Υπάρχει και η άλλη όψη στο φλερτ Τραμπ-Ερντογάν

Προφανώς αναφερόμενος στις απαιτήσεις του Ερντογάν για τα F-35 (που μας ενδιαφέρουν) και την μεγάλη εξάρτηση της Τουρκίας από τις προμήθειες πετρελαίου απ’ την Ρωσία και φυσικού αερίου (που ενοχλούν τους Αμερικανούς). Συνεπώς ούτε το πρόγραμμα εξοπλισμού της Τουρκίας με Αμερικανικά όπλα θα επαναληφθή συντόμως μήτε η “ενεργειακή” ουδετερότητα της γείτονος θ’ αλλάξει μέχρις ότου ο πόλεμος στην Ουκρανία τερματισθεί – που δεν φαίνεται επικείμενος.

Απ’ το πατερναλιστικό ύφος του Προέδρου Τραμπ κι αντιστοίχως, την όψιν ευηκόου “μαθητού” του Ερντογάν στην εικόνα, αλιεύονται μερικές εικασίες απ’ την συνάντηση, όπως λχ. της επαναλειτουργίας της Σχολής της Χάλκης, για την οποία ο νεοσουλτάνος της Αγκύρας εδέχθη ότι να κάνει «ό,τι του αναλογεί»! Ίδωμεν.

Εν τούτοις, ως διαφάνηκε, ο Ερντογάν άκουσε κι έτερον “εξάψαλμον”, στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού οίκου, ως ενδεχομένως να σταματήσει την πολεμική κατά του Ισραήλ – της “51ης” Αμερικανικής πολιτείας -, να φύγουν οι Αφοί Μουσουλμάνοι απ’ τη Κωνσταντινούπολη, που θέλουν νέο ολοκαύτωμα των Εβραίων, να προστατευθούν οι Κούρδοι της Συρίας και να τερματισθούν οι Τουρκικοί εκβιασμοί εις βάρος της κατεχομένης Κύπρου.

Το τελευταίο θα διαπιστωθεί στη σημερινή (26.9.5) τριμερή σύνοδο Κυπρίων στα Ηνωμένα Έθνη, εάν υπάρχει προοπτική ειρηνευτικών συνομιλιών, για την επανένωση της Κύπρου ως «διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα» (Χριστοδουλίδης), διότι συνεπάγεται την λειτουργικότητα της Κυπριακής κυβερνήσεως. Πάντως, ο Ερντογάν πήρε το μήνυμα: η Αμερική δεν σηκώνει Τσαμπούκι (*). Καθώς έχει τον επόμενο χρόνο ενδιάμεσες εκλογές στη Βουλή των Αντιπροσώπων όπου ο Πρόεδρος Τραμπ κινδυνεύει να χάσει την πλειοψηφία απ’ την ήδη εμφανή κάμψη της δημοτικότητάς του, λόγω πολυπραγμοσύνης.

Η Αμερικανική συμπολιτεία είναι έμμεση δημοκρατία, με σαφή διάκριση των εξουσιών: Η εκτελεστική ελέγχεται από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη και τα νομοθετικά σώματα, Βουλή και Γερουσία, μετέχουν στην εξωτερική πολιτική ενώ οι κυβερνήτες των Πολιτειών έχουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία απ’ ό, τι οι εκλεγμένοι δήμαρχοι στην Τουρκία όπου οι μισοί είναι στη φυλακή με απόφαση νομάρχου.

Το ισχυρό Ισραηλινό “λόμπυ” (ομάδα πιέσεως) στα Αμερικανικά νομοθετικά σώματα λαμβάνεται σοβαρώς υπ’ όψιν κι οι επιστολές φιλοκυπρίων βουλευτών θα στέλνονται συχνότερα στον Πρόεδρο ενώ οι Αμερικανοί ομογενείς μας θα είναι ενήμεροι των αδιαφανών σχέσεων του Πενταγώνου με την Τουρκία και τον Ερντογάν. Και πάντως υπάρχει πάντοτε το απρόοπτον στην Ιστορία.

(*) Άτομο θρασύ και εξοικειωμένο με την βία που δεν διστάζει να αναμιχθεί σε φιλονικίες και διεκδικεί επίμονα τα συμφέροντα του.
Βλ. Σχ. ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ του Ευάγγελου Παπαζαχαρίου. Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ. Τόμος δεύτερος.