Νίκος Μούγιαρης – Η παρακαταθήκη ενός σπουδαίου πατριώτη

Ο Νίκος Μούγιαρης “έφυγε” πριν ένα χρόνο, πρωί Σαββάτου, 5 Ιανουαρίου 2019, στη Νέα Υόρκη. Αυτή τη μάχη με τον καρκίνο δεν κατάφερε να την κερδίσει. Κέρδισε πολλές άλλες για την Κύπρο και την Ελλάδα. Κέρδισε μάχες που τον είχε κατατάξει ψηλά στη συνείδηση όλων και άφησε μια πολιτική κληρονομιά δράσεων και πρωτοβουλιών.

Ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος πρόσφερε χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Πρόσφερε απλόχερα σε ανθρώπους, που είχαν ανάγκη. Πρόσφερε αθόρυβα αλλά ουσιαστικά για το εθνικό θέμα. Τον Ιούλιο του 2018, στο τελευταίο του ταξίδι στην Κύπρο, σε μια εκδήλωση στη γενέτειρα του Αθηένου, που έγινε για να τον τιμήσουν, ο φίλος και συγχωριανός του, Φίλιππος Πατσαλής, ανέφερε πως ο Νίκος Μούγιαρης αποτελεί πρότυπο ανθρώπου που μένει πιστός σε αρχές και αξίες και δεν έχει διαβρωθεί στην πορεία της ζωής του.

«Μα που πάνω απ’ όλα του ανθρώπου που θέλει να επιστρέψει στην κοινωνία όλα όσα η ζωή του έχει προσφέρει», είπε και τελείωσε την ομιλία του με το ποίημα του Καβάφη, Σκαλί:

«Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
Το σκαλί ετούτο, πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι,
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

“Να συνεχίσουμε τον αγώνα”

Τότε, λοιπόν, στο τελευταίο του ταξίδι στην Κύπρο, όταν η Αθηένου, η γενέτειρα του, τον τίμησε για την απλόχερη βοήθεια, που της πρόσφερε, αποχαιρέτησε φίλους και χωριανούς. Ήταν ως γνώριζε πως ήταν το τελευταίο αντίο. Το διαχρονικό μήνυμα του ήταν πάντα σαφές, ξεκάθαρο: «Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα». Το έλεγε συνεχώς και το εννοούσε.

«Τι κάνουμε;». Και δεν έμενε στο ερώτημα. Αναζητούσε απαντήσεις και τις υλοποιούσε.
Δεν έμενε στα λόγια. Η δημιουργία της Οργάνωσης HALC, ήταν και είναι μια πρωτοποριακή παρέμβαση ενίσχυσης και υποστήριξης του αγώνα για απελευθέρωση. Γνωστές οι πρωτοβουλίες της οργάνωσης που εμπνεύστηκε και δημιούργησε. Γνωστά και τα αποτελέσματα αυτού του οργανισμού ακόμα και πρόσφατα. Είναι η κληρονομία που άφησε ο Νίκος Μούγιαρης στον ελληνισμό.

Οικοδόμησε μηχανισμούς δράσεων και προσφοράς. Έθεσε σε ένα επαγγελματικό τρόπο τις πολιτικές δράσεις προώθησης πρωτοβουλιών για το εθνικό θέμα. Ερασιτεχνισμοί, ανούσιες συνάξεις, που αναπαρήγαγαν ρητορικές κενού περιεχομένου ήταν ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές. Το είδε νωρίς και έκανε ό,τι μπορούσε για να αλλάξει τις πεπατημένες πρακτικές.

Ο Νίκος Μούγιαρης είναι ως να μην “έφυγε” ποτέ. Γιατί λείπουν από τον ελληνισμό τέτοιοι ανιδιοτελείς πατριώτες, οραματιστές, άνθρωποι των έργων.