Αν έβγαινε η Γερμανία από το ευρώ…

Σήμερα, το αυτό πρόβλημα αντιμετωπίζει η Γερμανία, που στο ίδιο χρονικό διάστημα είδε την έξοδο 650 δις. ευρώ από την οικονομία της, το 40% των οποίων επενδύθηκαν κυρίως στις ΗΠΑ αφ’ ης ο Όλαφ Σόλτς έγινε καγκελάριος το 2021. Επικεφαλής ενός ετερόκλιτου συνασπισμού σοσιαλιστών, φιλελευθέρων και “πρασίνων”, που ήδη παρουσιάζει σημεία αποσυνθέσεως, με την απόλυση της υπουργού Οικονομικών, η οποία ορθώς αντιτίθεται στον δανεισμό για την κάλυψη τεραστίου ομοσπονδιακού ελλείμματος.

Η υψηλή φορολογία, η εκτεταμένη γραφειοκρατία και η ακριβή ενέργεια ώθησαν τους Γερμανούς επιχειρηματίες ν’ αναζητήσουν στο εξωτερικό καλλίτερη προστασία για τα κεφάλαια τους. Μάλιστα, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην Αμερική, που υπόσχεται μείωση φορολογίας, περιορισμό της γραφειοκρατίας και φθηνή ενέργεια από υδρογονάνθρακες και πυρηνική ενέργεια, ίσως να δικαιολογείται η επιλογή των.

Εν τούτοις, στις ΗΠΑ δεν θα εξεύρουν το γερμανικό εργατικό δυναμικό – άκρως εξειδικευμένο και διοικούμενο από σοβαρούς μάνατζερ. Η λύση του Γερμανικού προβλήματος πρέπει να αναζητηθεί αλλού: Στην αποφυγή της δύσκαμπτης νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης (ΕΚΤ), στην φθήνια του ηλεκτρικού ρεύματος που προκάλεσε το κλείσιμο των λιγνιτικών και πυρηνικών εργοστασίων επί Μέρκελ κι η ανατίναξη του αγωγού “NordStream” από Ζελένσκι και ΜΙ6, που διέκοψε το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο για την βιομηχανία της χώρας.

Με ισοτιμία 1,08 δολάριο ανά ευρώ που εφαρμόζει η ΕΚΤ, τα γερμανικά προϊόντα (αυτοκίνητα και μηχανές) δεν μπορούν ν’ ανταγωνισθούν τα κινεζικά και οι Γερμανοί βιομήχανοι χάνουν αγορές τόσο στο εξωτερικό όσο κι εσωτερικό. Μία υποτίμηση του ευρώ θα κάνει τα γερμανικά προϊόντα φθηνότερα και τα εισαγόμενα ακριβότερα όπως ήταν όταν όταν καθελκύσθηκε το ευρωνόμισμα (το 2002 στα 86 σεντ ανά δολάριον). Στο 1:1 ίσως να επέφερε βελτίωση των εξαγωγών της Γερμανίας που συνιστούν το 40% του εθνικού της προϊόντος. Αλλά την ισοτιμία του ευρώ καθορίζει η ΕΚΤ που απασχολείται με τον πληθωρισμό της ευρωζώνης, ο οποίος θ’ αυξάνετο αν το ευρώ υπετιμάτο.

Στην γερμανική οικονομία που δεν υποφέρει από ενδημική ανεργία (όπως η ελληνική), το πρόβλημα δεν ήταν η άπαξ άνοδος των τιμών, λόγω υποτιμήσεως. Με χαμηλότερη φορολογία και περιορισμό της γραφειοκρατίας, η γερμανική οικονομία θα ανέκαμπτε, όπως κι η ελληνική που είναι στάσιμη.

Αν η Γερμανία έκανε το αδιανόητο;

Εάν τα εισοδήματα κρατηθούν αμετάβλητα και εφαρμοστεί η προ 24ετίας συνταγή του Όλι Ρέν, να κοπούν «τα πούρα, οι που…νες και τα Καγιέν», τότε η Γερμανία – ιδίως η Ανατολική που ζει ακόμη στο ραχάτι του κομμουνιστικού καθεστώτος του Χόνεκερ-Μέρκελ- θα επανεύρισκε το σφρίγος της.

Μία προσωρινή επάνοδος στην ισοτιμία των δύο μάρκων ανά ευρώ θα ήταν ίσως η θεραπεία της Γερμανικής οικονομίας, εφ’ όσον η χώρα αποκτήσει και πάλι Μονάδες Ηλεκτρικής Βάσεως (ΜΕΒ), επάνω στις οποίες να στηριχθούν οι “ανανεώσιμες” ΑΠΕ. Τις ΜΕΒ χρειάζεται κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης για ν’ αποφύγει την τύχη της Χάρις.