Τρία άτομα στο νοσοκομείο μετά από δάγκωμα φιδιού – Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις

Τρία άτομα μεταφέρθηκαν τα τελευταία 24ωρα στο νοσοκομείο Λαμίας από δάγκωμα φιδιού και τα δύο βρίσκονται στη ΜΕΘ υπό στενή παρακολούθηση, γιατί τα δάγκωσε οχιά.

Το πρώτο θύμα είναι μια γυναίκα μέσης ηλικίας από την περιοχή της Αταλάντης που ξαφνικά πετάχτηκε μια οχιά και τη δάγκωσε την ώρα που εκείνη ανυποψίαστη πότιζε τα λουλούδια στην αυλή της. Το δεύτερο θύμα είναι ένας 55χρονος αλλοδαπός εργάτης γης από την Αλβανία που τον δάγκωσε κι εκείνον οχιά, ενώ εργαζόταν σε χωράφι στην Ιστιαία. Και οι δύο διακομίσθηκαν άμεσα στο Νοσοκομείο Λαμίας όπου κρίθηκε απαραίτητο να μεταφερθούν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Τα θύματα χρειάζονται παρακολούθηση και για την πηκτικότητα του αίματός τους.

Στην τρίτη περίπτωση το θύμα δεν κινδυνεύει,γιατί τον δάγκωσε δεντρογαλιά που του προκάλεσε πρήξιμο στο άκρο. Ευτυχώς η νοσηλεία του κράτησε μόνο για μία ημέρα και ήδη επέστρεψε σπίτι του.

Η διάκριση των δηλητηριωδών από τα μη δηλητηριώδη είδη φιδιών δεν είναι εύκολη. Οι οχιές χαρακτηρίζονται από κυλινδρικό σχήμα, χρώμα σταχτί προς καφέ και λέπια. Στη ράχη το φίδι έχει σκούρα σχέδια σε σχήμα τεθλασμένης γραμμής. Το κεφάλι τους είναι κάπως τριγωνικό και έχουν μεγάλους άνω κυνόδοντες.

Γενικά έχει παρατηρηθεί αύξηση και αλλαγές στην συμπεριφορά φιδιών και άλλων πλασμάτων λόγω της δίμηνης καραντίνας και του περιορισμού της ανθρώπινης δραστηριότητας σε όλο τον κόσμο.

Τι μπορεί να κάνει το θύμα και όσοι είναι κοντά του

Πρέπει να υπάρξει άμεση νοσηλεία. Εν τω μεταξύ το άτομο που υπέστη δήγμα οχιάς πρέπει να καθυστερήσει την απορρόφηση του δηλητηρίου, παραμένοντας ακίνητο όσο αυτό είναι δυνατόν ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση του δηλητηρίου. Ανάλογα με τη θέση του τραύματος, αν και συνήθως οι οχιές δαγκώνουν στο πόδι, αφαιρούνται  κάλτσες και παπούτσια, όπως και κοσμήματα ή βέρες, γιατί ακολουθεί οίδημα (πρήξιμο) του σκέλους. Μολονότι επί πολλά χρόνια συνίστατο η άμεση αναρρόφηση του δηλητηρίου, η βιβλιογραφία σήμερα αναφέρει ότι δεν υπάρχει όφελος από αυτή την πρακτική, απεναντίας η παρατεταμένη αναρρόφηση μπορεί να προξενήσει τοπικές βλάβες στους ιστούς.

Πρέπει να ακινητοποιείται το άκρο που έχει δεχθεί το δήγμα, γιατί έτσι επιβραδύνεται η εξάπλωση του δηλητηρίου. Παρόλο που υπάρχουν ενδείξεις ότι το δηλητήριο μπορεί να περιοριστεί στην περιοχή του δήγματος με ελαστικό επίδεσμο που σταματά τη ροή της λέμφου, το όφελος αυτής της τεχνικής δεν έχει αποδειχθεί, αντίθετα υπάρχει φόβος ότι ο περιορισμός του δηλητηρίου στην περιοχή του δήγματος θα επιδεινώσει την τοπική ιστική νέκρωση.

Αν το νοσοκομείο είναι πιο μακριά από μία ώρα

Εάν το θύμα απέχει περισσότερο από 1 ώρα από υγειονομική μονάδα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί: α) ελαστική περίδεση,επειδή το φίδι διοχετεύει το δηλητήριο στον υποδόριο ιστό, από όπου απορροφάται με τα τριχοειδή και τα λεμφαγγεία και β) ακινητοποίηση,αλλά με κίνδυνο να θυσιαστεί ιστός για να μειωθεί η συστηματική τοξίκωση. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εφαρμόζεται έντονη πιεστική περίδεση που να αποφράσσει τις αρτηρίες. Πρέπει να μπορεί κάποιος να ψηλαφεί το σφυγμό περιφερικά της περίδεσης.

Ο ίσχαιμος επίδεσμος θα πρέπει να αφεθεί, χωρίς να χαλαρωθεί, για διάστημα το πολύ μέχρι 2 ωρών. Θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται: α)οι τομές, β)η ψύξη ή η θέρμανση του άκρου που έχει δεχθεί το δήγμα και γ) η χορήγηση οινοπνευματώδους ποτού στο θύμα. Το σημαντικότερο είναι να διακομισθεί το ταχύτερο δυνατόν σε νοσοκομείο και τα προαναφερόμενα είναι λύσεις ανάγκης ώστε το θύμα να κερδίσει λίγο χρόνο και να υποστεί μικρότερη βλάβη από το θάνατο, μόνον όταν η άμεση μετάβαση στο νοσοκομείο είναι ανέφικτη.

Στο νοσοκομείο ακολουθούνται διαφορετικά πρωτόκολλα ανάλογα με το δήγμα.