Απρόθυμοι οι εταίροι, αλλά η Λευκωσία έχει εργαλεία εντός της ΕΕ

Τα αντανακλαστικά των εταίρων μας στην ΕΕ λειτούργησαν αμέσως και προχώρησαν σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την Ουκρανία. Κυρώσεις που ανανεώνονται κάθε έξι μήνες. Το ίδιο και για τη μακρινή Βενεζουέλα, οι κυρώσεις εναντίον της οποίας επίσης ανανεώνονται κάθε χρόνο. Για την Κύπρο, δόθηκε μια αγκαλιά παρηγοριάς και μια απλόχερη δήλωση στήριξης για να αντιμετωπιστεί η νέα τουρκική εισβολή στη θαλάσσια περιοχή μας.

Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε μερικές αράδες, περιορίστηκε σε λέξεις- κλειδιά, όπως η έκκληση προς την Τουρκία για «σεβασμό κυριαρχικών δικαιωμάτων κρατών-μελών», η συλλογική (φραστική) στήριξη και πως «θα παρακολουθεί το θέμα». Επί της ουσίας ψιλά γράμματα. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, πέραν από την ενημέρωση που έκανε στους εταίρους μας, στη διάρκεια του άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, την περασμένη Πέμπτη στη Ρουμανία, ζήτησε και κυρώσεις.

Το κυπριακό αίτημα στήριξαν όσοι ζήτησαν τον λόγο. Πέραν της Ελλάδας, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία. Οι υπόλοιποι εταίροι μας, κοίταζαν προφανώς εκείνη τη στιγμή το ταβάνι, το κινητό τους ή έκαναν πως άκουγαν με προσοχή και ανησυχία. Έχει ξεκαθαριστεί πως ό,τι και να γίνει, εάν υπάρξει οτιδήποτε, αυτό χρονικά τοποθετείται μετά τις ευρωεκλογές(;), που ως γνωστό θα διεξαχθούν στις 26 Μαΐου.

Είναι προφανές πως η μετακίνηση χρονικά της επανεξέτασης (ή εξέτασης για την ακρίβεια) του θέματος, παραπέμπει το όλο ζήτημα στα αζήτητα. Αλλά και εάν ακόμη εξεταστούν θέματα κυρώσεων, έχει σημασία και η χρονική συγκυρία. Εάν, για παράδειγμα, ξεκινήσει και γίνει η γεώτρηση από τον «Πορθητή», θα διαφοροποιηθούν άρδην τα δεδομένα. Θα υπάρχει ένα τετελεσμένο, το οποίο για να ανατραπεί θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια.

Είναι σαφές πως δύσκολα θα αναζητήσουμε και θα εξασφαλίσουμε  στήριξη εκτός της ΕΕ. Είναι πρόδηλο ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να εξασφαλιστεί η στήριξη και πρακτικά από τους εταίρους μας. Θα πρέπει τούτο πιεστικά να επιδιωχθεί. Στο επίπεδο του Συμβουλίου Υπουργών και με στόχο πρωτίστως να περάσει η Ένωση από τις διακηρύξεις στις πράξεις μπορούν να γίνουν κινήσεις. Ενέργειες, οι οποίες θα οδηγήσουν την Ένωση στο αυτονόητο: Να σταματήσει με μέτρα την τουρκική επιθετικότητα. Μπλόκο σε ό,τι αφορά την Τουρκία, μπλόκο και στον διάλογο ΝΑΤΟ-ΕΕ, για να ενεργοποιηθούν και δυνάμεις εκτός της Ευρώπης.

Αποτυχημένη τακτική

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως με τις κυρώσεις θα εξαγριωθεί η Τουρκία και θα κλιμακώσει την ένταση. Το ίδιο, όμως, πράττει και με την πολιτική του κατευνασμού. Προχωρεί σε τετελεσμένα ανενόχλητα, αγνοώντας διαβήματα και δηλώσεις. Κοντολογίς, δεν ιδρώνει το αυτί του νεοσουλτάνου της Άγκυρας με τις ανέξοδες παρεμβάσεις. Όταν, όμως, έχει κόστος (πρωτίστως οικονομικό), τότε ενδεχομένως να θορυβηθεί και επανεξετάσει την πολιτική του.

Ο καθορισμός ενός οδικού χάρτη, επιτρέπει στην Τουρκία να αποφύγει τις κυρώσεις εάν προβεί στο αυτονόητο: Να αποχωρήσει από την κυπριακή ΑΟΖ. Είναι σαφές πως με την τακτική του κατευνασμού, με τις προσεγγίσεις του καλοπιάσματος, δεν μπορούν να ανατραπούν οι τουρκικοί σχεδιασμοί. Δοκιμάστηκε αυτή η τακτική και απέτυχε, προκαλώντας κόστος στην ελληνική πλευρά.

Είναι καιρός να δοκιμαστούν κι άλλες προσεγγίσεις. Πρέπει να ξεπεραστούν σύνδρομα, σύμφωνα με τα οποία, σαν «καλά παιδιά», πρέπει να συμφωνηθεί πως η εφαρμογή των ενεργειακών μας σχεδιασμών περνά από την Άγκυρα. Γιατί υπάρχουν ακόμη απόψεις, στην ελληνική πλευρά, που υποστηρίζουν -φευ- πως «μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας θα αξιοποιήσουμε το αέριό μας». Αυτή η προσέγγιση δεν το λέγει φωναχτά, αλλά θέλει πρωτίστως παράδοση στις τουρκικές ορέξεις. Καιρός να γίνουμε τα κακά παιδιά. Η δύναμή μας, είναι στην ΕΕ. Και υπάρχουν τα εργαλεία.