Η “μόνη σταθερά” και το συλλογικό τραύμα του Ελληνικού Έθνους
01/03/2025
Το αφήγημα της κυβέρνησης είναι ότι σε έναν κόσμο ασταθή (υπονοεί εξαιτίας του Τραμπ) “εμείς είμαστε η μόνη σταθερά”. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι, πιθανότατα, εάν οι Έλληνες είχαν την δυνατότητα να ψηφίσουν έναν Έλληνα Τραμπ, θα το έπρατταν και με τα δύο χέρια. Όχι διότι ο Τραμπ είναι κάποιος σωτήρας αλλά διότι χρειάζονται άμεσες λύσεις στα προβλήματά τους.
Κάποτε, κάποιοι, φώναζαν “αέρα-αέρα να φύγει η χολέρα”. Αυτοί οι κάποιοι όταν δεν καθάρισε η πολιτική δυσωδία έμειναν σπίτια τους. Αρχής γενομένης από τις ευρωεκλογές, αυτοί που απείχαν ήταν περισσότεροι σε σχέση με αυτούς που προσήλθαν στις κάλπες. Την 28η Φεβρουαρίου του 2025 έστειλαν ένα ξεκάθαρο συλλογικό μήνυμα ότι δεν είναι οι παραλίες εκείνες που σπρώχνουν τον κόσμο στην αποχή.
Εάν ήταν έτσι, οι περισσότεροι είτε θα πήγαιναν τετραήμερο είτε θα γέμιζαν τις καφετέριες. Αντίθετα, μαζικά, με εξαιρετική ωριμότητα, διαδήλωσαν χωρίς να υπάρξει καμμία παρεκτροπή και όταν εντόπισαν τους “μπάχαλους” τους γιούχαραν. Επομένως, το επιχείρημα ότι η ελληνική κοινωνία είναι ανώριμη είναι απολύτως λανθασμένο. Τέτοιου είδους αναλύσεις, όταν γίνονται, είναι αφ’ υψηλού και υπονοείται πίσω από αυτές μία ελιτίστικη αντίληψη περί “νέων σωτήρων”.
Η ελληνική κοινωνία υποφέρει
Η ελληνική κοινωνία υποφέρει από την αδικία που συνετελέσθη σε 57+1(;) ψυχές. Υποφέρει από το γεγονός ότι λίγοι καρπώνονται και νέμονται τον πλούτο της χώρας προκλητικά. Και, σαν να μην έφταναν οι ολιγάρχες και οι ελίτ, τώρα τα φιλέτα δίνονται αφειδώς σε ξένους των Τούρκων συμπεριλαμβανομένων.
Υποφέρει διότι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής επικράτειας –πολλώ δε μάλλον της περιφέρειας– απουσιάζει το γέλιο, η χαρά και το κλάμα των παιδιών αφού η πατρίδα μας κατήντησε μία χώρα γερόντων.
Υποφέρει που είναι κλεισμένη σε μία τρύπα, το ενοίκιο της οποίας υφαρπάζει έναν μηνιαίο μισθό και η διέξοδος από αυτήν την τρύπα είναι μία χαβούζα που η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια βράζει.
Υποφέρει σε ένα εθνικό επίπεδο με μία “γείτονα” χώρα να εξευτελίζει επί καθημερινής βάσεως την Πατρίδα μας αποστερώντας της την αξιοπρέπειά της. Μπορεί οι Έλληνες να μην ήμασταν ποτέ πάμπλουτοι, αλλά διαθέταμε κατά κεφαλή αξιοπρέπεια!
Υποφέρει και ταυτοτικά διότι, έστω και υποσυνείδητα, αισθάνεται ανάξια σε σχέση με τους προγόνους της.
Ναι, το συλλαλητήριο ήταν πρωτίστως και κυρίως για τις αδικοχαμένες ψυχές. Πίσω από αυτό όμως, υπόρρητα, υφίσταται ένα συλλογικό τραύμα, μία έλλειψη πυξίδας, οράματος, κατεύθυνσης, ξεκάθαρης πορείας προς το ξέφωτο ώστε να ανακουφιστούν και όλες οι ψυχές του Ελληνικού Έθνους.
Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης είναι πολιτικός επιστήμων, ιδρυτής της δεξαμενής σκέψεως “Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών”, συνιδιοκτήτης του διαδικτυακού καναλού “Right2thebone” και Υποψήφιος Δρ. Γεωπολιτικής.
