Που οδηγεί ο αντιρωσισμός των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών ελίτ

Οι ευρωπαϊκές ελίτ αρνούνται την πραγματικότητα, αναλαμβάνουν να διαχειριστούν την ήττα των αμερικανικών τυχοδιωκτισμών της απερχόμενης κυβέρνησης, ενεργώντας πάντα σαν παράρτημα της συμμορίας των πλέον αντιδραστικών κύκλων της εξωτερικής πολιτικής στην κυβέρνηση Μπάιντεν. Αδιαφορούν για το νέο, μεγαλύτερο σιδηρούν παραπέτασμα μίσους και διχασμού στην Ευρώπη των τελευταίων τριών χρόνων, το οικονομικό τέλμα και παρακμή, την πολιτική διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Τα χθεσινά δημοσιοποιημένα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, επιβεβαιώνουν πού βρίσκεται ο υπόλοιπος κόσμος και που πάει η Ευρώπη χωρίς επιστροφή και καμία ελπίδα ανάκαμψης.

Στο σύνολο των χωρών των BRICS, είναι προφανής ο οικονομικός δυναμισμός, η αισιοδοξία για το μέλλον μέσα από μεγάλους στόχους, νέες πολιτικές και δρόμους ενδυνάμωσης της αμοιβαίας συνεργασίας σ΄ όλους τους Τομείς, με ρυθμούς ανάπτυξης πολύ πάνω απ’ το μέσο όρο της παγκόσμιας οικονομίας, τον οποίο σαν ατμομηχανές σέρνουν προς τα πάνω, σε αντίθεση με τα δυτικά βαρίδια της στασιμότητας που τον ωθούν προς τα κάτω.

Ο κόσμος αναπτύσσεται, ενώ η Ευρώπη…

Εκπλήσσουν τα στοιχεία για τη Ρωσία, όταν υπάρχει η ηθελημένη άγνοια και το καλλιεργημένο μίσος της προπαγάνδας, στην οικονομική δυναμική μιας παγκόσμιας δύναμης με ηγετικό ρόλο στην ομάδα των BRICS. Μετά από 15 πακέτα αυτοκτονικών κυρώσεων της δυτικής επιθετικότητας για την καταστροφή και υποταγή της, κατάφερε σύντομα να αναπροσανατολίσει το εξωτερικό της εμπόριο, κυρίως προς τις μεγάλες ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις, να προβεί σε εκτεταμένη υποκατάσταση εισαγωγών, να παρακάμψει και καταστήσει ανενεργές πλήθος κυρώσεων και να πετυχαίνει διαδοχικά  ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από τέσσερες φορές της Ευρωζώνης.

Όταν ο πόλεμος διεξάγεται εκτός συνόρων, οι λειτουργίες της παραγωγικής οικονομίας και κοινωνίας ελάχιστα πλήττονται και όπως δείχνουν τα οικονομικά δεδομένα, η ανάπτυξη προέρχεται απ’ όλους τους κλάδους. Μόνον οι ηθελημένα αφελείς μπορούν να βαυκαλίζονται, πως αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης οφείλονται αποκλειστικά στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και την παραγωγή της πολεμικής βιομηχανίας, σε μια χώρα όπου με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι η τέταρτη η πέμπτη οικονομία στον κόσμο σε όρους αγοραστικής δύναμης.

Αντίθετα, στους Ευρωπαίους τιμωρούς της Ρωσίας, κυριαρχεί το οικονομικό τέλμα, η πολιτική αποσύνθεση και παρακμή, η διάχυτη απαισιοδοξία, οι τάσεις αποβιομηχάνισης και μετεγκατάστασης ιδιαίτερα ενεργοβόρων επιχειρήσεων σε ΗΠΑ και Κίνα, με δραματική επιδείνωση σε περίπτωση επιβολής δασμών και εμπορικού πολέμου απ’ τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ. Κρίσεις όπως: Κόστους ζωής, δημογραφική, στεγαστική, μεταναστευτική, ενεργειακή, με εξασθένηση του κοινωνικού κράτους, αποτελούν πλέον κοινά χαρακτηριστικά σε μεγαλύτερο η μικρότερο βαθμό  για το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών.

Η τυφλότητα των ευρωπαϊκών ελίτ

Στα δεδομένα αυτά, οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση της ήττας ενός πολέμου που δεν ήταν δικός τους, αλλά τον έκαναν δικό τους, με τύφλωση και φανατισμό ίσως μεγαλύτερο των εντολοδόχων τους, συνεχίζουν την καταστροφική για τους ευρωπαϊκούς λαούς αδιέξοδη και μάταιη πορεία, παριστάνοντας πως αδιαφορούν για την πολιτική μεταβολή στις ΗΠΑ, που δείχνει προθέσεις διαπραγματεύσεων και ειρήνης.

Αντί να πρωτοστατήσουν και επικροτήσουν πρωτοβουλίες για το τέλος του πολέμου, συνεχίζουν σαν μόνιμοι υπάλληλοι όπως ήταν, του λεγόμενου βαθέως κράτους της απερχόμενης κυβέρνησης, να εφαρμόσουν εντολές όπως έκαναν ως τώρα, για ένα δέκατο έκτο πακέτο κυρώσεων που περιλαμβάνει στοιχεία ενεργειακής αυτοκτονίας για την ευρωπαϊκή οικονομία.

