Μεταναστευτικό, Kampfbegriffe και συνωμοσία της σιωπής

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στα “Νέα” για το “αδιέξοδο” στο Μεταναστευτικό δεν είναι κανενός αρθρογράφου, που –σύμφωνα με τους σύγχρονους “πολεμικούς όρους” (Kampfbegriffe) των οπαδών του πολυπολιτισμού, της παγκοσμιοποίησης και των “woke”– θεωρείται “ρατσιστής”, “ισλαμόφοβος”, “εθνολαϊκιστής” κλπ. Το γράφει, ένας παραδοσιακός φιλελεύθερος πολιτικός της “παλιάς σχολής”, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, με τίτλο: “Ποιος θα ενδιαφερθεί για το Μεταναστευτικό;”

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο αρθρογράφος, το “κλειδί” στο Μεταναστευτικό είναι το “Σύμφωνο Μετανάστευσης” του ΟΗΕ (Migration Pact), το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, αποτελεί έμπνευση των μουσουλμανικών κρατών (που προφανώς και δεν το εφαρμόζουν). Το συνέταξαν γερμανικές υπηρεσίες και εφαρμόζουν-αποδέχονται κατά γράμμα τα ελληνικά “κόμματα εξουσίας” (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ).

Στο εν λόγω άρθρο, το μόνο που ζητά ο φιλελεύθερος κ. Ανδριανόπουλος είναι «ο νεοεισερχόμενος να δέχεται τις αξίες, τους κανόνες και τον τρόπο ζωής της χώρας στην οποία εισέρχεται», διαφορετικά «γιατί δεν παραμένει στη δική του;» Και αναρωτιέται γιατί προεκλογικά «δεν ακούγεται λέξη από κανένα κόμμα εξουσίας», διατυπώνοντας μάλιστα το ερώτημα αν σιωπούν γιατί «φοβούνται μήπως χάσουν την ευρωπαϊκή καλή μαρτυρία». Εύλογο, προφανώς, το ερώτημα.

Το θέμα είναι όμως για τον κ. Ανδριανόπουλο αν τα κόμματα με την σημερινή μεταναστευτική πολιτική τους, αργά ή γρήγορα, «θα αρχίσουν να χάνουν (την καλή μαρτυρία) από τους Έλληνες πολίτες», οι οποίοι κάποια στιγμή «θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν την ασφυκτική πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί» από το Μεταναστευτικό. «Για την ώρα» –διαπιστώνει ο αρθρογράφος– φωνάζουν μόνο εκείνοι. τους οποίους τα κόμματα εξουσίας κατηγορούν για ισλαμοφοβία, επειδή τολμούν να επισημαίνουν «τα αδιέξοδα που σκόπιμα δημιουργούνται».

Είναι πλέον σαφές, ότι για τα κόμματα εξουσίας αυτό που προβληματίζει δεν είναι το διάτρητο των συνόρων της χώρας, αλλά τα φαινόμενα Έβρου, είτε σαν αυτά του 2020 στη χειρότερη μορφή, είτε όπως αυτά της νησίδας του Έβρου πριν δεκαημέρου, σαν την πιο ήπια εκδοχή. Και προφανώς ο φόβος να μη ξανασυμβούν απάνθρωπες καταστάσεις, όπως στη Μόρια ή στην Ειδομένη. Άλλωστε, το τι διαδραματίζεται καθημερινά στα γκέτο των Αθηνών δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Η συντεταγμένη, καθημερινή εισβολή στην Ελλάδα μερικών δεκάδων παρανομούντων μεταναστών σε μικρές ομάδες, με την –εν τοις πράγμασι– συνεργασία παρανομούντων διακινητών, νόμιμων “διασωστών”(sic!), αλλά και σκοτεινών προθέσεων αμφιλεγόμενων ΜΚΟ, μπορεί να συνεχιστεί οργανωμένα και μακριά από την δημοσιότητα, όπως προβλέπει άλλωστε το “Σύμφωνο” και επιδιώκει το “ευρωπαϊκό ιερατείο” των Βρυξελών. Γιατί λοιπόν να θέλουν τον διάλογο και μάλιστα προεκλογικό για κάτι που συμφωνούν όλοι; Αρκούν τα “Kampfbegriffe” ενάντια σε εκείνους που –αδιαφορώντας για την τυραννία της πολιτικής ορθότητας της εξουσίας– τολμούν και μιλούν.