“Ελάτε να πιούμε έναν καφέ…” στο Θέατρο "Μικρός Κεραμεικός"

Ο επιτονισμός τής θεατρικής σύμβασης και η διαρκής υπογράμμισις (με μούτες και σχηματικές εκφράσεις-χειρονομίες) τού κατά συνθήκην “λευκού ψεύδους”, που είναι η θεατρική αφήγηση, χαρίζει στο κοινό την ευεργετική εκείνη συναισθηματική-ψυχοσωματικά απόσταση που επιτρέπει σε κάθε έναν και κάθε μία συνδημιουργικό θεατή ξεχωριστά το πλεονέκτημα τής “αφ’ υψηλού” λυτρωτικής θέασης των ανθρωπίνων. Έτσι κάθε μεμονωμένο άτομο μπορεί να ατενίσει το σύνολο, να έχει εποπτεία τής επίγειας ανθρώπινης συνθήκης, να μελετήσει απέξω (ως μικροβιολόγος) την οιαδήποτε τραυματική (ή γελοία) κατάσταση και να αντιμετωπίσει τη ζωή είτε ως “Θεία Κωμωδία” (Δάντης) είτε ως “Ανθρώπινη Κωμωδία” (Μπαλζάκ).

Πρώτος ο Diderot (με το παράδοξό του) και δεύτερος ο Μπρεχτ (με την καλά πλασαρισμένη αποστασιοποίησή του) μας έδειξαν τον δρόμο τής “ψυχρής” μελέτης μιας εν θερμώ κι εν εξελίξει αλυσιδωτής αντίδρασης που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς τον ατομικό και συλλογικό αφανισμό.

Η συνεκδοχική θέαση των ανθρωπίνων με το επί μέρους παράδειγμα μίας μικρής ομάδας ατόμων (περιορισμένη συλλογικότητα) χαρίζει το πειραματικό πλαίσιο εργαστηριακής μελέτης συνήθων αιτιών συγκρούσεων (που μπορούν να καταλήξουν ακόμα και σε πόλεμο – και δη παγκόσμιο). Η προσομοίωση αυτή είναι ασφαλής για πολλούς λόγους:

Αγοράζουμε εισιτήριο.
Ξέρουμε πως πρόκειται για έργο ανθρώπων.
Το αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρία υπνωτικού διαλογισμού.
Ξέρουμε πως μπορούμε να φύγουμε όταν τελειώσει (είτε και πριν δημιουργώντας “θεατρικό σκάνδαλο”.
Εκτός από τον σφετεριστή βασιλιά στον σαιξπηρικό Άμλετ ξέρουμε ότι δεν μας αφορά και δεν το παίρνουμε “προσωπικά”
Μας βοηθάει να εξασκηθούμε στην ενσυναίσθηση, να βελτιώσουμε τις κοινωνικές μας δεξιότητες, να γίνουμε περισσότερο λειτουργικοί κι αποτελεσματικοί στον επαγγελματικό μας βίο.
Να γίνουμε “καλύτεροι άνθρωποι στην προσωπική μας ζωή.
Να ενστερνιστούμε και να υιοθετήσουμε δοκιμασμένες τεχνικές επιβίωσης.
Να κερδίσουμε χρόνο-χρήμα-ενέργεια από την μετακένωση-μετάγγιση-μεταλαμπάδευση διαμεσολαβημένης εμπειρίας.
Να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο.
Να απελευθερωθούμε από τα συνήθη άγχη, από ανασφάλειες, φοβίες και τοξικότητες παντός είδους…

Όλα αυτά υπηρετούνται και θεραπεύονται από την καλοστημένη αυτή κωμωδία με το απρόβλεπτο τέλος, παρ’ όλο που το σταθερό μεταλλικό επί σκηνής σκηνικό (δίκην κλουβιού) περιορίζει εν μέρει τη θέαση, δίνει όμως μία περισσότερο τραγελαφική και γκροτέσκα εκδοχή τού ασφυκτικού οίκου τής δεσποτικής Μπερνάρντα Άλμπα τού ποιητή Λόρκα. Εδώ δεν εμφιλοχωρεί καμία ποίηση, ουδείς μαγικός ρεαλισμός αναμειγνύεται με τα επί σκηνής και εγκεφαλικής οθόνης δρώμενα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο μαγικός ρεαλισμός του Χριστόφορου Χριστοφή και της Έρσης Πήττα

Πρόκειται για μια καθαρά εκτονωτική διασκέδαση, που θα μπορούσε να ήταν ΚΑΙ ψυχαγωγία εάν εμπλέκονταν υψηλά φιλοσοφικά νοήματα ή ποιητικές ενοράσεις τού σύμπαντος κόσμου. Έτσι όπως είναι όμως θυμίζει τις παλιές ασπρόμαυρες (κυριολεκτικά) κινηματογραφικές κωμωδίες μεσογειακού τύπου, τόσο ευπρόσδεκτες στην άνυδρη από πνευματικότητα υλιστική εποχή μας όσο και μια ανοιξιάτικη βροχή στην συναισθηματική έρημο των υποδουλωμένων ψυχών μας.

“Ελάτε να πιούμε έναν καφέ”

Οι κοινωνικές συμβάσεις είναι ένα κλουβί όταν δεν είναι ελεύθερη επιλογή μας κι όταν δεν τις απολαμβάνουμε σε καθημερινή βάση. Αλλιώς, τα αυτοάνοσα αναλαμβάνουν την απελευθέρωσή μας από «δουλείες» παντός τύπου. Η θεατρική σύμβαση καλά κρατεί κι αποδεικνύεται ιδιαίτερα αντισεισμικά στον πανδαμάτορα Χρόνο, ειδικά στην μετατεχνολογική, ρομποτική, κβαντομηχανική μεταβατική και μεταιχμιακή εποχή μας, όπου το άγχος χτυπάει κόκκινο και οι τάσεις φυγής είναι αναπόδραστες.

Η αναγέννηση του πανανθρώπινου πολιτισμού εξαρτάται τα μάλα και από την κωμωδία! Ας μην την υποτιμάμε. Είναι το δυσκολότερο θεατρικό είδος: προϋποθέτει απόσταση, αυτογνωσία και να μπορούμε να γελάσουμε με τα χάλια μας. Μόνον έτσι θα αυτοβελτιωθούμε και θα διανύσουμε το υπόλοιπο τού επίγειου και συμπαντικού βίου μας εν γαλήνη, εν ειρήνη, εν ομονοία, εν αρμονία, εν αγαστή συμπνοία…

ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΧΑΣΕΤΕ. ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ.

Η περιγραφική αφαιρετικότητα και το τελεσφόρο στυλιζάρισμα είναι αποτελεσματικότατα τόσο για την ψυχοσωματική σας χαλάρωση όσο και για την πνευματική σας/μας ανακούφιση. Δεν είναι όλα τόσο τραγικά (Ειδικά τα σοβαρά)!