Τι μας έφερε, τι μας στέρησε η επαναφορά Πολάκη

Η ολική επαναφορά του Παύλου Πολάκη ασφαλώς “έγραψε” στο πολιτικό σκηνικό των ημερών. Άλλωστε ο αψύς Σφακιανός – εγκαταστάθηκε κι αυτή η κωδική ονομασία στον πολιτικό λόγο της περιόδου! – δεν άργησε να αδράξει το πληκτρολόγιο, νωπό ακόμη από το άγχος της αποτύπωσης ενός mea culpa απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, με επανέναρξη των εχθροπραξιών με Νίκο Χατζηνικολάου.

Βαρύτερη ωστόσο η παρέμβαση, κάποιες ώρες αργότερα, με την ανάληψη από τον Παύλο Πολάκη της ευθύνης/αποστολής να φέρει αντιμέτωπο τον – παραιτημένο – υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή με Έκθεση Επιθεώρησης και Ελέγχου της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας (που δύσκολα θα της αποδιδόταν αντικυβερνητική μεροληψία!…) την οποία είχε δηλώσει ο Καραμανλής ότι αγνοούσε ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας στην Βουλή. Αφορούσε την διαβόητη Σύμβαση 717 του ΟΣΕ – και είχε κοινοποιηθεί (και) στο Γραφείο του, πέραν του ΟΣΕ, με αντικείμενο τα θέματα ασφαλείας. Το θέμα είχαν ήδη ανεβάσει ο Χάρης Καστανίδης και ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά… ποιος αναμετράται σε δημοσιότητα με τον Παύλο Πολάκη;

Ούτως ή άλλως το πόσο (και προς ποια κατεύθυνση) θα είχε βαρύνει στην τελική έκβαση των εκλογικών αναμετρήσεων που κατά σκηνοθεσίαν “Πρωταγωνιστών” Σταύρου Θεοδωράκη ξεκινούν τον Μάϊο, αναμετρήσεων με ιδιαίτερη βαρύτητα αφενός ο προς στιγμήν αποκλεισμός Πολάκη και αφετέρου η με ΑνδρεοΠαπανδρεϊκές αποχρώσεις στάση Τσίπρα (“έθεσε εαυτόν εκτός ψηφοδελτίων” κατά το “έθεσε εαυτόν εκτός Κινήματος”), αυτό είναι κάτι που δεν έχει πλέον αντικείμενο.

Θα άξιζε πάντως να σταθεί κανείς και να αναστοχασθεί ποια άλλα γεγονότα “έτρεχαν” όλες εκείνες τις ημέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μιντιακός κήπος και η πολιτική ζωή εν γένει είχε αποφασίσει να στερηθεί την Πολακιάδα.

Θυμηθείτε: Την ίδια στιγμή που ο Π. Πολάκης ξεδίπλωνε την κοσμαντίληψή του και την εκδοχή το τι σήμαινε για αυτόν “η άλλη φορά”, ο Αλέξης Τσίπρας είχε επιλέξει να απευθυνθεί στο – κατά τεκμήριον όχι ιδιαίτερα φιλικό… – αναγνωστικό κοινό του “Πρώτου Θέματος” προκειμένου να εξηγήσει, με την δική του (επίσημη/ αυθεντική θάλεγε κανείς) κατάθεση τι τελικώς εννοεί ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ με το «την άλλη φορά θα είναι αλλιώς»: μια διαδικασία ωρίμανσης στην εξουσία, “πλέον έχουμε την εμπειρία και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουε για την κοινωνία”. Αυτό, δε, με αναγνώριση π.χ. για τον Γιώργο Παπανδρέου ότι “είναι ένας πολύ ευγενής άνθρωπος, προοδευτικός πολιτικός“.

