Κράτος-παιδική χαρά – Όταν η καρέκλα σκοτώνει τη λογική

Γιορτάσαμε την εθνική μας επέτειο, ενώ στη μνήμη του λαού μας παραμένει χαραγμένη η πληγή της τραγωδίας των Τεμπών, όπου χάθηκαν άδικα 57 άτομα, νεαρής ως επί το πλείστον ηλικίας. Ωστόσο, ο λαός μας με λύπη παρατηρεί τις ρητορικές αψιμαχίες μεταξύ των βουλευτών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων στα κοινωνικά δίκτυα, ως προς την βαρύτητα του καταλογισμού των ευθυνών που έχουν όλες οι πλευρές για το δυστύχημα και το κράτος.

Από την μία πλευρά έχουμε τους κυρίους Καραμανλή και Γεραπετρίτη να μας λένε ό,τι ήταν και είναι σε ενέργεια το κέντρο τηλεδιοίκησης του σταθμού της Λάρισας και επομένως ο σταθμάρχης είχε την δυνατότητα να αποτρέψει το ατύχημα αν πρόσεχε και από την άλλη πλευρά ο κ. Τσίπρας να μας λέει ό,τι αυτό που λένε οι δύο προηγούμενοι για κέντρο τηλεδιάσκεψης, είναι “γιαπί “. Όσο για την σύμβαση 117 που αφορούν τα έργα της σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο, η αλήθεια από αμφότερα τα κόμματα ερμηνεύεται κατά το δοκούν, παρότι το δημόσιο έχει πληρώσει εκατομμύρια ευρώ σε ένα τρύπιο πηγάδι, λεφτά που εκλάπησαν από τον Έλληνα φορολογούμενο.

Έχουν τρελάνει τον ελληνικό λαό με τις συνειδητές ασυναρτησίες τους κρύβοντας την αλήθεια. Βεβαίως ο λαός μας δεν τρώει κουτόχορτο αν νομίζουν οι κύριοι Γεραπετρίτης, Καραμανλής και Οικονόμου ότι μπορούν να παίζουν με τις έννοιες τηλεδιοίκησης και με τον τοπικό κέντρο ελέγχου του σταθμού Λαρίσης. Προφανώς και γνωρίζουν την διαφορά λειτουργίας των δύο συστημάτων, ωστόσο, συνεχίζουν να παίζουν με τις έννοιες και αυτό που κατορθώνουν είναι να απαξιώνονται στα μάτια του ελληνικού λαού. Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το τοπικό κέντρο ελέγχου του σταθμού της Λάρισας δεν είχε την δυνατότητα να αποτρέψει την σύγκρουση των δύο τρένων, διορθώνοντας το σφάλμα του σταθμάρχη της Λάρισας.

Το χειρότερο από όλα είναι ότι ενώ γνωρίζουν την αλήθεια, συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και αυτή η λογική μας βάζει στις σκέψεις, ό,τι εφαρμόζεται μία κυβερνητική τακτική κατευθύνουσα από τον πρωθυπουργό που έχει στόχο να θολώσει τα νερά λόγω των προσεχών εκλογών, ρίχνοντας ουσιαστικά όλα τα βάρη της τραγωδίας στον σταθμάρχη της Λάρισας (που όντως είναι υπεύθυνος). Ωστόσο, εδώ έχουμε ένα κράτος “παιδική χαρά”, που ίσως δεν γνώριζε τα προβλήματα ασφάλειας του σιδηροδρομικού δικτύου, είτε τα γνώριζε και δεν φρόντισε τέσσερα χρόνια να τα διορθώσει, είτε ενδεχομένως τα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την σύμβαση 117 εμπόδισαν την κυβέρνηση να πράξει το αυτονόητο, ως όφειλε.

Όμως η συνέντευξη της προέδρου της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ) στο Kontra 24 με τα έγγραφα-φωτιά που παρουσίασε με κοινοποίηση και στην ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, σε συνδυασμό με αυτά που είπε ότι «όπου και να ψάξεις θα βρεις προβλήματα ασφάλειας του σιδηροδρομικού δικτύου για τα οποία ήταν ενήμερη και η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου». Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για κάθε λογικό άτομο για το ποιος έχει την ευθύνη της τραγωδίας.

