Bisexual και ριζοσπάστης η νέα ηγέτιδα της ιταλικής κεντροαριστεράς

Η πρώην ευρωβουλευτής Έλλη Σλάιν είναι η νέα ηγέτιδα του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος. Στις προκριματικές εκλογές της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου για την ανάδειξη του διαδόχου του Ενρίκο Λέτα, (ο οποίος μετά την οδυνηρή εκλογική ήττα στις πολιτικές εκλογές του Σεπτέμβρη, μάλλον θα επιστρέψει στην ακαδημαϊκή καριέρα), η Σλάιν βγήκε πρώτη αφού εξασφάλισε το 52,9% των ψήφων. O αντίπαλος της Στέφανο Μπονατσίνι πήρε μόνον το 46.2%.

Στις προκριματικές εκλογές της Κυριακής είχαν δικαίωμα ψήφου, καταβάλλοντας δύο ευρώ, όχι μόνον τα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά και οι συμπαθούντες και ψηφοφόροι. Αυτή η διεύρυνση του εκλογικού σώματος έκανε και τη διαφορά στις εκλογές της Κυριακής και οδήγησε την Σλάιν προς τη νίκη.

Στον πρώτο γύρο, που διεξήχθη στις αρχές Φεβρουαρίου, ψήφισαν μόνον τα μέλη του κόμματος και το αποτέλεσμα ήταν να εξασφαλίσει την πρωτιά με το 54% ο αντίπαλος της Σλάιν, ο Στέφανο Μπονατσίνι, πρώην υπεύθυνος της οργάνωσης Μπολόνιας του Δημοκρατικού Κόμματος και τώρα περιφερειάρχης Αιμιλίας-Ρωμανίας, με αναπληρωτή περιφερειάρχη μέχρι χθες την ίδια την Σλάιν. Υπήρξε όμως και άλλη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ψηφοφορία των μελών και εκείνη των συμπαθούντων. Στην πρώτη συμμετείχαν μόνον 151.530 ψηφοφόροι ενώ στη δεύτερη ψήφισαν ένα εκατομμύριο 300 χιλιάδες Ιταλοί.

Ο Μπονατσίνι επιβραβεύτηκε λοιπόν από τα μέλη του κόμματος, αλλά απορρίφθηκε από τον ευρύτερο χώρο επιρροής του πρώην αριστερού κόμματος. Πέρα από την πατροπαράδοτη κομματική πειθαρχία που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την ψήφο πολλών μελών του πρώην Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η απόσταση ανάμεσα στα δυο αποτελέσματα, την ψήφο μόνον των μελών και την ψήφο των συμπαθούντων και ψηφοφόρων, έχουν βαθύτατη πολιτική σημασία.

Ο εκλεκτός της νομεκλατούρας

Ο Μπονατσινι υποστηρίχτηκε ανοιχτά από την κομματική νομενκλατούρα, ενώ η Σλάιν κατάφερε να πιάσει τον παλμό του αριστερού και προοδευτικού ψηφοφόρου, που είναι βαθύτατα απογοητευμένος από την πορεία του κόμματος στα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή από τότε που ο Ματέο Ρέντσι κατάφερε να αναδειχτεί ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος. Τώρα ο Ρέντσι έχει φύγει από το Δημοκρατικό Κόμμα και ίδρυσε δικό του μικροσκοπικό κόμμα, το “Ζωντανή Ιταλία”, που στις τελευταίες εκλογές συμμάχησε με το κεντρώο κόμμα “Azione” (“Δράση”) κι εξασφάλισε ένα πενιχρό 7,7%.

Παρότι πολιτικός προερχόμενος από τη Χριστιανοδημοκρατία, αναμεμειγμένος σε πολλά σκάνδαλα και αποδεδειγμένα αναποτελεσματικός στην πολιτική και κυβερνητική του δράση, παραδόξως ο Ρέντσι εξακολουθεί να ασκεί κάποια επιρροή στη δεξιά πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο ίδιος ο Μπονατσίνι εξέφρασε πολλές φορές την εκτίμηση του για τον πρώην ηγέτη και στην προεκλογική περίοδο δεσμεύτηκε, σε περίπτωση που κέρδιζε την προεδρία, να τον επαναφέρει στο κόμμα.

Τώρα που με την Σλάιν η επαναφορά του πρώην δημάρχου Φλωρεντίας και αποτυχημένου πρώην πρωθυπουργού δεν είναι εφικτή, πολλοί υπόγειοι ρεντσικοί βγαίνουν στην επιφάνεια και απειλούν να αποχωρήσουν από το κόμμα. Ο πρώτος που διατύπωσε την απειλή αυτή είναι ο δήμαρχος της πόλης Μπέργκαμο Τζώρτζο Γκόρι.

Αν κρίνουμε από τους χειρισμούς του δημάρχου της πόλης κατά την πανδημία και το απίστευτο ρεκόρ θανάτων από κορονοϊό στο Μπέργκαμο, θα λέγαμε πως καλά θα έκανε ο Τζώρτζο Γκόρι, όχι μόνον να φύγει από το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά να εγκαταλείψει και την πολιτική δράση, πριν προκαλέσει άλλη εκατόμβη! Αν όλοι όσοι φύγουν από το Δημοκρατικό Κόμμα είναι σαν κι αυτόν, η Σλάιν και ο ευρύτερος χώρος της ιταλικής Αριστεράς, όχι μόνο δεν θα χάσουν τίποτα, αλλά θα μπορούν και να ανασάνουν με ανακούφιση.

