Τα σήριαλ του Mega που έμειναν στις καρδιές μας…

Καμία σειρά δεν ταυτίστηκε τόσο πολύ με το Mega όσο το σήριαλ “Οι Απαράδεκτοι” που ξεκίνησαν και πάλι να προβάλλονται. Η απαράδεκτη τετραμελής παρέα μπήκε στα σαλόνια της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων για δύο σεζόν (1991-1993). Ακόμα και σήμερα πολλοί θυμούνται τις κλασικές ατάκες του Σπύρου Παπαδόπουλου κοιτάζοντας προς την κάμερα: «Τι έγινε ρε παιδιά…;» ή «εγώ πέρασα και ένα Πολυτεχνείο», ή τον ρόλο του Γιάννη Μπέζου, στον ρόλο ενός ομοφυλόφιλου, κάτι πρωτοποριακό για την εποχή.

Η σειρά παραμένει σημείο αναφοράς, όχι μόνο γιατί ήταν μια επιτυχημένη προσπάθεια, αλλά γιατί  χρόνια μετά, οι πραγματικά καλές κωμωδίες στην ελληνική τηλεόραση μετριούνται στα δάκτυλα των χεριών. Η ελληνική μυθοπλασία προσανατολίζεται σε δράματα εποχής ή σειρών τύπου κολουθώντας την επιτυχία της σειράς “Άγριες Μέλισσες” του Ant1 και σε

Ελάχιστοι θυμούνται πως η πρώτη σειρά που έκανε πρεμιέρα τη δεύτερη ημέρα της λειτουργίας του καναλιού ήταν ο “Πατήρ, Υιός και Πνεύμα” που προορίζονταν αρχικά για την ΕΤ1, αλλά λόγω κάποιων προβλημάτων της δημόσιας τηλεόρασης, κατέληξε στο MEGA. Μέχρι την εμφάνιση του πρώτου ιδιωτικού καναλιού, οι ελληνικές σειρές ήταν αποκλειστικό προνόμιο της δημόσιας τηλεόρασης. Το νέο κανάλι, λοιπόν, μπήκε δυναμικά στην παραγωγή σειρών, αναπτύσσοντας την εγχώρια αγορά.

Το μεγάλο κανάλι συνδέθηκε με την μετάδοση στην prime time ζώνη του σειρών που εδραίωσαν στο μεγάλο κοινό νέα ταλέντα της σεναριογραφίας, της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας και ανέβασαν το κασέ τους στα ύψη. Οι νέοι καλλιτέχνες βρήκαν εύφορο έδαφος, υιοθετώντας ένα διαφορετικό στυλ σκηνοθεσίας με πολλές κάμερες και εναλασσόμενα πλάνα και εκτόπισαν το μέχρι τότε συμβατικό τηλεοπτικό χιούμορ. Με αφορμή την επαναπροβολή των “Απαράδεκτων”, αξίζει να κάνουμε μία αναδρομή στις εμβληματικές σειρές του, τις οποίες θα βλέπαμε και πάλι με ευχαρίστηση.

“Αυθαίρετοι”, “Τρεις Χάριτες” και “Ρετιρέ”

“Οι αυθαίρετοι” είναι η δεύτερη σειρά που έκανε πρεμιέρα στο κανάλι το βράδυ της τρίτης ημέρας λειτουργίας του. «Λίγο πριν το 1992 κι ενώ όλοι οι Έλληνες αγαπημένοι και μονιασμένοι “εργάζονται πυρετωδώς” για την ενοποίηση της Ευρώπης, το MEGA Channel έψαξε και βρήκε τους πρωτοπόρους». Με αυτά τα λόγια και την χαρακτηριστική μουσική επένδυση του Άκη Πετρινιώτη, το MEGA στήνει απέναντι στους τηλεθεατές του έναν καθρέφτη. Σουρεαλιστικό μεν, αληθινό δε.

Ακόμα και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την καλύτερη μεταφορά του “ελληνικού DNΑ” στην τηλεόραση. Πρόκειται για την πρώτη σειρά που υπηρετεί το δύσκολο είδος της μαύρης κωμωδίας και απεικονίζει τη συνύπαρξη των Ελλήνων με τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο “κοντός” Χρήστος Βαλαβανίδης, ο “χασοδίκης” Δημήτρης Πουλικάκος, η υστερική Ζανέτ και η Σουλάρα χαρίζουν αξέχαστες στιγμές τηλεοπτικής τρέλας.

Οι “Τρεις Χάριτες” είναι μία ακόμα κωμική σειρά που ταυτίστηκε με την ιστορία του μεγάλου καναλιού. Προβλήθηκε στο δεύτερο μισό της πρώτης χρονιάς, κερδίζοντας μεγάλη απήχηση. Επέτυχε τα πρώτα πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Η σειρά περιέγραφε την καθημερινότητα τριών αδερφών, οι οποίες αποφάσισαν να συγκατοικήσουν στο ίδιο σπίτι. Εκτός από το γεγονός ότι έφερε τους ηθοποιούς του νέου θεάτρου στην μικρή οθόνη, ανέδειξε το σεναριακό ταλέντο του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παπαθανασίου.

Στην παρακαταθήκη που αφήνει το MEGA δεν θα μπορούσε να λείπει “Το Ρετιρέ”. Η  σειρά που σχεδόν ταυτίστηκε με το καλοκαίρι του μέσου Έλληνα, λόγω των ετήσιων επαναπροβολών της, ειδικά μετά το 2000. Παρά το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τους τηλεκριτικούς, η σειρά που είχε τη βαριά υπογραφή του Γιάννη Δαλιανίδη, αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους τηλεθεατές και θεωρείται cult μέχρι και σήμερα (και θα την ξαναβλέπανε με ευχαρίστηση και πάλι). Ηθογραφική και σατυρική, περιέγραφε τη μικροαστική ελληνική κοινωνία που επιχειρεί να προσαρμοστεί, βρισκόμενη τότε στο μεταίχμιο του νέου αιώνα.

Δράματα-σταθμοί στην τηλεόραση

Οι “Φρουροί της Αχαΐας” ήταν από τις πιο ακριβές μέχρι τότε τηλεοπτικές παραγωγές. Καθήλωσε τους τηλεθεατές το 1992, μετατρέποντας τη Μιμή Ντενίση και στον Στράτο Τζώρτζογλου στους απόλυτους πρωταγωνιστές. Όμως, η “Αναστασία” θεωρήθηκε τηλεοπτικό φαινόμενο. Εκτός του ότι η τηλεθέαση, που σημείωνε εκείνη την εποχή, ξεπερνούσε το 50% με 70%, η σειρά έγινε talk of the town και απασχόλησε ακόμη και αμιγώς πολιτικές-ενημερωτικές εκπομπές, όπως το “Ενώπιος ενωπίω” του Νίκου Χατζηνικολάου.

Η πρωταγωνίστρια Μυρτώ Αλικάκη είχε παράλληλη σχέση με τον πατέρα και τον γιό, γεγονός που σόκαρε αλλά και μάγεψε το τηλεοπτικό κοινό, ανεβάζοντας τις μετοχές της σεναριογράφου Μιρέλλας Παπαοικονόμου στα ύψη. Θα διαλέξει τον πατέρα ή τον γιό; Η Μυρτώ Αλικάκη στον ρόλο της “Αναστασίας” έγραψε τηλεοπτική ιστορία και οι Έλληνες δεν είδαν ποτέ πια με τον ίδιο τρόπο τα ερωτικά τρίγωνα. Οι νεαρές Ελληνίδες έβαλαν σκουλαρίκι στη μύτη και υιοθέτησαν τα καπέλα την εποχή εκείνη, για να τιμήσουν την πρωτοεμφανιζόμενη τηλεοπτικά Μυρτώ!

Το “Δις εξαμαρτείν” ήταν το δεύτερο χτύπημα του σεναριογραφικού διδύμου Ρέππα-Παπαθανασίου μετά τις “Τρείς χάριτες”. Η σειρά σημείωσε επιτυχία, καθώς ήταν η πρώτη σειρά που επιχείρησε να μεταφέρει στη μικρή οθόνη την κατάσταση που επικρατούσε πίσω από τις κάμερες της ελληνικής τηλεόρασης.

Μπορεί κανείς να μην παραδεχόταν εκείνη την εποχή ότι απολάμβανε να παρακολουθεί το “Λαβ σόρρυ”, αλλά η κωμική σειρά, που προβλήθηκε το 1994, τρέλανε τα μηχανάκια της AGB. Για την ακρίβεια, εγκαινίασε ένα νέο είδος κωμικο-αισθηματικού τρας. Ποιός δεν θυμάται, άλλωστε, τον Σάκη τον υδραυλικό;

Το “Ντόλτσε Βίτα” μία κωμική σειρά 70 επεισοδίων που άρχισε να προβάλλεται το 1995 συμπεριλαμβάνεται στις “αθάνατες” σειρές. Ήταν, όμως, μόνο ένα πρώτο δείγμα του τί θα ακολουθούσε. Λίγα χρόνια αργότερα οι δημιουργοί της Αλέξανδρος Ρήγας και Δημήτρης Αποστόλου παρουσίασαν τους “Δύο Ξένους”, χαρίζοντας στο ελληνικό κοινό τη Ντένη Μαρκορά, έναν χαρακτήρα που ζει ως σήμερα μέσα από τις ατάκες της (ένας ρόλος της αείμνηστη Ντίνας Κώνστα, εμπνευσμένος από την καναλάρχισα Γιολάντα Ραγιά, που υποδύθηκε στο “Δις Εξαμαρτείν”. “Ντόλτσε Βίτα” και “Δύο ξένοι” έχουν παιχτεί αρκετές φορές σε επανάληψη, αλλά παρακολουθούνται ξανά με ευχαρίστηση:

