Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Μητσοτάκη

Η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, αλλά μάταια. Εφευρίσκει ακοινωνιολόγητες δικαιολογίες ότι οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις αποσταθεροποιούν το θεσμό της διακυβέρνησης. Προφανώς και δεν έχει κατανοηθεί εκείνο που έλεγε ο Τόμας Μωρ ότι «η πολιτική είναι ένα θέατρο που παίζεται συχνά επάνω στο ικρίωμα».

Και το πολιτικό θέατρο που παίζεται αυτό τον καιρό όχι μόνο δεν είναι καλό αλλά είναι τρομερά ενοχλητικό. Η αποτυχία του πολιτικού θεάτρου της κυβέρνησης προέρχεται από τον πυρετό του αυτοκρατορικού συνδρόμου του κ. Μητσοτάκη που θεωρεί ότι μπορεί να παρέμβει σ’ όλους τους αρμούς της δημοκρατίας και να τα αλλάξει όλα.

Αυτό που πέτυχε όμως μέχρι σήμερα πρωθυπουργός και κυβέρνηση είναι να δίνουν κακές παραστάσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όπως εκείνες των Βορίδη και Γεωργιάδη που θυμίζουν τη φράση του Τάκιτου “abrupta contumacia” κάτι δηλαδή μεταξύ ιταμότητας του σθένους, (φυγομαχία) και ισχυρόγνωμο βράχο, (παλληκαριά). Ένα κακό θέατρο γεμάτο από πολιτική αναξιοπιστία. Η δημοκρατία προϋποθέτει κοινωνική νομιμοποίηση. Όμως η κυβέρνηση έδειξε μετά την πρώτη κινητοποίηση των πολιτών για την τραγωδία στα Τέμπη ότι απείχε έτη φωτός από αυτή τη γνωσιακή πολιτική αναγνώριση της κοινωνικής νομιμοποίησης.

Κυβέρνηση σε αδιέξοδο

Εξάλλου η πολιτική αξιοπιστία γίνεται νοητή μόνο ως αποτέλεσμα και μάλλον κάτι τέτοιο θεωρείται ανύπαρκτο για την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη. Γιατί με όσα δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης αναφορικά με τα βίντεο λέγοντας ότι: «Καταρρέει με κρότο η θεωρία της συγκάλυψης αν αποδειχθεί ότι τα βίντεο είναι γνήσια» αποδεικνύεται πόσο εξόριστη είναι η πολιτική λογική του κ. Μητσοτάκη από τη συμβολική κίνηση της αλήθειας. Και αυτό γιατί ακριβώς το αντίθετο ισχύει.

Τα βίντεο αποδεικνύουν τον παράνομο χειρισμό και την προσπάθεια απόκρυψης υλικού για δύο χρόνια. Το συγκεκριμένο γεγονός θα έπρεπε να τον έβαζε σε περαιτέρω σκέψη για το πλαίσιο λειτουργίας της έρευνας και το κύκλωμα εκείνο που προσπαθεί ώστε η αλήθεια να κηδεμονευτεί από εξουσίες της κυβέρνησης.

Σύνδρομο ήττας; Αλαζονεία; Έλλειψη δημοκρατικότητας; Όλα μαζί; Ό,τι και να είναι αυτό που βλέπουμε βεβαιώνει ότι ο θρίαμβος της “αρνητικής δημοκρατίας” κάνει πρωταθλητισμό. Η δημοκρατία δεν εμπεριέχεται στα μέτρα του πολιτικού συμφέροντος, δε νομιμοποιεί κριτήρια και ρυθμίσεις, δε συντηρεί αδιέξοδα, αλλά συνθέτει την πολιτική αξιοπιστία στον ορίζοντα της διαφάνειας και στην ακμή της αλήθειας.

Προς το παρόν, ζούμε με πολιτικά επιφαινόμενα, δηλαδή με φωνασκίες πολιτικών ως στοιχείο απόδειξης ότι όλα λειτουργούν στο πνεύμα της δημοκρατίας. Μόνο που όλα παραμένουν σε εκκρεμότητα και διακλαδώνονται όχι με την αλήθεια αλλά με φτηνές δικαιολογίες. Εξάλλου, κάθε μέρα έρχονται δημοσιεύματα με πολιτικούς αξιωματούχους οι οποίοι ανέπτυξαν δράση ώστε το αποδεικτικό υλικό από την τραγωδία των Τεμπών να εξαφανιστεί.

Το θέατρο πια καίγεται

Ένας Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών που δεν κλήθηκε ποτέ να καταθέσει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ήταν εκείνος (σύμφωνα με στοιχεία που ήρθαν στο φως) ο οποίος έδωσε εντολή να μπαζωθεί ο χώρος του δυστυχήματος των Τεμπών και να μαζευτούν τα πετρελαϊκά υπολείμματα του τροχαίου υλικού στο κανάλι απορροής, σύμφωνα με όσα είπε στέλεχος της Ηellenic Train. Και ήταν επίσης εκείνος ο οποίος διαχειριζόταν τα θέματα του σιδηροδρόμου (σύμβαση 717) τόσο επί Κωνσταντίνου Αχιλλέα Καραμανλή όσο και επί Γιώργου Γεραπετρίτη.

Η πλημμυρίδα των στοιχείων γίνεται τσουνάμι αποκαλύψεων. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης τα ερωτήματα των πολιτών και των πολιτικών για το τι συνέβη με τη τραγωδία των Τεμπών τα αποκαλεί συνωμοσιολογία και τα εντάσσει σ’ ένα μηχανισμό αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Βλέπετε, τα πολιτικά λάθη για τους κυβερνώντες γίνονται πανικός και οι πολιτικοί λειτουργούν σαν να βρίσκονται μέσα σ’ ένα θέατρο που καίγεται. Ο Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας Φραντσέσκο Μέρλο έλεγε ότι «αν μια κυβέρνηση δε ξέρει ότι υπάρχει και η πολιτική παραίτηση, τότε υπάρχει σε αυτή τη χώρα μια σοβαρή θεσμική ανεπάρκεια».