“Άγρια Φύση”: Ένα αστυνομικό θρίλερ που δεν πρέπει να χάσουν οι φαν του Eric Bana

H “Ξηρασία”, πέραν της πρωτοτυπίας ενός χώρου δράσης διαφορετικού από το συνηθισμένο αστυνομικό μυστήριο, ήταν κι ένα πραγματικά καλό δείγμα σωστής εκτέλεσης μιας δοκιμασμένης συνταγής. Το συγκεκριμένο sequel δεν θα απογοητεύσει όσους αγαπάνε τις στρωτές ταινίες της εν λόγω κατηγορίας, αλλά συγκριτικά είναι κατώτερο για μια σειρά λόγων.

Ένα σημαντικό πρόβλημα εντοπίζεται στη δομή της αφήγησης, με τις συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και σε φλας-μπακ να κουράζουν. Η εναλλακτική βέβαια θα ήταν μια γραμμική διαδρομή που θα τοποθετούσε την παρουσία του πράκτορα Aaron Falk αποκλειστικά στο δεύτερο μισό του φιλμ, κάτι που μπορεί να είχε άσχημες συνέπειες στις εισπράξεις για μια συνέχεια που ποντάρει στους φαν του λογοτεχνικού ήρωα και του Eric Bana.

Αλλά και το ίδιο το μυστήριο αν αναλυθεί κάπως μοιάζει να “μπάζει” από άποψη αληθοφάνειας σε κάποιες από τις λεπτομέρειές του, και η τελική λύση έρχεται κάπως “ουρανοκατέβατη” από μια υποπλοκή που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε βαρύτητα εντός του σεναρίου. Επιχειρείται επίσης ένα ανακάτεμα ειδών με σημαντική δοσολογία περιπέτειας επιβίωσης, το οποίο, αν και δεν ξενίζει απόλυτα, ήθελε λίγο περισσότερη επεξεργασία για να λειτουργήσει πραγματικά καλά.

Η “Ξηρασία”

Πάντως σε γενικές γραμμές είναι μια δουλειά που σέβεται σε μεγάλο βαθμό τον μέσο θεατή. Γι’ ακόμη μια φορά στη σειρά προστίθενται πόντοι από ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον γεωγραφικό φόντο για τα δρώμενα, με εντυπωσιακές εικόνες για μεγάλο μέρος της χρονικής διάρκειας, που έχει ίσως και κάποιες αλληγορικές προεκτάσεις (προσοχή στη σημασία του καταρράκτη) και που “σπάει” τη στερεοτυπική αντίληψη πως το νεο-νουάρ πρέπει να εκτυλίσσεται πάντα σε αστικό περιβάλλον.

Και οι πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες των ετερόκλητων χαρακτήρων συνθέτουν έμμεσα ένα αρκετά πολυδιάστατο πορτρέτο μιας αυστραλιανής κοινωνίας που στην πραγματικότητα απέχει από την εξωτική εικόνα που έχουν σχηματίσει γι’ αυτήν, όσοι είναι “έξω από τον χορό”. Ενώ και τα απαραίτητα συστατικά που πρέπει να υπάρχουν πάντα σε μια ταινία της κατηγορίας αυτής, από το σασπένς και τη γρήγορη ροή μέχρι το παιχνίδι με τις προσδοκίες του κοινού, εντοπίζονται όλα σε ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο. Ενδιαφέρουσα πινελιά και το εσωτερικό ταξίδι του Falk σε μια αντιμετώπιση τραυμάτων του παρελθόντος, αν και θα λειτουργούσε καλύτερα με μια πιο βαθιά ενδοσκόπηση.

Οι ερμηνείες στην πλειοψηφία τους είναι λειτουργικές χωρίς να στοχεύουν απαραίτητα για την υπέρβαση. Ο Bana είναι αρκούντως στωικός χωρίς να το παρακάνει, βάζοντας τόσο συναίσθημα όσο χρειάζεται για να προκύψει η σύνδεση με τον θεατή, δίχως όμως να ξεπερνά μια νοητή γραμμή που θα έκανε τον ρόλο του να ξεφεύγει από τα πλαίσια του ήρωα-πρότυπο. Ξεχωρίζουν κάποιοι δευτεραγωνιστές, όπως η Deborra-Lee Furness που εκπέμπει έναν προσγειωμένο δυναμισμό που συνεισφέρει αθόρυβα στο σύνολο, αλλά και η Sisi Stringer που πείθει για τους προσωπικούς δαίμονες της ηρωίδας της με τρόπο αποτελεσματικό αποφεύγοντας εύστοχα να δώσει υπερβολική έμφαση μέσω μιας αβανταδόρικης οδού.

Δεν είναι εκείνο το αστυνομικό θρίλερ που θα γράψει ιστορία και θα ανοίξει νέα κεφάλαια για το είδος, όμως η “Άγρια Φύση” (“Ξηρασία”) προσφέρεται κάλλιστα για ευπρεπή ψυχαγωγία. Είναι ένα προϊόν που έχει επιμεληθεί με προσοχή και δεν το διατρέχει η λογική της “αρπαχτής”, κυρίως όσον αφορά το επίπεδο της κατασκευής.

Σκηνοθεσία: Robert Connolly
Πρωταγωνιστούν: Eric Bana, Jacqueline McKenzie, Anna Torv, Deborra-Lee Furness, Robin McLeavy, Sisi Stringer, Lucy Ansell, Tony Briggs, Jeremy Lindsay Taylor, Richard Roxburgh