από τον καταιγισμό των διαδικτυακών selfie, followers, influencers και τα συναφή… Το σώμα έπαψε να επικοινωνεί με τα άϋλα αιθερικά πεδία των “πνευμάτων”, όπως σοφώς έπρατταν όλοι οι γνωστοί προβιομηχανικοί πολιτισμοί.

Και η ίδια η θρησκεία υποχώρησε στην θεοποίηση των “εγώ”, ενόσω το “εμείς” υποχωρεί ως ψευδαίσθηση. Τα άτομα βουλιάζουν σε έναν παραισθητικό κόσμο (παρόμοιο με την ιριδίζουσα επιφάνεια μιας σαπουνόφουσκας) και αναλίσκονται στην απαθανάτιση τού κοσμοειδώλου τους δίκην ματαιόδοξης μορφής “αθανασίας”, ενώ η κενοδοξία είναι προφανής σε κάθε ψυχρό, εξωτερικό παρατηρητή. Όμως και η ίδια η Επιστήμη, αφού αμφισβήτησε κάθε έννοια Αόρατου-Άρρητου-Απείρου, τροφοδοτεί εμμέσως πλην σαφώς μία διαφημιστική βιομηχανία παραπληροφόρησης με αμφίβολο όφελος.

Τα ίδια τα άτομα πιάνονται στο δίχτυ μιας υπερκοσμικής αράχνης και δυστυχούν. Μαύρες τρύπες τα παγιδεύουν στον εκάστοτε “ορίζοντα των γεγονότων” τους και τα αφαιμάσσουν. Παντοειδείς βρικόλακες, βαμπίρ, παράσιτα, αναρριχητικά, χειριστικά όντα (και οντίδια – ας μου συχωρεθεί ο νεολογισμός) τρέφονται τζάμπα πάνω στο σώμα υπερ-εργατικών μελισσών που δεν τρυγούν το φυσικό νέκταρ αλλά καταναλώνουν υποπροϊόντα τής Χημείας. Στη συγκεκριμένη ταινία, το άτομο θέλει να δει τον εαυτό του εξώφυλλο, να γίνει κάποιος, έστω για μια στιγμή, έστω για τα περίφημα “πέντε λεπτά δημοσιότητας”. Ε, και; So what?

“Όνειρα Ιλουστρασιόν”

Παραμορφώνεται, αυτοκαταστρέφεται, μεταλλάσσεται, εκπίπτει, αποκόπτεται από τον ίδιο τον εαυτό του και τις εγγενείς ισορροπίες του. Τραγικό; Όχι με την έννοια τής αριστοτελικής “Ποιητικής”. Tragic όμως ναι. Αξιολύπητα, αξιοθρήνητα, αυτοπαθή και αυτόκλητα έντομα σε αντίθετη φορά από τον μετασχηματισμό τού σκουληκιού σε πεταλούδα-ψυχάρα. Ψυχές εγκλωβισμένες στην υπερτροφική, υπεργυμνασμένη, δυσαρμονική, αντιαισθητική, κακόγουστη εν τέλει σάρκα τους. “Ηθική και Αισθητική” είναι ένα και το αυτό, γνωμάτευε ο Αριστοτέλης. Είναι ανήθικη τελικά αυτή η θεοποίηση τής παραφουσκωμένης σάρκας, της αιώνιας νεότητας, της παγίωσης τού Χρόνου σε μια παραισθητική, υπερβολική στιγμή.

Ο μεγεθυντικός φακός ποτέ δεν αποδίδει την πραγματικότητα ως είναι: μία απειροελάχιστη νότα στο Αρμόνιο τού Σύμπαντος Κόσμου. Δείτε αυτή την ταινία ως αυτομαστίγωμα, άσκηση αυτοσαρκασμού και ταπείνωσης. Κάτι μας διδάσκει πάντα το ομοιοπαθητικό παράδειγμα τής υπερβολής, της τραγικής υπερβάσεως τού Μέτρου. Νέμεσις, Τίσις…

Η ανάγκη τής υπερβάσεως των φυσικών ορίων θα μπορούσε να είναι ακόμα και ηρωική εάν επιχειρείται η μεταμόρφωση τής βαριάς, λασπώδους, βρωμερής παχύρρευστης Ύλης σε υψίσυχνον Φάος. Το Φως όμως απαιτεί αντιβαρύτητα. Όταν μας έλκει το χώμα, η γη θα μας καταπιεί ανακυκλώνοντάς μας, ως λίπασμα (στην καλύτερη περίπτωση) ή ως “άχθος αρούρης” (στην χειρότερη). Κι από αυτή την άποψη και μόνον δεν είμαστε όλοι/όλες/όλα ίδιοι, αφού γινόμαστε οι επιλογές μας… Ελεύθερη βούληση. Ατομική ευθύνη… Η Αγάπη, η Φιλότης, ο Ορφικός Έρως είναι τελικά το πασπαρτού που ανοίγει όλες τις πόρτες… Ωδή ανά-Στάσιμος.

Όνειρα Ιλουστρατιόν: Υπόθεση

Ο Κίλιαν Μάντοξ είναι ένας κοινωνικά αδέξιος ερασιτέχνης bodybuilder με απελπισμένη ανάγκη για καταξίωση, που του δημιουργεί έντονα προβλήματα συμπεριφοράς. Αναθαρρεί, όμως, όταν μια κοπέλα που του αρέσει δέχεται να βγει ραντεβού μαζί του.

Magazine Dreams 2023
Έγχρ. Διάρκεια: 123′
Δραματική Aμερικανική
Σκηνοθεσία: Ελάιτζα Μπάινουμ
Με τους: Τάιλουρ Πέιτζ, Τζόναθαν Μέιτζορς, Χέιλι Μπένετ