Τρικούβερτος καυγάς σε θερινό σινεμά!

Καθόμουνα πρώτη σειρά λόγω γκαβομάρας. Έτσι δεν είχα θέα στο κοινό. Ακούω φωνές. Στις αρχή τσιριχτές, μετά τενόρου, αμέσως μετά κοντράλτο, όταν πιάσαμε και τα μπάσα στην ηχητική κλίμακα γύρισα. Μα τι είχε συμβεί; Μια κυρία 70 Μαΐων (ας πούμε ότι είχε γεννηθεί Μάϊο – προς Δίδυμο με ωροσκόπο Παρθένο την κόβω) έβριζε σκαιότατα την πισινή της νεαρή κοπέλα γιατί – λέει – την κλώτσαγε! Ο αντιρατσιστικός νόμος δεν μου επιτρέπει να επαναλάβω τα επίθετα, χωρίς να τρωθεί ανεπανόρθωτα η συγγραφική μου τιμή!

Μετά επεμβαίνουν καλόπιστα κι ένα ζευγάρι τριαντάρηδων gay που θέλουν να δουν την ταινία εξάπαντος και διαμαρτύρονται γιατί δεν την απολαμβάνουν όπως πρέπει (“με την ησυχία τους”). Και δίκιο έχουν οι άνθρωποι! Αμέσως μετά ανακατεύεται ο υπέργηρος συνοδός τής διαμαρτυρομένης φωνασκούσης: «Με ζάλισες!». (Χειροκροτήματα). Ο καυγάς γενικεύεται. Όλοι/όλες/όλα εκτός από εμένα που έχω γεννηθεί στενογράφος τής καθημερινότητας.

Τελικά παγώνει η εικόνα στην οθόνη με πλαίσιο γιασεμιά, νυχτολούλουδα, μανόλιες και άλλα μελισσόφυλα είδη, οι υπεύθυνοι τού κινηματογράφου ανάβουν τα φώτα, επιχειρούν να απομακρύνουν την πέτρα του σκανδάλου. Εκείνη αρνείται να βγει έξω. «Έχω φίλους στην Χωροφυλακή εγώ!» λέει.

Πώς τελείωσε ο καυγάς!

Οι συνιδιοκτήτες που την έχουν παρατηρήσει να ξανακάνει φασαρία στο ιστορικό τους θερινό σινεμά τής το υπενθυμίζουν. Οι υπόλοιποι χειροκροτούν. Η κυρία προσπαθεί να πείσει τον σύνοδό της να φύγουν μαζί. Εκείνος έχει μουλαρώσει και δεν πάει πουθενά.

Τελικά, βγαίνει αυτοκρατορικά με ύφος Ρωμαίας πατρικίας, ενόσω όλος ο υπαίθριος χώρος και τα γύρω μπαλκόνια χειροκροτούν ως εάν να ευρίσκοντο σε αρένα. Και η ταινία συνεχίζεται. Για την ζωή δεν ξέρω. Αγκομαχάει η κακομοίρα στον ανήφορο…