Παίρνει σάρκα και οστά το ενεργειακό σχέδιο Τραμπ

Χρειάζονται νέα έργα υποδομής (λιμενικές εγκαταστάσεις, σταθμοί εξαερώσεως, αγωγοί), επιπλέον εκείνων που διαθέτει η Ελλάδα στην Ρεβυθούσα και στην Καβάλα για την προσωρινή διέλευση του ΥΦΑ στην πρώην Ανατολική Ευρώπη και νυν σύνορο συγκρούσεως Αμερικής και Ρωσίας, ίσως και Τουρκίας – “ο καιρός θα δείξει”, διότι από την μεταφορά ΥΦΑ μεταβαίνουμε στην Ρύθμιση της αγοράς, που είναι πολιτικό πρόβλημα στο ενεργειακό παιχνίδι.

Η παρουσία τριών Αμερικανών υπουργών στην διήμερη ενεργειακή διάσκεψη, στο ίδρυμα Νιάρχου και η συμφωνία που ανακοινώθηκε, φανερώνει αν όχι την αντιπαλότητα με την Τουρκία στη μεταφορά μέσω αγωγών (της συμμαχίας 3+1, δηλαδή Ελλάδας, Ισραήλ, Κύπρου με συμπαραστάτη την Αμερική), τουλάχιστον την αναθεώρηση του Τουρκολιβυκού μνημονίου, που έχει καταδικάσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με μία σύγκληση 4μερούς διασκέψεως Ελλάδας, Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης, που συγχορδίζει ο… Αφρικανολόγος Μασάντ Μπούλος για να φθάσει το φυσικό αέριο στην Κύπρο και στο Ισραήλ, εν συνεχεία.

Στην “συναυλία” guest star μετέχει και ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, Τομ Μπάρακ, που έχει τελευταίως συγκεντρώσει τα πυρά του Τουρκικού τύπου – με το δίκιο του αφού προσπαθεί να συμφιλιώσει τον Ερντογάν με τον Νετανιάχου. Συμπτωματικά -λέμε- εμφανίσθηκε και η γνωστή μας Energean, που προτείνει την κατασκευή αγωγού ΦΑ από κοίτασμα του Ισραήλ στην Κύπρο, χωρίς συμμετοχή του ψευδοκράτους ή με, σε περίπτωση ενοποίησης της Μεγαλονήσου, που “δεσμεύεται” το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Όλα αυτά όμως είναι πολιτικά προβλήματα, όπως βεβαίως κατ’ εξοχήν της Ενέργειας, αφ’ ης ο Τσώρτσιλ ήδη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επεσήμανε τον ρόλο του πετρελαίου στην κίνηση των Tanks – που έτσι πήραν και την ονομασία τους. Σήμερα το πρόβλημα της ενεργείας έχει διευρυνθεί, καθώς προστέθηκαν οι Ανανεώσιμες πηγές (πρωτοπόρος η Ελλάδα με τους ηλιακούς θερμοσίφωνες από την δεκαετία του 1970), τα πυρηνικά εργοστάσια και ατυχήματα, το φυσικό αέριο από τα έγκατα της Γης και το υγροποιημένο από σχιστολιθικά πετρώματα, που πάλι ένας Έλληνας, ο Μίτσελ, ανακάλυψε στο Κολοράδο (ΣΣ: αν κάνω λάθος διορθώστε με).

Στο σημείο αυτό υπήρξε μία διεθνής εμπλοκή, που κατέληξε στον τριετή πόλεμο της Ουκρανίας: η βασική έννοια του κόστους καταναλώσεως, που προκύπτει από την προσφορά (σχεδόν μηδενικό από Κατάρ και Ρωσία) και πολύ υψηλότερο από Σχιστολίθους χωρίς externalities του φυσικού περιβάλλοντος. Δεδομένου ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, είναι πρακτικός άνθρωπος της θεωρίας του “σήμερα φαγωμεν, πίωμεν, αύριο αποθνήσκομεν” αποφάσισε να παρεμποδίσει την πώληση του φυσικού αερίου και να την αντικαταστήσει με την αεριοποίηση του Αμερικανικού ΥΦΑ.

Να δούμε αν θα το πετύχει, διότι στη μέση είναι και τρεις Ευρωπαϊκές χώρες, Ουγγαρία, Σλοβενία και Κροατία, που έχουν αντιρρήσεις. Για την Ελλάδα ουδείς λόγος γεννάται, διότι συνήθως τα δίνουμε όλα πιασμένοι στο δόκανο του νεοχαλίφη, που τον εξοπλίζει Γερμανία με πολεμικά αεροπλάνα και πυραύλους στραμμένους στον Παρθενώνα του Καλλικράτη, που αποτελεί κάρφος στον οφθαλμό των Ούνων.