Ο Φειδίας είναι μόνο η αρχή – Κλείνουν τα αυτιά μέχρι την επόμενη κατρακύλα

Η κοινωνική δυσφορία αναζητούσε διέξοδο και τη βρήκε στο πρόσωπο, στην υποψηφιότητα ενός 24χρονου youtuber. Είτε είναι φαινόμενο ο Φειδίας Παναγιώτου είτε όχι, έχει εξασφαλίσει 20%, ποσοστό που δεν μπορούν τα δουν στο όνειρο τους τα κόμματα, πέραν του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ.

Είναι σαφές πως τα κόμματα εξουσίας, εκείνα τα οποία διεκδικούν να κυβερνήσουν, οφείλουν να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα. Η ψήφος διαμαρτυρίας, η τιμωρητική ψήφος, αυτή τη φορά διαμόρφωσε ένα ισχυρό ρεύμα, που εκφράσθηκε με ψηλό ποσοστό. Πρόκειται για ένα κοινωνικό ρεύμα, που δεν έχει χρώμα και κατεύθυνση. Είναι απόλυτα απολίτικο μεν, αλλά επειδή εκφράσθηκε σε εκλογές είναι πολιτικό.

Είναι πολιτική πράξη. Για αυτό και πρέπει ερμηνευθεί πολιτικά, αλλά όχι σε στενά κομματικά όρια και λογικές. Ούτε με τον γνωστό εφησυχασμό θεωρώντας ότι είναι περαστικό φαινόμενο. Ούτε με αλαζονεία και πατερναλισμό. Η υποτίμηση του αποτελέσματος θα είναι καταστροφική για ένα πολιτικό σύστημα που έχει χαθεί στο δρόμο προς την κάλπη. Γιατί αυτή τη φορά είναι ο Φειδίας την επόμενη θα είναι κάποιος άλλος. Πρόσφορο έδαφος υπάρχει.

Όλοι έχουν θέσεις, προτάσεις, λύσεις. Και έχουν. Αλλά το θέμα είναι πως ενώ έχουν λύσεις, τα προβλήματα παραμένουν και οι πολίτες δεν πιστεύουν σε αυτές. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι πρόδηλη και η επανασύνδεση με τους πολίτες φαντάζει μακρινή. Την ίδια ώρα, πρέπει όλοι να αναγνωρίσουν πως το εκλογικό σώμα άλλαξε. Οι νέοι άνθρωποι έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και αντιλήψεις. Η νέα γενιά, η γενιά των 1.000 ευρώ, δεν θα σταθεί να ακούει τα «θα», τα «θα» και επειδή δεν βλέπει διεξόδους επιλέγει να τιμωρήσει τον πολιτικό καθωσπρεπισμό.

Εάν βρήκε τη σωστή διέξοδο, ψηφίζοντας τον κ. Φειδία Παναγιώτου, αυτό δεν είναι το θέμα σε αυτή τη φάση. Προφανώς ούτε και ο κ. Φειδίας πιστεύει ότι έχει λύσεις. Και δεν έχει. Συνεπώς, η ψήφος ήταν αντίδραση και τιμωρία. Πώς θα κινηθούν στη συνέχεια ψηφοφόροι και Φειδίας, είναι ένα θέμα, που σήμερα δεν μπορεί να απαντηθεί. Ωστόσο, όλοι αυτοί που ψήφισαν Φειδία για να χαστουκίσουν το σύστημα δεν πρόκειται να επανέλθουν στα κόμματα, εκτός κι εάν αλλάξουν. Θαύματα προφανώς δεν γίνονται…Ακόμη και εκείνα στο Αββακούμ, που πολυδιαφημίσθηκαν είναι fake.

Οι εκλογές και η χαμένη επιρροή των κομμάτων

Τα κόμματα έχουν χάσει την επιρροή τους. Η αποχή ανεβάζει τα ποσοστά τους και σε μεγάλο βαθμό αυτό διαχρονικά τους βολεύει. Εάν η καταμέτρηση γινόταν επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, τότε τα ποσοστά θα έδειχναν τη σωστή επιρροή, τη δύναμη των κομμάτων. Πρώτη δύναμη είναι η αποχή με ποσοστό 53%. Η πραγματική δύναμη του ΔΗΣΥ επί των εγγεγραμμένων είναι 10,7%, του ΑΚΕΛ 9,2%, του Φειδία 8,3%, του ΕΛΑΜ 4,8%, του ΔΗΚΟ 4,2%, της ΕΔΕΚ 2,1%, του ΒΟΛΤ 1,2%, της ΔΗΠΑ 0,9% και των Οικολόγων 0,5%.

Αυτή είναι η σχέση τους με την κοινωνία και η επιρροή τους στους πολίτες. Και τούτο προφανώς θα πρέπει να το αισθάνονται αλλά κρύβονται πίσω από τα ποσοστά, που διαμορφώνει η αποχή. Στις εκλογές της Κυριακής μόνο το ΕΛΑΜ κέρδισε σε ψήφους. Οι υπόλοιποι έχασαν δυνάμεις. Μειώθηκαν οι ψήφοι τους. Το γεγονός πως όλοι σχεδόν έχασαν και κανείς, από το πολιτικό σύστημα, δεν κέρδισε είναι ένα φαινόμενο, το οποίο έχει μια εξήγηση και αφορά πως τα κόμματα δεν είναι ελκυστικά «μαγαζιά» για τους πολίτες.

Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής αποτελεί στρατηγική ήττα του πολιτικού, κομματικού συστήματος από τον κ. Φειδία Παναγιώτου και από την αποχή. Τα κόμματα θα πρέπει να βρουν τις λύσεις και σύντομα. Και οι απαντήσεις βρίσκονται στην εναρμόνιση τους στο σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι. Για τα αποτελέσματα δεν φταίνε οι πολίτες, όπως ακούστηκε να λέει η ΕΔΕΚ. Δεν μπορεί το πρωί να είναι γιορτή της Δημοκρατίας και το βράδυ να δηλώνεται περίπου πως οι πολίτες πρέπει να… λουστούν το αποτέλεσμα επειδή δεν βολεύει.