Ακούγονται πολλά για τα ανταποδοτικά σπιτάκια της ανακύκλωσης...

Ως γνωστόν, η Ελλάδα μπορεί να έχει τα τελευταία χρόνια το παγκόσμιο ρεκόρ στην “ανακύκλωση” φθαρμένων υπουργών, υστερεί όμως απελπιστικά, κατά γενική ομολογία, στην ανακύκλωση στερεών αποβλήτων σε σχέση με όλα σχεδόν τα κράτη της ΕΕ. Κι αυτό, παρά τις μεγάλες “επενδύσεις” και τα τεράστια ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια που έχουν διατεθεί σ’ αυτόν τον τομέα.

Ως “Κόμπρα” δεν θέλω να δαγκώσω αδίκως κανέναν, αλλά τα μάτια μου δεν τα κλείνω. Η σημερινή ιστορία μας αφορά στον “μέγα επενδυτή” και “νέο παίχτη” στον κλάδο, με στόχο, τι άλλο από το “αειφορικό μέλλον της Ελλάδας και στα στερεά απόβλητα”! Ως νέος παίχτης της ανακύκλωσης –σύμφωνα με τη σχετική διαφήμιση– λοιπόν, τα τελευταία επτά-οκτώ χρόνια εμφανίζεται η εταιρεία “ΤΕΧΑΝ-ENVIPCO”!

Σημειωτέον ότι στις 5 Δεκεμβρίου 2019 με την παρουσία μάλιστα του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, πολλών υπουργών του, αλλά και του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρυ Πάιατ πραγματοποιήθηκαν τα επίσημα εγκαίνια της “Μονάδας Παραγωγής Μηχανημάτων Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης στην Ελλάδα” της “ΤΕΧΑΝ-ENVIPCO”. Ήταν η πρώτη μονάδα παραγωγής εκτός ΗΠΑ, η οποία δημιουργήθηκε από το joint venture της αμερικάνικης εταιρείας “ENVIPCO” και της ελληνικής “ΤΕΧΑΝ Περιβαλλοντική Διαχείριση”.

Η ελληνοαμερικανική “σύμπραξη” έτυχε σταθερής διαφημιστικής προβολής –γιατί όχι;– από το 2019 και μάλιστα λειτούργησε υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β’, τεσσάρων υπουργείων και ασφαλώς με την τεχνική υποστήριξη της προϋπάρχουσας γνωστής ελληνικής εταιρείας “Ανταποδοτικής – Ανακύκλωση Συσκευασιών”…

Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα, αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας “κοσμούνται” από τα λεγόμενα ανταποδοτικά “σπιτάκια” ή “πολύκεντρα” της “ΤΕΧΑΝ–ENVIPCO”, τα οποία ξεφυτρώνουν σαν τα “μανιτάρια” στα πιο απίθανα σημεία. Αν και μόνο πληρώνεται τρία λεπτά του ευρώ το κάθε ανακυκλούμενο κομμάτι, αρκετοί φτωχοί συμπολίτες μας, Έλληνες και αλλοδαποί, προσπαθούν να επιβιώσουν στα αστικά κέντρα ως “ανακυκλωτές” με το –έστω “εξευτελιστικό”– ανταποδοτικό τέλος. Δεν είναι΄, όμως, ευρέως γνωστό πως κλείνει τελικά… “ο κύκλος των ανακυκλούμενων υλικών“.

Τέλος, να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό διαδίδονται από “κακεντρεχείς ανταγωνιστές” του ισχυρού ελληνοαμερικανικού joint venture, διάφορα περίεργα που απασχολούν ευρωπαϊκούς ελεγκτικούς φορείς σχετικά με την όλη “επένδυση”… Οψόμεθα… και “βοήθειά μας”!