Επιδιώκουν με κάθε τρόπο τη συνέχιση του πολέμου, με τεράστιες αποστολές κάθε είδους πολεμικού υλικού που έχουν στο οπλοστάσιο τους, με πρωτοφανή χρηματοδότηση, που  κόστισε συνολικά στη Δύση ως τώρα πάνω από 350 δισ. στη μαύρη τρύπα της Ουκρανίας, για έναν αχρείαστο πόλεμο, που μετέτρεψε σε ερείπια μια ολόκληρη χώρα, με σφαγή μεγάλου μέρους του ανδρικού της πληθυσμού, φθάνοντας τώρα να πιέζουν κυνικά το ναζιστικό προτεκτοράτο τους για στράτευση των Ουκρανών νέων στα 18.

Η δικαιολόγηση του πολέμου θυμίζει την εποχή του Βιετνάμ, “αν δεν πολεμήσουμε τους Βιετκόγκ στο Βιετνάμ, θα αναγκαστούμε να τους πολεμήσουμε στο Λος Άντζελες”, αν δεν πολεμήσουμε τους Ρώσους στην Ουκρανία, θα αναγκαστούμε να τους πολεμήσουμε στις Βρυξέλλες και την Κοπεγχάγη, διαφορετικά αρχίστε να μαθαίνετε ρωσικά ή να μετακομίστε στη Νέα Ζηλανδία, δηλώνει συνεχώς  ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ!

Πολεμικός παροξυσμός

Σε ένα περιβάλλον πολεμικού παροξυσμού, μακριά  απ’ τις ευρωπαϊκές αξίες, δηλώνεται χωρίς δισταγμό και διακηρύσσεται η ραγδαία αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σε βάρος των κοινωνικών, από μία τελματωμένη οικονομία, η οποία θα πληγεί ακόμη περισσότερο, όταν το 70% προορίζεται για εισαγωγές αμερικανικών όπλων. Πολεμική οικονομία, εκατοντάδες δις σε  όπλα, για την καταπολέμηση της κατασκευασμένης ανύπαρκτης ρωσικής απειλής.

Τυφλωμένοι απ’ την υστερική ρωσοφοβία τους, θλιβερές φιγούρες των ευρωπαϊκών θεσμών αλλά και κυβερνήσεων, έχοντας επαναπαυθεί  στο ρόλο της τεράστιας προπαγάνδας των υποταγμένων ΜΜΕ, όπου σ’ όλα τα δελτία ειδήσεων παίζεται η ίδια κασέτα σ’ όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, βλέπουν τη ραγδαία μείωση της επιρροής της στους Ευρωπαίους πολίτες σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις. Λόγω και των μηνυμάτων αλλαγής στάσης απ’ τις ΗΠΑ, ο πόλεμος συνεχίζεται πλέον για όσο χρειασθεί, όχι πλέον μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία, αλλά μέχρι να ενισχυθεί αρκετά η διαπραγματευτική θέση της Ουκρανίας.

 

Μετά το φιάσκο όλων των δυτικών στόχων, οικονομικής κατάρρευσης, διάλυσης, διπλωματικής απομόνωσης κτλ της Ρωσίας και όταν στο μέτωπο ο ρωσικός στρατός προελαύνει παντού, έχοντας απόλυτη πυραυλική και αεροπορική κυριαρχία, γιατί στην επερχόμενη συνθηκολόγηση δεν θα ενεργήσει σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, όπου ο ισχυρότερος προχωρεί μέχρι εκεί που του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί μέχρι εκεί που του επιβάλει η αδυναμία του; Θα επιτρέψει ένα μόνιμο προγεφύρωμα της δυτικής επιθετικότητας στα σύνορα της, όταν όλες οι Συμφωνίες που έκανε μαζί της ως τώρα, όπως επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικά, Διεθνείς Συμφωνίες του Μινσκ, Συμφωνίες Κωνσταντινούπολης κ.τ.λ. καταπατήθηκαν;

Οι ευρωπαϊκές ελίτ ηττήθηκαν…

Θα συνεχίσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ τον αποτυχημένο δρόμο της προηγούμενης και των Ευρωπαίων υποτελών της, για να χρεωθεί την ολοκληρωτική μεγάλη στρατηγική τους ήττα; Μετά τις αμερικανικές εκλογές, αμετανόητοι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να ναρκοθετήσουν και τορπιλίσουν κάθε προσπάθεια ειρήνευσης. Ειρήνη για αυτούς σημαίνει αναγνώριση της ήττας τους. Ελπίζοντας να μην αποκαλυφθεί η καταστροφή που προκάλεσαν στην Ουκρανία και την Ευρώπη, να μην απολογηθούν στους λαούς της Ευρώπης για τον αχρείαστο πόλεμο, να  επιβιώσουν και επιπλεύσουν πολιτικά με τις κατάλληλες προσαρμογές και πιθηκισμούς.

Η κατεδάφιση και συντριβή του τείχους μίσους και διχασμού των τελευταίων ετών στην Ευρώπη, που ποτέ δεν αποτέλεσε ευρωπαϊκή αλλά αμερικανική επιλογή, η επανένωση της απ’ τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό όπως τη ζήσαμε τα τελευταία 35 χρόνια στην οικονομία, το εμπόριο, τον τουρισμό, τον πολιτισμό, αποτελεί την πρώτη μεγάλη προτεραιότητα και προϋπόθεση για την επιβίωση και ευημερία της. Αυτό θα χρειασθεί άλλες πολιτικές δυνάμεις, χωρίς να ξέρουμε ακόμη ποιες. Ποτέ όμως απ’ τα σημερινά πολιτικά σκουπίδια της τηλεοπτικής χειραγώγησης, που έκαναν ξεδιάντροπα πολιτική καριέρα πάνω στην ευρωπαϊκή υποτέλεια και χρεοκοπία…