Χριστούγεννα χαμηλών προσδοκιών…

Πολλά τα αίτια της φετινής οικονομικής δυσπραγίας, παρά τις προσδοκίες: Οι συνεχιζόμενες ανατιμήσεις των αγαθών από τα αδηφάγα καρτέλ, ο υψηλός ΦΠΑ 24% που, παρά τα πλεονάσματα του κρατικού κορβανά, διατηρείται αμείωτος, οι απεργίες και οι αγροτικοί αποκλεισμοί των εθνικών οδών (“μπλόκα” της ανελλήνιστης τηλοψίας) για τρίτη εβδομάδα και οι φορολογικές υποχρεώσεις του νέου έτους, όπως τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, που λήγουν στις 31.12.25.

Οι δεσμεύσεις αυτές περιορίζουν τις δαπάνες των καταναλωτών το εορταστικό δεκαπενθήμερο και προοιωνίζουν εμπορική κατήφεια δια τα επακόλουθα, αλλά με τα ενοίκια να τραβούν την ανηφόρα λόγω στεγαστικής κρίσης. Επιπλέον, η αφόρητη κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους της Αττικής αποθαρρύνει το κοινό να κατέβει στο εμπορικό κέντρο, αλλά και στην περιφέρεια, όπου έχουν επεκταθει οι κυκλοφοριακές “πυκνώσεις” με την Τροχαία να απουσιάζει εκκωφαντικά από τους δρόμους. Πολλά μαγαζιά είναι άδεια.

Άλλη αιτία της δυσανεξίας των μισθοβιότων -ιδίως στο δημόσιο- είναι η καθυστερημένη καταβολή των “αυξήσεων” μισθών και της μειώσεως του φόρου εισοδήματος. Η διάψευση των προσδοκιών για ουσιαστικές αυξήσεις των συνταξιούχων, μετά από μία 15ετία “παγώματος” των συντάξεων, πέραν της δοθείσης αναπροσαρμογής 2,5% από πρώτης του νέου έτους, καταλήγει σε μείωση του οικογενειακού εισοδήματος, μετά την μετάθεση των απομάχων της ζωής στην ανωτέρα φορολογική κλίμακα κι ενίοτε εις τας αιωνίους μονάς, με την ακρίβεια του ηλεκτρικού ρεύματος από την ΔΕΔΔΗΕ.

Χάρτινες προσδοκίες

Η κυβέρνηση προτιμά τα εύσημα των οίκων πιστοληπτικής αναξιοπιστίας από την πρώιμο εξόφληση 5,3 δισ. ευρώ του δημοσίου χρέους, παρά την διάθεση μέρους των υπερεσόδων της φοροαφαιμάξεως, για την ουσιαστική επανεκκίνηση της αγοράς και εν γένει της οικονομίας το προσεχές έτος. Η αναιμική αύξηση του εθνικού προϊόντος το λήγον έτος θα επιταθεί τα προσεχή χρόνια και εξ άλλης αιτίας: της δραστικής μειώσεως του εγχωώριου πληθυσμού, που δεν αναπληρώνει η τρίμηνη κίνηση της “βαριάς βιομηχανίας” της υπουργού Τουρισμού.

Οι κυβερνητικές “μεγάλες προσδοκίες” για επενδύσεις Αμερικανικών κεφαλαίων και αγορές ακινήτων από Τούρκους δεν επαρκούν να καλύψουν το φαινόμενο της υστέρησης των γεννήσεων στο ήμισυ των θανάτων αυτοχθόνων, ενώ ετερόχθονα επιχειρηματικά κεφάλαια δεν επενδύονται ποτέ όταν ο τζίρος μειώνεται σε μία φθίνουσα χώρα, όπως κι φέτος στην Ελλάδα. Οι περί του αντιθέτου ενδείξεις των εσόδων του ΦΠΑ και φόρων πολυτελείας οφείλονται περισσότερο στον αυτοματισμό των εισπράξεων και της παραοικονομίας (ΟΠΕΚΕΠΕ και Ευρωπαϊκούς πόρους ανάπτυξης) παρά στην οργανική άνοδο του κύκλου εργασιών, το “κενό” του οποίου επηρεάζεται από την πτώση του εγχωρίου προϊόντος.