Πώς τόσο “αθώοι” πολιτικοί παράγουν σκάνδαλα

Αντιλαμβάνομαι το να ζητάς κάτι που δεν υπάρχει, αλλά έχεις συμφωνήσει να “ανακαλυφθεί” την τελευταία στιγμή από δημοσιογράφους – ντετέκτιβς, αντιλαμβάνομαι τα παιχνίδια “τοκετού”, αντιλαμβάνομαι την αγιοποίηση/δαιμονοποίηση των χρήσιμων ανά περίοδο και περίσταση στους Ισχυρούς, αντιλαμβάνομαι το δικαίωμα κάθε πολιτικού κι ανθρώπου να αλλάζει ιδέες και προβιά, αντιλαμβάνομαι ότι το σύστημα προβαίνει σε “μεταμόσχευση θεσμών και ηγετών”[Θ. Διαμαντόπουλος], είναι όμως μερικά πράγματα που δεν αντιλαμβάνομαι [κυρίως για λόγους ορθολογισμού]:

• Πώς περιμένεις ‘καθαρές λύσεις’ από πρόσωπα που δεν προέβησαν σε “κάθαρση”;
• Πώς σβήνεται ένα γκρι παρελθόν όταν οι γόμες είναι πιο σκούρες;
• Γιατί η αλλαγή ρόλου στο πολιτικό σκηνικό σημαίνει κι αλλαγή μυαλού/νοοτροπίας;
• Τι σημασία έχει αν η κυβίστηση έγινε προς τα μπρος ή προς τα πίσω;
• Με ποιο τρόπο η πλήρως ελεγχόμενη ΕΛΑΣ [κατά τους “αντί”] έδρασε χωρίς να λογοδοτεί στον αρμόδιο υπουργό στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ;
• Ανεξάρτητα από τις προφανείς ευθύνες των αρμοδίων υπουργών [και όχι μόνο] αποκλειστικά οι “δεξιοί αγρότες;” επωφελήθηκαν από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ;
• Οι “ξένοι παράγοντες” μας αρέσουν ή όχι, σύμφωνα με όσα λένε για το κόμμα μας ή σύμφωνα με τα όσα πράττουν κατά της Πατρίδας μας;
• Δεν βαρεθήκαμε να γράφουμε και να ξεγράφουμε την Ιστορία [κατοχή, εμφύλιος κλπ] και τώρα παρα-γράφουμε και τον Ιούλιο του 2015;
• Τόσοι αθώοι πολιτικοί γιατί να παράγουν τόσο ένοχο έργο;
• Οι συμμετασχόντες στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών [και οι σκιές τους] μήπως κάτι μας κρύβουν;

Καλές είναι οι πολιτικές συζητήσεις, καλύτερες οι δικαιοπολιτικές απαντήσεις για το πως λειτουργεί η Δημοκρατία μας, το κάλλιστον θα ήταν να μαθαίναμε και καμία Αλήθεια.

ΥΓ. “Η Ιστορία δεν είναι πάντοτε διδακτική, αλλά δεν διαβάζεται σαν παραμύθι” [Ευάγγελος Σακέλλιος, Ερανίσματα]