Πώς βλέπει η Yeni Şafak την στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία

Τι γράφει η φιλοκυβερνητική εφημερίδα για τις κινήσεις του Ισραήλ και τον ρόλο των ΗΠΑ: «Ενώ οι σχέσεις του Αζερμπαϊτζάν με το Ισραήλ ακολουθούν μια πολύ φιλική πορεία, τόσο η Τουρκία όσο και το Πακιστάν, σε αντίθεση με τους αδελφούς τους, τοποθετούνται σε μια οξεία αντι-σιωνιστική γραμμή και θεωρούνται οι κύριοι αντίπαλοι του Ισραήλ. Αυτή η κατάσταση μπορεί να έχει πλεονεκτήματα σε ορισμένα σημεία και μειονεκτήματα σε άλλα. Εάν η ισραηλινή πολιτική μετατοπιστεί από τα εξτρεμιστικά σιωνιστικά στοιχεία προς μια πιο λογική ηγεσία, η φιλία μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Ισραήλ θα είναι ευεργετική για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

Διαφορετικά, είναι αρκετά δύσκολο να προβλεφθεί σε αυτό το στάδιο τι είδους βραχυκύκλωμα μπορεί να προκαλέσει αυτό και πού. Παράλληλα με αυτό, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι η εμβάθυνση των σχέσεων Ισραήλ-Ινδίας, οι οποίες εξελίσσονται σε στρατηγική συμμαχία και περιλαμβάνουν την Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο, προκαλεί ταυτόχρονα ακραία ανησυχία τόσο στην Τουρκία, όσο και στο Πακιστάν. Τέλος, ας στραφούμε προς τη Μέση Ανατολή…

Είναι πολύ σαφές ότι ο Τραμπ και ο Μπάρακ επιθυμούν να συμφιλιώσουν την Τουρκία με το Ισραήλ το συντομότερο δυνατό και να την τραβήξουν προς μια φιλοδυτική γραμμή. Ωστόσο, είναι επίσης προφανές ότι δεν έχουν εγκαταλείψει το συριακό μοντέλο που επιθυμούν να διαμορφώσουν ως ομοσπονδιακό ή ημι-ομοσπονδιακό, το οποίο περιλαμβάνει μια αυτόνομη οντότητα του PKK. Θέλουν η Τουρκία να το αποδεχτεί.

Επιπλέον, επιμένουν ότι η Τουρκία πρέπει να σταματήσει να υποστηρίζει τη ΧΑΜΑΣ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναμένουμε ότι η Τουρκία θα συμφωνήσει με αυτούς τους όρους. Η Τουρκία πιθανότατα έχει δείξει την αποφασιστικότητά της σε αυτά τα θέματα κατά τη διάρκεια των συναντήσεων στην Ουάσιγκτον. Προς το παρόν, το παιχνίδι συνεχίζεται με τις δύο πλευρές να παίρνουν θέσεις και να υπερβάλλουν τις απαιτήσεις τους.

Είναι σίγουρα αλήθεια ότι έχει σημειωθεί μια αναθέρμανση και άμβλυνση στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, οι οποίες είχαν επιδεινωθεί σημαντικά και σχεδόν έφτασαν σε σημείο παγετού κατά τη διάρκεια της εποχής Biden. Ωστόσο, πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι τα συγκεκριμένα αποτελέσματα της φιλίας Trump-Erdoğan δεν είναι τόσο εντυπωσιακά. Για να μην αναφέρουμε τα F-35, δεν βλέπουμε ούτε την παραμικρή κίνηση όσον αφορά τα εξελιγμένα F-16, τα οποία το Κογκρέσο των ΗΠΑ υποτίθεται ότι ενέκρινε για πώληση. Παρά τις δηλώσεις όπως “τις αίρουμε, μπορούμε να τις άρουμε”, οι κυρώσεις CAATSA συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Αυτή η συμπεριφορά των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία εγείρει το ερώτημα: “Προσπαθούν να πάρουν τα πάντα χωρίς να δώσουν τίποτα σε αντάλλαγμα;”

Εν τω μεταξύ, η προσέγγιση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας προχωρά με γρήγορους ρυθμούς. Περιστασιακά, μας συμβουλεύουν, προς το παρόν ως ευγενική παράκληση, να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ρωσική ενέργεια, ενώ η Αλεξανδρούπολη αναπτύσσεται σε ενεργειακό κόμβο, εκτός από στρατιωτική βάση. Πρέπει να υπάρχει ένα σημείο στο οποίο η Τουρκία θα πει “αρκετά”. Προς το παρόν, ενεργούμε με σύνεση και προσοχή. Αλλά είναι αδύνατο να γνωρίζουμε τι θα φέρουν οι επόμενες ημέρες.

Φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να υλοποιηθεί η περιφερειακή πτυχή των μακροσχεδίων του Trump με τίμημα την απώλεια της Τουρκίας. ‘Είναι δυνατόν να προσεταιριστούμε την Τουρκία και να την ενσωματώσουμε στα μακροσχέδια προκαλώντας της απώλειες και περιμένοντας να τις αποδεχτεί’; Οι ΗΠΑ πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους αυτό το ερώτημα”, καταλήγει.