Ποιο επιτελικό κράτος…

Όταν είσαι ηγεσία ενός φορέα και γνωρίζεις το πρόβλημα, υπολογίζεις ό,τι μπορεί να “σκάσει το κανόνι” οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Όταν αφήνεις το πρόβλημα να υπάρχει κάνοντας τα στραβά μάτια ή δεν λαμβάνεις τουλάχιστον τα αναγκαία μέτρα να το ελαχιστοποιήσεις, τότε αγαπητέ κ. Καραμανλή είσαι υπεύθυνος των πράξεων σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση έχει την κύρια ευθύνη της τραγωδίας. Και αντί να ακούσουμε από τον πρωθυπουργό: “ναι εμείς έχουμε την κύρια ευθύνη και ιδιαίτερα η ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών & Υποδομών”, ανάγεται το θέμα στις προηγούμενες κυβερνήσεις, που όντως έγιναν λάθη.

Όμως η σημερινή κυβέρνηση ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Θα μου πείτε τα τέσσερα χρόνια είναι ικανά να διορθωθούν όλα τα προβλήματα; Βεβαίως και όχι. Όμως είναι υποχρεωμένο το επιτελικό κράτος της κυβέρνησης να είχε θέσει τις θεμελιώδης βασικές κύριες προτεραιότητες και μία από αυτές ήταν τουλάχιστον η ασφάλεια λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου.

Δημιούργησε ο πρωθυπουργός ένα επιτελικό κράτος με τους “κολλητούς ” ανεξαρτήτως ουσιαστικών προσόντων, πολύ καλά αμειβόμενους, με κύριο χαρακτηριστικό την επικοινωνιολογία στους τομείς πολιτικής, με στόχο την διατήρηση της εξουσίας. Αντί να φροντίσει να υπάρχει μία σοβαρή στελεχωμένη ομάδα με άτομα αξιόπιστα, με αποδεδειγμένες γνωστικές ικανότητες ο κάθε ένας στο αντικείμενό του, που θα παρακολουθεί το κυβερνητικό έργο και θα ενημερώνει τον πρωθυπουργό για τα κακώς κείμενα που χρήζουν άμεση, βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση.

Δημιούργησε η κυβέρνηση ένα επιτελικό κράτος από άτομα μη ικανά να ανταποκριθούν στα κύρια διαχρονικά προβλήματα της χώρας, ωραιοποιώντας καταστάσεις για να διατηρήσουν την εύνοια της ηγεσίας για τις περαιτέρω φιλοδοξίες τους. Ωστόσο, με αυτή τη λογική δεν φτιάχνουμε κράτος, ωραιοποιώντας τα προβλήματα και με την νοοτροπία: “Έλα δεν τρέχει τίποτα, μην ακούτε την ΡΑΣ και τους κακούς εργατοπατέρες συνδικαλιστές”.

Η επανεκκίνηση των τρένων

Ο κ. Γεραπετρίτης ανέλαβε την διερεύνηση της τραγωδίας στα Τέμπη και αποφάσισε την επανεκκίνηση του σιδηροδρομικού δικτύου μέσα σε διάστημα ενός μηνός, ανακοινώνοντας και κάποια σπασμωδικά μέτρα ασφάλειας. Είναι δυνατόν με τα μεγάλα προβλήματα ασφάλειας λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας και σύμφωνα με τις αναφορές φωτιά προειδοποίησης της ΡΑΣ και των εργαζομένων, χωρίς να έχουν λυθεί τα προβλήματα αυτά μέσα σε αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα; Έχετε εξασφαλίσει κ.Γεραπετρίτη ότι έχουν τουλάχιστον ελαχιστοποιηθεί οι κίνδυνοι ενός νέου ατυχήματος;

Παρατηρώ ό,τι τα κόμματα αποφεύγουν να πάρουν θέση, δηλαδή αν με αυτά τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση εξασφαλίζουν, έστω την ελάχιστη κανονικότητα ασφάλειας λειτουργίας των τρένων. Γιατί κύριοι της αντιπολίτευσης δεν παίρνετε θέση;

Γιορτάσαμε την εθνική μας εορτή μετά βαΐων και κλάδων και με πατριωτικές κορώνες. Ωστόσο ποτέ δεν καταλάβαμε ό,τι πατριωτισμός σημαίνει να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο κράτος, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αξιοκρατία, η απονομή της δικαιοσύνης θα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της δημοκρατίας μας.

Αυτό θα επιθυμούσαν οι χιλιάδες αγωνιστές του 1821 που θυσίασαν τα πάντα για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Μήπως είναι η ώρα το πολιτικό σύστημα της χώρας να ξαναδεί με ρεαλισμό το θέμα της ασυλίας των βουλευτών τουλάχιστον σε ειδικές περιπτώσεις και την θεσμική λειτουργία της δικαιοσύνης;