Δύο γυναίκες ζωγραφίζουν με… βελόνι και κλωστή

Με την πρώτη ματιά ο θεατής δεν καταλαβαίνει την διαφορά, που απαιτεί άλλη επιδεξιότητα, αφού η πινελιά και το σχέδιο αποδίδονται με σταθερές ή ανάλαφρες βελόνες, που απαιτούν μεγαλύτερη προσπάθεια, υπομονή και γνώση των υλικών, σεβασμό στους κανόνες του υφάσματος της ραφής, μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο τέχνης. Πρόκειται για την μόνιμο κάτοικο Ραφήνας με επιλογή της, Μαριάννα Πουργαλή και την Ανθή Κουρτίδου, κάτοικο Ξάνθης, που μπορεί να μην γνωρίζονται, αλλά υπηρετούν την δική τους εικαστική προσήλωση στην τέχνη τους με βελόνα και κλωστή.

Εκθέτουν τα έργα τους, επεξηγούν στους επισκέπτες την τεχνική τους, εμπνέονται από γειτονιές, ανθρώπους, κτήρια, στιγμές, λογοτέχνες, φιλοσόφους, θεωρίες, αποτυπώνουν την καθημερινότητα, τις ιδέες τους και δημιουργούν το δικό τους παρόν στην τέχνη, που βρίσκει ανταπόκριση και επαινείται. Μια “ανορθόδοξη” ευρηματική μέθοδος, που υιοθετούν με την δική τους οπτική δύο καλλιτέχνιδες, που τις χωρίζει απόσταση 800 χιλιομέτρων, αλλά τις συνδέει μια αόρατη κοινή γραμμή. Ο καμβάς τους δεν έχει χρώματα πινέλων, αλλά βελονιές. Κάνουν θαύματα, πρωτοπορούν κόντρα στα δεδομένα που ισχύουν, συγκεράζοντας ραπτική, σχέδιο, έμπνευση, στα έργα της δικής τους τέχνης, που παρουσιάζουν και μετά την πρώτη έκπληξη των θεατών επικεντρώνουν τον θαυμασμό την περιέργεια, την επιβράβευση.

Η έκθεση ζωγραφικής στην Ραφήνα, με τον εμπνευσμένο τίτλο “Πίσω στο μέλλον”, έφερε την καλλιτέχνιδα σε επαφή με το κοινό, όπου σε ένα προσωπικό καλωσόρισμα, η Μαριάννα Πουργαλή σημείωνε: «μέσα από το ζυμωμένο από κάθε ουσία και μαγεία παρόν, παράξενες μνήμες ξεπροβάλλουν για μια χαμένη εποχή, όπου η βίωση της ύπαρξης ήταν μια απολαυστική, πλούσια, υπερβατική εμπειρία. Ο πολιτισμός, η κουλτούρα της πόλης, ο γραμμικός χρόνος, η αποξένωση, οι εξαρτήσεις και ο θρίαμβος τους, αναπαραστάσεις έναντι του αυθεντικού, έχει περιορίσει τον άνθρωπο σε μια φυλακή ανούσιας επιβίωσης, κλεισμένος σε όσους, που στερούνται υλικής υπόστασης.

»Δεν χρειάζεται παρά να κοιτάξουμε μέσα μας την αίσθηση του ανικανοποίητου και της έλλειψης, με μόνες κάποιες φευγαλέες στιγμές ελευθερίας. Η ίδια αναζητά την επιστροφή και το κάνει πράξη σε μια περισσότερο απλοϊκή αλλά γνήσια κατάσταση ζωής, όχι περίπλοκη κι επιτηδευμένη, κοντά στην φύση και μακρυά από τον παραλογισμό της σύγχρονης κοινωνίας την ασφυξία του πολιτισμού μας”.

Επηρεασμένη από τη σκέψη του Ελβετού φιλοσόφου και συγγραφέα Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, στο έργο της διαφαίνεται η ανάγκη επιστροφής σε μια λιγότερο επίπλαστη και περισσότερο γνήσια συνθήκη ζωής, που την έχουμε παραμελήσει, πιο κοντά στην αυθεντικότητα της φύσης, κι αν αυτά ακούγονται πλέον πιο συχνά, η ίδια δεν δηλώνει από άλλο γαλαξία, αλλά βιώνει το σήμερα, το αύριο, τον χρόνο, αναζητώντας την καθαρότητα στις φόρμες και την κυριαρχία του πνευματικού στοιχείου, ψάχνοντας την αλήθεια και τα νοήματα μέσα μας, εντός μας τις πιο πανάρχαιες ανθρώπινες ανησυχίες με μια ευθύτητα που λείπει, που δεν ομολογείται.

Η Ανθή Κουρτίδου και τα έργα της

Η Ανθή Κουρτίδου, αεικίνητη και πολυπράγμων, με δραστηριότητα σε πολλούς τοπικούς συλλόγους και σε δρώμενα στην Ξάνθη, παρούσα στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης και όχι μόνο, ραδιοφωνική παραγωγός στο Star 88,8fm, μητέρα δύο παιδιών, εργαζόμενη, βρίσκει χρόνο για το δικό της εικαστικό ταξίδι, με κλωστές και μουλινέδες, λέγοντας ότι η ανακάλυψη αυτής της τεχνικής, που ξεκίνησε με διακοσμητικά μοτίβα σε μπλούζες και φορέματα, πήρε άλλη οντότητα όταν αποφάσισε να προσεγγίσει κτήρια, τοπόσημα και γειτονιές της Ξάνθης.

Το ρολόι της πόλης στην κεντρική πλατεία, το εντυπωσιακό Χατζηδάκειο Μέγαρο, στενά της διασωζόμενης παλιάς πόλης, το ιστορικό σχολείο της Μάνδρας, συνθέτουν αυτήν την νέα δημιουργική της πρόταση, που αγκαλιάστηκε με ευρεία αποδοχή. Η Ανθή Κουρτίδου φιλοξενήθηκε με αναφορά στην τέχνη στον “Εθνικό Κήρυκα” της Νέας Υόρκης, σε ομογενειακά έντυπα, συμμετείχε σε εκθέσεις στην Θεσσαλία και αλλού, παραμένοντας ένας άνθρωπος της δράσης και της έμπνευσης.