Ποια είναι η Έλλη Σλάιν 

H νέα ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος είναι 38 ετών. Γεννήθηκε στην Ελβετία από μητέρα Ιταλίδα και πατέρα Αμερικανό. Ο Ιταλός παππούς της Αγκοστίνο Βιβιάνι ήταν αντιφασίστας παρτιζάνος και μετά την απελευθέρωση ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο πατέρας της, ο Μέλβιν Σλάιν, διδάσκει πολιτικές επιστήμες στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ η μητέρα της, η Πάολα Βιβιάνι, διδάσκει δημόσιο δίκαιο σε ιταλικό πανεπιστήμιο.

Η Σλάιν ξεκίνησε την πολιτική της δράση συμμετέχοντας στις δύο προεκλογικές εκστρατείες του Μπαράκ Ομπάμα κατά τα έτη 2008 και 2012. Αργότερα επέστρεψε στην Ιταλία και δραστηριοποιήθηκε στις γραμμές του Δημοκρατικού Κόμματος. Έγινε γνωστή ως ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του κινήματος “Occupy PD” που στόχευε στην εκκαθάριση του κόμματος από τα νεοφιλελεύθερα στελέχη της ομάδας Ρέντσι αλλά και άλλων. Το 2014 εγκατέλειψε το Δημοκρατικό Κόμμα κι εξελέγη ευρωβουλευτής με το μικρό αριστερό κόμμα “Possibile” που ίδρυσε ο Πίπο Τσιβάτι, πρώην βουλευτής του ΔΚ.

Η Σλαίν επανήλθε στο ιταλικό κοινοβούλιο στις τελευταίες εκλογές, όταν εξελέγη χωρίς να είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος. Αποφάσισε να πάρει επί τέλους την κομματική ταυτότητα, μόνον αφού είχε ήδη υποβάλει την υποψηφιότητα της για την προεδρία του. Κατά την αναμέτρηση της με τον Μπονατσίνι η Σλάιν κατάφερε να μιλήσει στα λαϊκά στρώματα, τα οποία παρέμειναν χωρίς εκπροσώπηση από τότε που διαλύθηκαν τα παραδοσιακά κόμματα της Αριστεράς, πρωτίστως το σοσιαλιστικό με την διεφθαρμένη ηγεσία του Μπετίνο Κράξι και αργότερα το κομμουνιστικό, με την αλλαγή ονόματος και προγράμματος.

Ανήγγειλε την υποψηφιότητα της για την προεδρία στην λαϊκή συνοικία Καζάλ Μπερτόνε της Ρώμης, όπου την υποδέχτηκαν χιλιάδες κάτοικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν νέοι. Και πάλι σε λαϊκή συνοικία της Ρώμης περίμενε με εκατοντάδες φίλους και υποστηρικτές να γιορτάσει τα τελικά αποτελέσματα.

Υπέρ των λαϊκών στρωμάτων

Στους παραπάνω από τέσσερις μήνες που διήρκεσε η προεκλογική εκστρατεία κατέκρινε έντονα τη φιλοδοξία του Μπονατσίνι να διαμορφώσει ένα Δημοκρατικό Κόμμα που να είναι «το κόμμα όλων των πολιτών», δηλαδή ελάχιστα διαφορετικό από την τωρινή σούπα, ένα κόμμα που δεν διαθέτει ούτε πρόγραμμα ούτε ταυτότητα. Το κόμμα που προανήγγειλε η Σλάιν είναι ένα «νεωτεριστικό αριστερό κόμμα που απευθύνεται στα λαϊκά κόμματα».

Στα δικά της λόγια, το επιθυμητό Δημοκρατικό Κόμμα είναι «αριστερό, φεμινιστικό και οικολογικό». Επίσης υπερασπίστηκε τα φιλολαϊκά μέτρα, όπως το εγγυημένο εισόδημα, και ενθάρρυνε την αριστερή στροφή που επέβαλε στο Κίνημα 5 Αστέρων ο πρώην πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, ανοίγοντας έτσι ένα παράθυρο διαλόγου.

Τελευταία σημείωση: κατά την προεκλογική εκστρατεία κάποιοι, νεοφασίστες και όχι μόνον, της επιτέθηκαν διότι το επώνυμο, αλλά και η μύτη (!) της είναι εβραϊκά. Η ίδια απάντησε χλευαστικά λέγοντας πως και τα ετρουσκικά αγάλματα στα μουσεία της Τοσκάνης έχουν την ίδια μύτη. Αφού το ρατσιστικό δεν έπιασε, η επίθεση πέρασε στο σεξιστικό. Της επιτέθηκαν διότι δηλώνει “αμφιφυλόφιλη” (bisexual) και πως έχει μόνιμη σχέση με μια κοπέλα. Αλλά αυτή η τελευταία επίθεση μάλλον έγινε μπούμερανγκ για τους δεξιούς, εντός κι εκτός του Δημοκρατικού Κόμματος.