Η χούντα ακρωτηρίασε την Κύπρο – Τα πολιτικά εγγόνια της έχουν ρεύμα!

Πενήντα δύο χρόνια μετά το πραξικόπημα της χούντας στις 21 Απριλίου 1967 και στην πολιτική και ιστορική αξιολόγηση σημαντική θέση έχει, δυστυχώς, η διαμόρφωση εκλογικού ρεύματος της ακροδεξιάς. Ενός ρεύματος που ενισχύεται βαθμηδόν. Η ιστορική άγνοια, η αποτυχία των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου να δώσουν λύσεις στα προβλήματα του ελληνισμού αλλά και των κοινωνιών σε Ελλάδα και Κύπρο, ενίσχυσε τα κόμματα που αναπολούν τη χούντα και την ΕΟΚΑ Β.

Όπως και να αντικρίσει κανείς τις πραγματικότητες δεν υπάρχει σοβαρό, λογικό επιχείρημα για εκλογική ή άλλη στήριξη στους απόγονους της χούντας, της Χρυσής Αυγής και του παραρτήματός της στην Κύπρο. Ιστορικά τα δεδομένα έχουν ως εξής: Η άνοδος, διά πραξικοπήματος, της χούντας στην εξουσία είχε σχέση με τα όσα ακολούθησαν στην Κύπρο. Εξαρχής η χούντα των Αθηνών είχε ως πρωταρχικό, στρατηγικό στόχο να διατηρηθεί στην εξουσία. Για να επιτευχθεί αυτός ο στρατηγικός στόχος έπρεπε να γίνουν θυσίες, αυτοχειρίες. Χωρίς αμφιβολία η Κύπρος ήταν μεταξύ των θυσιών που έπρεπε να γίνουν. Αυτό φάνηκε εξάλλου εκ του αποτελέσματος.

Με την Τουρκία οι σχέσεις της χούντας είχαν περάσει από διάφορες φάσεις. Η Άγκυρα είχε διαπιστώσει εξαρχής ότι το χουντικό καθεστώς δεν είχε την ικανότητα να αντικρούσει με επιτυχία τις επιδιώξεις της στη Λευκωσία. Με διαμεσολαβητές τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενίοτε και τη CIA, Ελλάδα και Τουρκία είχαν δημιουργήσει κανάλια επικοινωνίας. Υπονομεύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία η χούντα έστρωνε το χαλί στην Άγκυρα.

Μια σειρά από γεγονότα καθόρισαν την πορεία των πραγμάτων. Από την απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο, αποδυναμώνοντας ουσιαστικά την άμυνα έναντι ενδεχόμενης τουρκικής εισβολής, τη διάσπαση του εσωτερικού μετώπου (ίδρυση ΕΟΚΑ Β) μέχρι και τις απόπειρες κατά του Μακαρίου με αποκορύφωμα το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.

Κατάλοιπα μιας άλλης εποχής

Η χούντα των Αθηνών είχε συνεργάτες στην Κύπρο, αν και μετά την καταστροφή κάποιοι επιχείρησαν να αποποιηθούν ευθυνών. Υπήρξε μια προσπάθεια να δοθεί άφεση αμαρτιών στους χουντικούς της Κύπρου, που δραστηριοποιούνταν στην ΕΟΚΑ Β. Πολιτικά τέκνα εκείνων είναι και η σημερινή Ακροδεξιά, σε Ελλάδα και Κύπρο, η Χρυσή Αυγή και το ΕΛΑΜ. Δύο νεοναζιστικού τύπου κόμματα, που παρουσιάζονται σαν αντισυστημικά. Για την ακρίβεια είναι συστημικά και εκφράζουν την υπόγεια συνέχεια της χούντας και της ΕΟΚΑ Β. Κατάλοιπα μιας άλλης εποχής, που επιχειρούν μέσα από τα αποκαΐδια της καταστροφής τους να επανέλθουν. Και μάλιστα διά της κοινοβουλευτικής οδού.

Η χούντα προέκυψε το 1967 όχι για εσωτερικούς λόγους, για τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», που επικαλούνται κατά καιρούς οι δυνάμεις της αντίδρασης. Η χούντα επιβλήθηκε στην Ελλάδα για την Κύπρο. Και μια ιστορική λεπτομέρεια προς επιβεβαίωση: Ακόμη και στα λάθη της Τουρκίας έσπευδαν να βοηθήσουν, να τα επανορθώσουν για λογαριασμό της.

Όταν με εντολές της Άγκυρας οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας με στόχο την υπονόμευσή της, την κατάργησή της, δημιουργήθηκε ένα νέο δεδομένο. Ιδιαίτερα μετά και το ψήφισμα 186/1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας αποδυναμώθηκαν τα στρατηγικά σχέδια της Τουρκίας στο νησί. Για την ακρίβεια η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ένα δεύτερο ελληνικό κράτος, το οποίο προσπάθησαν να καταλύσουν με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 η χούντα και η ΕΟΚΑ Β στο όνομα, μάλιστα, δήθεν της Ένωσης.