Στην μοναξιά ολοταχώς
27/06/2024XVIII
…κι όμως
οι μύθοι αράζουν
στους καιρούς
άνθρωποι δακρύζουν
στην παραμικρή φροντίδα
η αποκατάσταση των νέων
φειγ βολάν στους δρόμους
στις πασαρέλες φιγουράρουν
τσίτια της σταχτοπούτας
ως ιδιαίτερα ευρηματικά
γάτες γλείφονται αντικρίζοντας
ολόχρυση κονσέρβα
οι σχέσεις ηλεκτρονικές
εναπομείναντες ρομαντικοί
διαβάζουν Ρεμπό στο μετρό
κινούμενοι στα έγκατα της γης
κι οι διεθνείς ειδήσεις
σε μια οθόνη στη στιγμή
η ξεκλείδωτη πόρτα των επτά νάνων
θωρακισμένη ασφαλείας
τριπλοκλειδώνουμε
αναζητώντας μια εστία
υφαίνοντας κουκούλι
από ακτινοβολία και πλαστικό
μα ο κλέφτης είναι μέσα, δυστυχώς
Αυτό το ποίημα
δεν θα βρει τελειωμό
είναι σε κατάσταση πολιορκίας
από παρελθόν και μέλλον
οδηγούμαστε ξεκάθαρα…