Κουτσό άλογο ο ΣΥΡΙΖΑ

Δεν υπάρχει, λοιπόν, παρελθόν. Υπάρχει μήπως παρόν ή μέλλον, ως πρόγραμμα, ως αναφορά σε κάποιο χώρο του παρελθόντος στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; Η απάντηση είναι όχι. Υπάρχει μήπως η διεκδίκηση από τον ΣΥΡΙΖΑ μιας πολιτικής/ιδεολογικής ταυτότητας αντίστοιχης με σημερινές ανάγκες οικονομικές/εθνικές π.χ. απέναντι στην Τουρκία; Μοναδικό σαφές παράδειγμα είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, δύσκολο να την έχει κανείς υπόδειγμα. Ο αρχηγός που εμπνεύστηκε και υπόγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών αποδοκιμάστηκε σαφώς και, ως φαίνεται, τελεσίδικα. Ελπίζει σε μανούβρες παρασκηνίων.

Αν αυτά είναι σωστά ή, έστω, είναι στοιχειωδώς βάσιμα, τότε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ (με τον προσφάτως έκπτωτο αλλά κι αυτόν που τον έφερε στην Αθήνα) είναι ένα κόμμα χωρίς ρίζες, είναι ένα “φτερό στον άνεμο”, ούτε καν ένα “αδειανό πουκάμισο”, επειδή δεν υπάρχει Σώμα (όπως λέμε: εκλογικό Σώμα) που να θέλει να το φορέσει. Με συνέπεια να κατρακυλάει κυριολεκτικά προς την ανυπαρξία.

Το πάλαι ποτέ ΚΚΕεσ. με τα ελάχιστα ποσοστά του, δεν ήταν διόλου ανύπαρκτο, όχι μόνο επειδή είχε αρχηγό τον Λεωνίδα Κύρκο με την δεδομένη προσωπικότητα και πολιτικό βάρος. Αλλά και επειδή αντιπροσώπευε ένα υπαρκτό, λεπτό τότε, αλλά, όπως αποδείχθηκε, κρίσιμο κοινωνικό/πολιτικό στρώμα, προπομπό του μετέπειτα “σημιτικού ρεύματος”, κυρίαρχου τα τελευταία τριάντα χρόνια έως σήμερα.

Τι εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ τι εκπροσωπεί; Εκτός φυσικά από την “ιδεολογία” ΛΟΑΤΚΙ που τόσο ανεκτικά, (αλλά και τόσο επιφανειακά) υποδέχθηκαν οι νεοέλληνες, ικανοί σε απροσδόκητες προσαρμογές. Εκτός, ίσως και από μια φαντασίωση επαναφοράς που δημιούργησε η “πρώτη φορά Αριστερά” μετά την άδοξη πτώση της. Κάποιοι, όλο και λιγότεροι, πίστεψαν σε μια δεύτερη ευκαιρία. Το κακό, όμως, είναι ότι η “πρώτη φορά Αριστερά”(;) αυτοκτόνησε κάνοντας όσα έκανε με προθυμία, οικειοθελώς. Το αποτέλεσμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει γομολάστιχα και έσβηνε το μέλλον του ταυτόχρονα με το παρελθόν του. Γι’ αυτό οι διάφοροι υποψήφιοι, όχι μόνο της ποικιλίας Πολάκη, λαχανιάζουν να κρατηθούν στην επιφάνεια. Τελικά οι του ΣΥΡΙΖΑ προσδοκούν όχι μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά μια δεύτερη ανάσταση. Και ψιθυρίζουν ευχές, ξόρκια, μαγγανείες.

Το τελευταίο εύρημα των εντεταλμένων να προετοιμάσουν την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα είναι ότι διαδίδουν πως την εποχή που γέμιζαν οι πλατείες, στο πλήθος σοβούσε εξέγερση, ανατροπή της Τάξης και του Καθεστώτος (“να καεί το μπορντέλο η Βουλή”) και ο ηγέτης έσωσε την δημοκρατία και εμάς από τον εαυτό μας! Οπότε του χρωστάμε χάρη! Δεν σκέπτονται ότι μετά τα Ιεροσόλυμα ακολούθησε η σταύρωση, όχι η εκ νέου πρωθυπουργία.

Αν τουλάχιστον είχαν διαβάσει λίγο Βάρναλη θα ήταν πιο προσεκτικοί… Για να μην πολυλογούμε το άλογο ΣΥΡΙΖΑ κουτσό ήταν (το έχω γράψει από χρόνια), κουτσό είναι τώρα και κουτσό θα μείνει. Η πληγή κακοφόρμισε και οι ονειροφαντασίες για ελπιδοφόρο δίδυμο με τον αλησμόνητο “λεφτά υπάρχουν”, είναι απλώς όνειρο θερινής νυκτός εκτός αν είναι ένας, ειδικής κοπής και έμπνευσης, εφιάλτης.

ΥΓ. Προχθεσινή δημοσκόπηση απόδιδε στον ΣΥΡΙΖΑ μονοψήφιο ποσοστό.