Οι φράκτες πέφτουν πάντα από μέσα – Η συμμορία του Έβρου

Η προσαγωγή πέντε – και βλέπουμε – συνοριοφυλάκων, απ’ εκείνους που υπηρετούν στην ειδικά συγκροτημένη Υπηρεσία Συνοριακής Φύλαξης, και η άμεση (να το σημειώσουμε κι αυτό!) μετατροπή σε σύλληψη στο Διδυμότειχο του Έβρου, με παράλληλη έρευνα από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων (των “Αδιάφθορων”) της ΕΛΑΣ στα σπίτια τους για την ανεύρεση ενοχοποιητικών στοιχείων (χρήματα, τα χρήματα που κινούν τον κόσμο…), δείχνει κάτι που όλοι υποψιάζονται, πάντως πολλοί γνωρίζουν όσο κι αν δεν είναι “σωστό” να λέγεται.

Η φωτογράφηση πολιτικών μπροστά στο τείχος του Έβρου, οι ανακοινώσεις για επέκταση κατά 80 χιλιόμετρα των σημερινών 38 (τα 27 κατασκευάστηκαν τους τελευταίους μήνες), συν οι υποσχέσεις για προσθήκη άλλων 150 συνοριοφυλάκων στην εκεί δύναμη, ο καυγάς για το αν θα υπάρξει ή όχι ευρωπαϊκή χρηματοδότηση του φράχτη – όλα αυτά αγνοούν εθελοτυφλώνοντας ότι τα τείχη, οι φράχτες, όλα τα σχετικά πέφτουν από μέσα. Πάντοτε από μέσα. Όχι δε, μέρες που είναι, από κερκόπορτες, μόνο αλλά και από τους τεταγμένους να βοηθούν στην προστασία των “μέσα” από τους (ανεπιθύμητους, κακούς, επικίνδυνους) “έξω”.

Αν υπήρχε – ΑΝ: μεγάλη υπόθεση – αντιπολίτευση στην Ελλάδα του Μαΐου 2023, αντί να διαμορφώνουν ως πολιτική θέση ότι κανείς δεν διανοείται να αμφισβητήσει το Τείχος του Έβρου, αλλά… πρέπει να γίνει κάτι στις Βρυξέλλες (που πρέπει να γίνει!) ώστε να μην μένει η Ελλάδα και η Ιταλία μόνη να κουβαλάει το βάρος της χώρας πρώτης εισόδου (και αυτό σωστό!), θα είχε επισημανθεί ότι οι φράχτες και τα τείχη πέφτουν από μέσα.

Δηλαδή ότι δημιουργούνται παράπλευρες διαβάσεις. Δηλαδή διευκολύνεται η διάβαση με συμμετοχή (και) εντεταλμένων οργάνων της Πολιτείας. Πάντοτε! (Συνέβαινε αυτό επί χρόνια και χρόνια στο ιστορικό Τείχος του Βερολίνου – «Τείχος του Αίσχους» για όσους δεν έχουν καλή μνήμη – όπου υπήρχε δολοφονική φύλαξη – δεν θα συνέβαινε στην δική μας εκδοχή φράχτη;).

“Δουλέμποροι” γενικώς και αορίστως…

Βέβαια το Τείχος “μας”, photo-opp για τον Νότη Μηταράκη και τον Τάκη Θεοδωρικάκο, αλλά και για ανώτατα πολιτικά και πολιτειακά κλιμάκια – να το πούμε ευγενικά –, κατόρθωσε να αποκτήσει σημαντική δημοφιλία ως “λύση” του προσφυγικού/μεταναστευτικού. Άλλωστε λειτούργησε και ως φόντο για την υπέρπτηση με ελικόπτερο εκ μέρους της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αναγνώρισε τα σύνορα της Ελλάδας ως Ευρωπαϊκά – κι έτσι καθάρισε μ’ εμάς! (“Καθάρισε” = απηλλάγη από την ανάγκη να αναθεωρήσει τους κανόνες ασύλου, που φορτώνουν στην χώρα πρώτης εισόδου όλη την πίεση/όλο το κόστος).

Αλλά… όταν κάθε τόσο βλέπουμε είτε στην Εγνατία είτε παρακάτω στο εθνικό οδικό δίκτυο να καταγράφονται ατυχήματα με παράτυπους/διακινούμενους αιτούντες άσυλο (“λαθρομετανάστες” κατά την όλο και πιο διαδεδομένη περιγραφή), κανείς – μα κανείς! – δεν διερωτήθηκε πώς ακριβώς είχε γίνει η διέλευση; Πώς η περαιτέρω δρομολόγηση;

Αρκεί η ξορκιστική αναφορά σε δίκτυα και σε δουλέμπορους, έστω και με ντροπαλή παραδοχή ότι τα εν λόγω δίκτυα έχουν πλοκάμια και στις δυο πλευρές των συνόρων, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την διέλευση δια της θαλάσσιας οδού από Μικρασιατικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά (όταν δεν παρεμβαίνουν “αποτρεπτικά” οι απωθήσεις/push-backs…) για να κρύψει την πραγματικότητα ανοχής, αν όχι και διευκόλυνσης/συνενοχής από ανθρώπους τεταγμένους στην φύλαξη Αν, δε, τελικώς επιβεβαιωθεί ότι ορισμένοι από τους ήδη συλληφθέντες έχουν διάσταση ΕΥΠ, αν επιπλέον υπάρξουν και πρόσθετες συλλήψεις, ποιος/πώς θα σταματήσει το ξήλωμα του πλεκτού;

Να αναγνωρίσουμε ότι, αυτή την φορά, οι μηχανισμοί των Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛΑΣ λειτούργησαν^. να αναγνωρίσουμε ότι το θέμα “δόθηκε” στην δημοσιότητα, όπως π.χ. και το άσχετο πλην αντίστοιχο των κατεδαφίσεων λαμπερών διασκεδαστάδικων στην Μύκονο. Αλλά, με μια πιο βαθιά και πιο έγκαιρη συνειδητοποίηση ότι τα τείχη πέφτουν πάντα από μέσα, ότι οι καταπατήσεις αντιστοίχως οργανώνονται από μέσα, διαχρονικά, δεν θα βοηθούσε;