Την ίδια χρονιά, όμως, οι “Ψίθυροι καρδιάς” πέφτει σαν βόμβα μεγατόνων στο τηλεοπτικό τοπίο. Η αισθηματική σειρά έφερε την υπογραφή του Μανούσου Μανουσάκη και εξιστορούσε τον αταίριαστο έρωτα ενός δικηγόρου με μία ρομά. Από τα πρώτα ακόμα επεισόδια έσπασε το ρεκόρ τηλεθέασης στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης, αφού κάποιο από τα επεισόδια που προβλήθηκαν τον Φλεβάρη του 1998 άγγιξε το ποσοστό του 76,7%!  Αξέχαστο το τραγούδι του Δημήτρη Μπάση:

Τα νεότερα σήριαλ

Υπάρχουν όμως νεότερα σίριαλ που παίχτηκαν πρόσφατα ή παίζονται ακόμα σε επανάληψη.  Ένα από αυτό το “Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς” η επιστροφή της Δήμητρας Παπαδοπούλου μετά τους “Απαράδεκτους”. Η καθημερινή ζωή ενός τυπικού ελληνικού ζευγαριού της πόλης, του Θοδωρή (Θοδωρής Αθερίδης) και της Δήμητρας (Δήμητρα Παπαδοπούλου) σ’ όλες τις εκφάνσεις της, τη σχέση τους, τους τσακωμούς τους, τα άγχη και τις φοβίες τους γοήτευσαν το κοινό. Η ατάκα “εγώ πότε θα γίνω μάνα;” πέρασε στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.

 

Το “Είσαι το ταίρι μου”, μία ρομαντική κομεντί του 2002, απέδειξε ότι και οι πληθωρικές γυναίκες έχουν πέραση και μετέτρεψε τη Βίκυ Σταυροπούλου, την Κατερίνα Λέχου και τον Αλέξη Γεωργούλη σε πρωτοκλασάτους πρωταγωνιστές. Δεν θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει το “Παρά 5”, τη μεγάλη επιτυχία του Γιώργου Καπουτζίδη, που έκανε τα μηχανάκια της AGB να χτυπήσουν κόκκινο. Η σειρά είχε χαρακτηριστεί μυστηρίου και περιπέτειας, αλλά είχε και πολλά κωμικά στοιχεία. Ήταν ιδιαίτερα καινοτόμα παραγωγή για την ελληνική τηλεόραση, αφού δεν είχε ξανά υπάρξει άλλη που να μπορεί να παντρεύει με τόση αρμονία και μαεστρία την κωμωδία και το δράμα μαζί (οι δύο σειρές παίχτηκαν πολύ πρόσφατα σε επανάληψη).

Εξίσου ξεχωριστή ήταν και η τελευταία επιτυχία του MEGA, αυτή την οποία χαρακτηρίζουν πολλοί ως κύκνειο άσμα του. Το “Κάτω παρτάλι” κέρδισε εκατομμύρια θαυμαστές με το εμπνευσμένο σενάριο, τους ακραίους διαλόγους και τους σουρεαλιστικούς χαρακτήρες. Μία άλλη επιτυχία, ήταν η μαύρη κωμωδία του Πάνου Κοκκινόπουλου “Μαύρα Μεσάνυχτα”, όπου ένας φιλήσυχος ανθρωπάκος μπλέκει με τον άγριο κόσμο της νύχτας, λόγω μιας κληρονομιάς. Τα “Μαύρα Μεσάνυχτα” παίχτηκαν αρκετές φορές σε επανάληψη (το “Κάτω παρτάλι” λιγότερο).

Ιδιαίτερο κεφάλαιο για τις σειρές μυθοπλασίας αποτελεί ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, οι σειρές του οποίου αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο είδος που πολέμιοι και θαυμαστές ονόμασαν “Παπακαλιάδα”. Το τηλεοπτικό ντεμπούτο του έγινε το 1999, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 24 ετών. “Η ζωή μας μία βόλτα” στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία και δημιούργησε τηλεοπτική σχολή. Ερωτικά θρίλερ, ανατροπές, ερωτικές προδοσίες και τραβηγμένες από τα μαλλιά συμπτώσεις αποτελούν τη συνταγή επιτυχίας. Χωρίς αμφιβολία, ο Παπακαλιάτης την κατέχει καλά. Γι’ αυτό και είδε αρχικά τις δουλειές του να γίνονται εθιστικές για όλους τους εφήβους ανά την ελληνική επικράτεια, είχε μία αξιοπρεπή κινηματογραφική παρουσία και με την νέα δουλειά το “Maestro” κατέκτησε και το Netflix.