Κυπριακό: Στη γραμμή δύο κρατών η εκπρόσωπος του ΟΗΕ

Και με αυτό η Ολγκίν εννοεί προφανώς ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη η τουρκική θέση για λύση δυο κρατών! Είπε δε επί τούτου, όχι τυχαία, πως η θέση για λύση δυο κρατών είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας της συνόδου στο Κραν Μοντάνα, το 2017. Αυτό δεν είναι σωστό γιατί η τουρκική θέση προϋπήρχε.

Συνήθως, όμως, οι διάφοροι απεσταλμένοι αποφεύγουν την ιστορία και το παρελθόν, καθώς εάν το έπρατταν θα προσέγγιζαν διαφορετικά και το Κυπριακό. Και από θέμα οδοφραγμάτων, πρόβλημα μεταξύ «ξεροκέφαλων», θα το αντιμετώπιζαν ως ζήτημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Οπότε και ο στόχος θα ήταν-και πρέπει να είναι- πρώτα η άρση των κατοχικών δεδομένων.

Πρέπει, αναφέρει η κ. Ολγκίν, να ληφθεί υπόψη αυτή η πραγματικότητα. Δηλαδή, ότι η κατοχική πλευρά δεν δέχεται τις αποφάσεις του ΟΗΕ και ζητά κάτι άλλο. Εάν, δηλαδή, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ενόψει του γεγονότος ότι η κατοχική πλευρά θέτει μαξιμαλιστικές θέσεις για να μην προχωρήσει η όποια προσπάθεια, κατέθετε θέση για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, θα έλεγαν στα Ηνωμένα Έθνη ότι «πρέπει να ληφθεί υπόψη αυτή η πραγματικότητα;».

Γιατί, ως γνωστό, το 82% του πληθυσμού στο νησί είναι Έλληνες. Ξέρουν, ωστόσο, στον Διεθνή Οργανισμό ότι η Λευκωσία είναι εναρμονισμένη με τις αποφάσεις του και επειδή αυτό είναι δεδομένο, επιχειρούν να ικανοποιήσουν την ταραχοποιό πλευρά και τον θύτη. Αυτό γίνεται έκπαλαι.

Δεν μας τα λέει καλά η κ. Ολγκίν

Στη συνέντευξή της η κ. Ολγκίν άφησε να αιωρείται και το θέμα της συνέχισης της παρουσίας της Ειρηνευτικής Δύναμης, της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Άφησε, επίσης, να αιωρούνται μπηχτές για τους «δυο ηγέτες». Και με αυτό γίνεται πλήρης εξίσωση, του Γκάουλαϊτερ της Άγκυρας στα κατεχόμενα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι η αιώνια πρακτική των ίσων αποστάσεων, που επί της ουσίας καλύπτει την κατοχική πλευρά. Κι αυτή την προσέγγιση δεν την έχει εφεύρει η Κολομβιανή αξιωματούχος του ΟΗΕ, η οποία απλώς συνεχίζει το δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί της. Αυτή την προσέγγιση την υιοθετούν και κάποιοι στις ελεύθερες περιοχές. Και την υιοθετούν επειδή ο Πρόεδρος δεν σπεύδει, όπως θέλουν οι ίδιοι, να ικανοποιήσει τις τουρκικές αξιώσεις.

Ενόψει της άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό στη Νέα Υόρκη, που χρονικά τοποθετείται στις 16-17 Ιουλίου, η προσπάθεια, σε αυτή τη φάση, είναι η υλοποίηση των συμφωνηθέντων ΜΟΕ. Άνοιγμα και λειτουργία οδοφραγμάτων, αποναρκοθέτηση κλπ. Μέσω αυτών, λέει η θεωρία των εν δυνάμει μεσολαβητών, θα βοηθηθεί η προσπάθεια για «γεφύρωση του χάσματος» θέσεων. Αυτό που μετρά πραγματικά είναι η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων μέσω της εφαρμογής των συμφωνημένων μέτρων, επισημαίνει η κ. Ολγκίν, που όπως και οι προκάτοχοι της, χάνουν το δάσος.

Εάν ξεκινούσαν από το μείζον, που είναι η κατοχή, όπως πράττει για παράδειγμα, η λεγόμενη διεθνής κοινότητα, σε άλλα διεθνή προβλήματα, τότε διαφορετικά θα ήταν και τα αποτελέσματα. Γιατί όταν αγνοείται η ουσία, η συνεχιζόμενη κατοχή, τότε προφανώς και θα περιοριστούν οι συζητήσεις, όπως γίνεται για δεκαετίες, στα επιμέρους. Η βελτίωση της ζωής των πολιτών δεν περνά από την ομαλοποίηση με την κατοχή, αλλά με την πλήρη άρση της.

Και κάτι άλλο: Το θέμα της δίωξης των σφετεριστών ελληνοκυπριακών περιουσιών ενοχλεί την κατοχική πλευρά και ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το γιατί. Αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό είναι γιατί ενοχλούνται από τις διώξεις και τρίτοι. Όπως για παράδειγμα, κάποιοι παράγοντες στα Ηνωμένα Έθνη. Τους ενοχλεί η πάταξη της παρανομίας τόσο πολύ, που θεώρησαν αναγκαίο να το εκφράσουν και στις πρόσφατες εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα, Αντόνιο Γκουτέρες.