“Το 47”: Μία ταινία για τα περίχωρα των αναπτυσσομένων μεγαλουπόλεων

Οι κατά Ουγκώ “Άθλιοι” είτε κατέφυγαν στα Ταμπούρια στην Κοκκινιά, είτε στα περίχωρα τής Βαρκελώνης αναγκάστηκαν να επιβιώσουν όπως-όπως σε αυτοσχέδιες παραγκουπόλεις άναρχης δόμησης χωρίς παροχές και δημόσιες ευκολίες. Φαίνεται, όμως, πως η έμφυτη ενσυναίσθηση και η διαχρονική κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των μελών αγροτοκτηνοτροφικών, αλιευτικών, θηρευτικών πληθυσμιακών ομάδων (κατά το μάλλον ή ήττον “νομαδικών”) εξασφάλιζε την επιβίωση και βοηθούσε τόσο στην πρόοδο, όσο και στην ανάπτυξη.

Αυτό είναι το ιδεολογικό-φιλοσοφικό-θεματολογικό φορτίο αυτής τής νεορεαλιστικής ταινίας, που μας διδάσκει ήθος και ανθρωπιά εν μέσω τής τρίτης υπερκαταναλωτικής δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα (δηλαδή 70 ή 80 χρόνια μετά τη βίαιη εξαστικοποίηση και τα “χωριά” των ολοένα και διογκούμενων μεγαλουπόλεων, υδροκέφαλων εξ ορισμού και χαοτικών εξ ανάγκης). Η γραφειοκρατία, η ασυνεννοησία, ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός δεν είναι – ως φαίνεται – προνόμιο τού Νεοέλληνα, αλλά οι μακρινοί απόγονοι των μυστηριωδών Πελασγών στις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο μοιράζονται κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά.

Μεγάλο το όφελος από τη θέαση αυτής της ταινίας. Αντίδοτο και εμβόλιο για μελλοντικές αναταράξεις. Ο μέσος θεατής αναπτύσσει “αντισώματα” απέναντι στην ναυτία των ιλιγγιωδώς επερχομένων αλλαγών, εξελίξεων, μετεξελίξεων. Η προσαρμοστικότητα, η συνεργατικότητα, η συνδημιουργικότητα, η καλλιέργεια τής ομαδικότητας, η διαρκής επιμόρφωση, η καθημερινή ενσυναίσθηση είναι ικανές και αναγκαίες συνθήκες τόσο για την αυτοβελτίωση, όσο και για την πολιτιστική αυτοτέλεια, αυτάρκεια, αυτοδυναμία.

Σημαντικός ο άθλος κινηματογραφιστή και συντελεστών. Επαρκής κάλυψη τού γεγονότος από κοινωνιολογικής αλλά και πολιτικής πλευράς. Δημοκρατία, Ισονομία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ελευθερία τής Έκφρασης, ελευθερία γενικώς… αυτοδιάθεση… Δείτε αυτή τη ταινία με τα παιδιά, τα εγγόνια και τα βαφτιστήρια σας. Μάθημα ήθους, μάθημα ζωής!!! Η δεκαετία τού 1950 μας κυνηγάει, γιατί απειλεί να επαναλάβει τον προκλητικό (χειρότερο) εαυτό της το 2050!!! Ας διδαχθούμε από την Ιστορία, που έχει το κακό συνήθειο να επαναλαμβάνεται, μέχρι να περάσουμε (ως Ανθρωπότητα) κι αυτό το “μάθημα” κι αυτή τη στενωπό τής συλλογικής τε ατομικής δοκιμασίας.

Η ταινία “Το 47”

“El 47”, 2024
Έγχρωμη, Διάρκεια: 110′, Δραματική, Ισπανική

Ο οδηγός λεωφορείου Μανόλο Βιτάλ αγωνίζεται να βελτιώσει την καθημερινότητα της χωρίς συγκοινωνίες, σχολείο και ιατρικό κέντρο συνοικίας του. Η οικογένειά του έχει απελπιστεί, φίλοι αποφασίζουν να μετακομίσουν, αλλά εκείνος επιμένει. Όταν, όμως, συναντά την πεισματική άρνηση των δημοτικών αρχών να βελτιώσουν την κατάσταση, αποφασίζει να δράσει.

Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μπαρένα
Με τους: Σάλβα Ρέινα, Έντουαρντ Φερνάντεζ, Κλάρα Σεγούρα.