Προεκλογικό υλικό

Την επόμενη/μεθεπόμενη μέρα, βρίσκονταν ενώπιον της PEGA/Επιτροπής του ΕυρωΚοινοβουλίου για τις παρακολουθήσεις, οι κ.κ. Ράμμος (ΑΔΑΕ) και Μενουδάκης (Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων), με βαρύτατες τοποθετήσεις σχετικά με το σκάνδαλο των υποκλοπών/παρακολουθήσεων/”επισυνδέσεων”. Με τις “δεκάδες καταγγελίες για παρακολουθήσεις”, ή πάλι τα 300 sms με link επιμόλυνσης με Predator – αλλά και με ενδιαφέρουσες αναφορές σε τραπεζικούς λογαριασμούς εμπλεκομένων προσώπων που ανοίγουν προοπτικές follow-the-money αν (ΑΝ) κάποτε η Δικαιοσύνη κινητοποιηθεί και «πάψει να κλώθει» (κατά Κώστα Τζαβάρα).

Αν μη τι άλλο, ας σημειωθεί ότι ο Χρήστος Ράμμος – επίτιμος αντιπρόεδρος του ΣτΕ, προτού βρεθεί επικεφαλής της ΑΔΑΕ που επιχειρήθηκε να φιμωθεί, ή πάντως να “συγκρατηθεί”… – προχώρησε στην διατύπωση εκτίμησης ότι η πολύκροτη γνωμοδότηση Ντογιάκου-Εισαγγελέως Α.Π. “είναι μεν σεβαστή, δεν είναι όμως δεσμευτική”. Η νομιμότητα ή μη μιας απόφασης της ΑΔΑΕ θα κριθεί στα Διοικητικά Δικαστήρια, “όχι εκ των προτέρων από ένα Εισαγγελέα“. Όλα αυτά, ενώπιον Επιτροπής του ΕυρωΚοινοβουλίου, γιατί αυτό – και όχι.. μια ΜΚΟ! – είναι η PEGA.

Λίγο νωρίτερα – εκεί δεν έχουν αργία Καθαράς Δευτέρας – ο Επίτροπος της ΕΕ για τα θέματα Δικαιοσύνης, πρώην ΥΠΕΞ του Βελγίου Ντιντιέ Ρέϊντερς, “άγγιζε” το θέμα λειτουργίας του δικαστικού σώματος στην Ελλάδα, εκτιμώντας – ως Επίτροπος για θέματα Δικαιοσύνης, εντάξει; – ότι το εν λόγω δικαστικό σώμα, λόγω του τρόπου διορισμού στις ανώτατες θέσεις “είναι επιρρεπές σε δυνητικά ισχυρή επιρροή από την εκτελεστική εξουσία”. Βέβαια όλα αυτά ανήκουν, σε ένα λησμονημένο παρελθόν!

Η Πολακιάδα, ωστόσο, είχε αποτρέψει σε προηγούμενες φάσεις της από το να παρακολουθήσουμε ουσιαστικά ακόμη πιο σημαντικές για το μέλλον εξελίξεις. Τόσο το να καταγραφεί με την βαρύτητα που της έπρεπε η συνάντηση Αλέξη Τσίπρα με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν (λεπτομέρεια: είχε προανακοινωθεί η εν λόγω συνάντηση με επίσημη καταγραφή στο ημερολόγιο του Στέητ Ντηπάρτμεντ, πέρα από τις επίσημες επαφές Μπλίνκεν με Κυριάκο Μητσοτάκη και Νίκο Δένδια), αλλά και η ακόμη πιο λειτουργική – θα εκτιμήσουμε – συνάντηση με τον Διοικητή ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα.

Σε κλίμα, ως προέκυψε, εποικοδομητικό. Και με αναφορές π.χ. στα θέματα των κόκκινων δανείων/των πλειστηριασμών, για τα οποία από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ νέα πρόταση αντιμετώπισης, με Γιώργο Χουλιαράκη (σύμβουλο της ΤτΕ, σήμερα) μεταξύ των διαμορφωτών.

Τι να τα σκέφτεται αυτά , κανείς; Τι να τα μολογάει; Τώρα η ολική επαναφορά Πολάκη υπόσχεται μαχητικές απογειώσεις λόγου και “εύκολο” προεκλογικό υλικό. Το τι στέρησε από τον εαυτό του ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί – εν τέλει – οικογενειακή υπόθεση.