Το απολιτίκ δεν είναι αντισυστημικό – Η αγωνία των κομμάτων πριν τις εκλογές

Ακόμη και η προσπάθεια δημιουργίας πόλωσης, δεν πέτυχε. Η παλιά δοκιμασμένη των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων δεν λειτουργεί πλέον. Θα επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις για το φαινόμενο Φειδίας, που εκφράζει το απολιτίκ αντι-συστημικό; Αλλά για να είναι κάποιος αντι-συστημικός πρέπει να ξέρει και το σύστημα και να προτείνει πώς αυτό θα αλλάξει. Ούτε, βέβαια, σώζεται η κατάσταση εάν την υστάτη στιγμή σήμανε συναγερμός για την ακροδεξιά.

Την ίδια ώρα, δεν πρέπει να εκπλήσσονται τα κόμματα από τις δημοσκοπήσεις. Γιατί θα έπρεπε να τους προβληματίσουν πρωτίστως τα αποτελέσματα των εκλογών των προηγούμενων χρόνων. Μέσα σε μια δεκαετία τα παραδοσιακά κόμματα μετρούν μεγάλες διαρροές ψήφων. Αιμορραγία, που δεν σταματά. Ο ΔΗΣΥ έχασε 40.000 ψήφους και το ΑΚΕΛ 50.000. Το ΔΗΚΟ περίπου 23.000 και η ΕΔΕΚ 12.000. Στην αντίπερα όχθη, το ακροδεξιό ΕΛΑΜ από το 2011, που κατήλθε στις εκλογές μέχρι το 2021 είχε αύξηση 20.000 ψήφων. Αναζήτησαν τις αιτίες ή βολεύονται με τα αποτελέσματα που ευνοούνται από την αποχή;

Η αποχή, η οποία ενίοτε τους προσφέρει τις έδρες που δεν θα έβλεπαν υπό κανονικές συνθήκες μπροστά τους, όπως ούτε και τα ποσοστά. Γι΄αυτό και δεν τους απασχολεί η αποστασιοποίηση των πολιτών. Το ΑΚΕΛ φλερτάρει με την πρωτιά. Αν δεν τα καταφέρει αυτή τη φορά με τις ψήφους ή μη των Τουρκοκυπρίων, τότε πότε θα το πετύχει; Τώρα που ο ΔΗΣΥ ταλανίζεται από εσωτερικά προβλήματα, που έχει διαρροές ψήφων, η ηγεσία υπονομεύεται εκ των έσω, εάν δεν τον κερδίσει προσπερνώντας το, τότε δύσκολα θα το πράξει στη συνέχεια.

Κι εάν δεν το πετύχει αυτό θα οφείλεται ότι χάθηκε στη διαδρομή γιατί δεν έχει ξεκάθαρη στόχευση και εξακολουθεί να περνά κρίση ταυτότητας. Όπως τις παιδικές αρρώστιες, που έλεγε ο Λένιν. Ο ΔΗΣΥ έχει κι άλλα προβλήματα πέραν από τα εσωτερικά, που είναι περισσότερο παραπολιτικά. Έχει έλλειψη πολιτικού προσωπικού. Και για αυτό το λόγο και επιστρατεύει ενίοτε από το παρελθόν στελέχη, που περισσότερο με πρόσκοπους μοιάζουν παρά με βαρώνους της παράταξης. Με τις αμπελοφιλοσοφίες δεν σώζεται η παρτίδα. Σε αυτές τις εκλογές, που το ενδιαφέρον φαίνεται να είναι περισσότερο σε εκείνες της τοπικής αυτοδιοίκησης παρά τις ευρωεκλογές, θα κριθεί και η επόμενη ημέρα των κομμάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου.

Καλύτερη διαχείριση ή ανατροπή

ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ θα περάσουν δύσκολα την Κυριακή των εκλογών, με το μεγάλο κόμμα του χώρου να έχει πολλές πιθανότητες να επιβιώσει και να κρατηθεί στο ύψος και το βάρος του. Δεν μπαίνουν στο ίδιο καλάθι οι Οικολόγοι ούτε και το νεοσύστατο Βολτ, που η βιασύνη να μετρηθεί σε εκλογές μπορεί να αποβεί μοιραία. Κανείς δεν θα πρέπει να διερωτάται γιατί σε αυτές τις εκλογές όλοι σχεδόν ανησυχούν, πλην ενδεχομένως της ακροδεξιάς, που φαίνεται να κερδίζει κι άλλο έδαφος. Δεν φαίνεται να ανησυχεί, δεν έχει λόγο βέβαια, ούτε και ο ανεξάρτητος Φειδίας, που χαρακτηρίζεται φαινόμενο. Φαινόμενο δεν είναι αυτός, που ενδεχομένως να κάνει την πλάκα του, αλλά εκείνοι που επενδύουν σε τέτοιες περιπτώσεις για εκπροσώπους τους.

Χωρίς καμία υποτίμηση του ανθρώπου. Το πρόβλημα σε σχέση με τις εκλογές είναι ότι δεν διαφαίνεται διέξοδος σε όλα τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Γιατί οι διέξοδοι δεν έχουν να κάνουν με τη καλύτερη διαχείριση ενός ξεπερασμένου συστήματος, αλλά με την ανατροπή του.