Μέχρι τέλους η νομική μάχη κατά των σφετεριστών

Ενόψει τούτου, εξαγγέλλονται από τα κατεχόμενα κινήσεις, που θα συνιστούν “απάντηση” στις ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας για καταδίκη των σφετεριστών. Επιχειρείται, δε, να προβληθεί ο ισχυρισμός πως αυτό, που παρανόμως συντελείται στα κατεχόμενα με τις ελληνοκυπριακές περιουσίες, είναι το ίδιο με τη διαχείριση των τουρκοκυπριακών περιουσιών στις ελεύθερες περιοχές από τον Κηδεμόνα (που κουβαλά “αμαρτίες”, αλλά προφανώς δεν σφετερίζεται). Και φαίνεται ότι θα προσπαθήσουν να διεθνοποιήσουν το θέμα του Κηδεμόνα, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα προσφύγουν και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Μπορούν να πράξουν οτιδήποτε, πλην όμως αυτό δεν αλλάζει την ουσία, που αφορά τις περιουσίες. Ένα είναι η διαχείριση των τουρκοκυπριακών περιουσιών από το κράτος, την Κυπριακή Δημοκρατία, που προστατεύει τις ιδιοκτησίες, μέχρι την αποκατάσταση της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρι την απελευθέρωση της χώρας και διαφορετικό αυτό που γίνεται στα κατεχόμενα με τον σφετερισμό. Από την μία είναι το μόνιμο κράτος κι από την άλλη είναι το ψευδοκράτος, η αποσχιστική οντότητα, που συντηρείται με τις οικονομικές “ενέσεις” από την κατοχική δύναμη και τα λάφυρα, που παρανόμως εκμεταλλεύεται από το 1974 και εντεύθεν.

Η απειλή για εποικισμό της Αμμοχώστου

Μέσα στις “προειδοποιήσεις”, που… στέλλονται από την κατοχική πλευρά, είναι και ο εποικισμός της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου και ο σφετερισμός των περιουσιών, που υπάρχουν εκεί. Είναι και η μόνη κατεχόμενη περιοχή, στην οποία οι Τούρκοι δεν “αξιοποίησαν” τις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Η συγκεκριμένη περιοχή, που μερικώς έχει ανοίξει, αλλά δεν εποικήθηκε, είχε το 1974 λεηλατηθεί. Και οι λεηλασίες αυτές έγιναν σε μεγάλο βαθμό από τον κατοχικό στρατό. Φόρτωναν στρατιωτικά καμιόνια και τα λάφυρα μεταφέρονταν στην Τουρκία, για να μοιρασθούν ως δώρο στην τουρκική ελίτ.

Η απειλή για εποικισμό της Αμμοχώστου δεν είναι η πρώτη φορά που εκτοξεύεται. Προφανώς και πρέπει να ανησυχούμε. Δεν μπλοφάρει η κατοχική πλευρά. Συντηρεί το θέμα γνωρίζοντας πώς αυτό προκαλεί πίεση στην Κυπριακή Δημοκρατία. Το κράτος δεν μπορεί να εκβιάζεται. Και δεν εκβιάζεται καθώς δεν έχει σταματήσει τις διώξεις. Κι αυτό θα φανεί στη συνέχεια, καθώς είναι πολλές οι υποθέσεις, οι οποίες θα αχθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Είναι προφανές πως το δικαίωμα των πολιτών στην περιουσία τους είναι αδιαπραγμάτευτο. Ο πρώην Δικαστής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Δικαστής του Εφετείου, ο πρώτος Πρόεδρος του Εφετείου και πρώην Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας), Γεώργιος Πικής, σε συνέντευξή του στο “Φιλελεύθερο” (Μάρτιος 2016), ανέφερε πως τα περιουσιακά δικαιώματα ταυτίζονται με την ιδιοκτησία και πως το δικαίωμα ιδιοκτησίας και η κληρονομικότητα από τους απογόνους αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα βάσει της καθολικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Επικαλέσθηκε το Άρθρο 17 της Διακήρυξης, στην οποία σημειώνεται, μεταξύ άλλων, πως «κανένας δε θα στερηθεί αυθαίρετα της περιουσίας του». Κι αυτό αφορά όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους, Λατίνους. Καμία εξίσωση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ των νομίμων ιδιοκτητών και των σφετεριστών. Του νόμιμου δικαιούχου και του κλέφτη, του ληστή. Και καμία διαδικασία δεν μπορεί να σταματήσει όταν κινείται μέσα στη νομιμότητα και υπερασπίζεται/προστατεύει ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους στην ελληνοκυπριακή πλευρά μουρμουρούν ότι από τις διώξεις σφετεριστών “θα επηρεασθεί το κλίμα” της “νέας προσπάθειας στο Κυπριακό” και πως “δεν θα προσέλθει σε συνομιλίες η τουρκική πλευρά”. Δηλαδή, με δυο λόγια, όσοι συνήθως μουρμουρούν, ζητούν να εκχωρηθούν δικαιώματα για να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι!