Με τον Μακρόν για μία νέα “γερμανική Ευρώπη”

του Απόστολου Αποστολόπουλου  – 

– Δεν είστε καλοί Ευρωπαίοι, ζείτε στην κοσμάρα σας, απομονωμένοι.
– Να κοιτάς τη δουλειά σου και τις υποθέσεις της χώρας σου. Καταλαβαίνω ότι είσαι άπειρος στα διεθνή θέματα, αλλά κοίτα να μάθεις γρήγορα. Θα κάνω υπομονή αλλά λιγότερη αλαζονεία δεν βλάπτει.

Με διαβεβαιώνουν πως ο διάλογος είναι αυθεντικός. Δεν είναι κατά λέξη, αλλά αποδίδει ακριβέστατα το πνεύμα των δυο συνομιλητών: Ο Γάλλος πρόεδρος κατηγορεί την Πολωνία ότι δεν εμπνέεται από τις αρχές και αξίες της ΕΕ και ακούει την ψυχρή απάντηση, στο στυλ «άντε χάσου από δω», της Πολωνίδας πρωθυπουργού Μπεάτας Σίντλο. Αυτά έγιναν περίπου δέκα μέρες πριν έρθει ο Μακρόν στην Ελλάδα. Αφορμή η απαίτησή του να δεχτεί η Πολωνία τον αριθμό των μεταναστών που καθορίζει κατά το δοκούν το ευρωιερατείο των Βρυξελλών, δηλαδή η Γερμανία με τη σύμπραξη της Γαλλίας.

Ο Μακρόν όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, στην Ελλάδα, μιλάει για την Ευρώπη (ΕΕ), την ανεξαρτησία της, το μεγαλείο της και την επανίδρυσή της. Ξεκινάει το «ευρωπαϊκό όραμά» του, πετσοκόβοντας δικαιώματα των Γάλλων εργαζομένων την ίδια στιγμή που μιλάει για τα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης. Η δημοτικότητά του έχει κάνει βουτιά. Τα περί δημοκρατίας αφήνουν αδιάφορους τους Γάλλους, τα έχουν ξανακούσει. Όπως όλοι μας.

Αλαζονεία και υποταγή

Ο Μακρόν δήλωσε, εδώ στην Αθήνα, ότι θα αντιμετωπίσει ανελέητα τους «τεμπέληδες» που θα αντιδράσουν στις μεταρρυθμίσεις του. Ο Ζακ Σαπίρ, οικονομολόγος και γνωστή πολιτική προσωπικότητα της Γαλλίας του απάντησε να μη βρίζει τους Γάλλους, γιατί «δυστυχώς, το κεφάλι του μπορεί να βρεθεί καρφωμένο στην άκρη του κονταριού». [J. Sapir Le derapage de trop (το παραπανίσιο ολίσθημα) 8-9-2017].

Ο Μακρόν μιλάει ακατάσχετα για την ανάγκη αλλαγών, για την επανίδρυση της Ευρώπης. Όταν γίνεται, μάλλον σπανίως, συγκεκριμένος, μιλάει για τη Γερμανία και τη Γαλλία ως επικεφαλής της Ευρώπης. Για τους άλλους εταίρους δεν λέει λέξη. Προφανώς τους βλέπει όπως τους Πολωνούς, αλαζονικά, αφ’ υψηλού. Επανίδρυση της Ευρώπης κατά τον Μακρόν σημαίνει ότι όλοι θα σκύψουν το κεφάλι στη Γερμανία. Όπως ο ίδιος. Διότι η Γαλλία είναι κολαούζος, για να λέμε τα σύκα-σύκα.

Η ιδέα μιας αυτόνομης Ευρώπης δεν είναι ούτε του Μακρόν ούτε της Μέρκελ. Είναι του Ομπάμα. Ο Ομπάμα βέβαια θέλει οι ΗΠΑ να ηγεμονεύουν στη Δύση και στον Πλανήτη, δεν πρόδωσε χάριν της Γερμανίας. Ο Ομπάμα έστεψε αντιβασιλέα στη Δύση τη Μέρκελ, έως ότου απαλλαγούν οι ΗΠΑ από τον αποστάτη Τραμπ. Η Γερμανία και η Μέρκελ, είπε ο Ομπάμα στο Βερολίνο, αποχωρώντας από την αμερικανική προεδρία, είναι οι πιο συνεπείς διαχειριστές της πολιτικής μας, δηλαδή της πολιτικής της ομάδας Κλίντον, της επιβολής της παγκοσμιοποίησης αλά ΗΠΑ.

Υπηρέτης ξένων στόχων

Ο πρόεδρος Τραμπ δεν είναι το νέο αφεντικό, δεν είναι ούτε φίλος ούτε σύμμαχος. Είναι ο απέναντι. Όπως π.χ. ήταν ο Τσίπρας πριν υπογράψει το 3^ο Μνημόνιο. Ο πόλεμος εναντίον του Τσίπρα καταλάγιασε γρήγορα διότι παραδόθηκε. Ο πόλεμος κατά του Τραμπ συνεχίζεται, με άγνωστο τέλος. Η Μέρκελ αποδέχθηκε πλήρως την κληρονομιά και οι κυρίαρχες ελίτ την στηρίζουν. Θα την επανεκλέξουν καγκελάριο, όπως έβγαλαν πρόεδρο τον Μακρόν.

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πως σχεδιάζουν το μέλλον οι ελίτ διότι δεν γνωρίζει το παρασκήνιο. Το παρασκήνιο βγαίνει στη φόρα σε ελάχιστες περιπτώσεις, όπως π.χ. όταν ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ηγκλμπέργκερ, φθάνοντας στην Αθήνα εν μέσω θέρους, είχε αποκαλύψει ότι ύστερα από τρεις μήνες θα γίνονταν εκλογές, ενώ ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Μητσοτάκης δεν είχε ιδέα. Η μεθόδευση για να γίνουν οι εκλογές είναι γνωστή.

Ωστόσο, επειδή παρατείνεται η σύγκρουση στις ΗΠΑ, η Γερμανία ίσως φιλοδοξεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και ο Μακρόν τη διευκολύνει. Ο Μακρόν δεν έγινε πρόεδρος για την παλικαριά του, αλλά επειδή, αντιθέτως, αποδέχθηκε χωρίς μουρμούρες τη θέση του ακόλουθου. Η υποταγή της γαλλικής ελίτ στη Γερμανία έχει βαθιές ρίζες. Οι πιο πρόσφατες ανάγονται στον δοσιλογισμό του Στρατάρχη Πεταίν. Βαθύτερα, ο αφρός της γαλλικής ελίτ δίνει πίστη σε θεωρίες του 18^ου αιώνα ότι έχει γερμανική καταγωγή και ότι οι γκωλουά (οι πατριώτες Αστερίξ) είναι οι υπηρέτες της. (Χάνα Άρεντ, Ο Ιμπεριαλισμός).

Το τέλος της πατρίδας

Στην Ελλάδα δεν έχουμε Αστερίξ κι αν είχαμε τους εξαφανίσαμε. Η χώρα είναι στα μάτια των κυρίαρχων ένα αμελητέο προτεκτοράτο, άξιο βάναυσης συμπεριφοράς. Για τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ τα «κεκτημένα» της αποτυχημένης Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό ισχύουν για τις επόμενες. Έτσι, αν «αποτύχουν» μια-δυο Πενταμερείς αλλά μείνουν τα «κεκτημένα», θα τελειώσει η Κυπριακή Δημοκρατία.

Άμα, όμως, σβήσει από το χάρτη η πατρίδα, δεν θα υπάρχει η έννοια της κατοχής. Διότι τα τουρκικά στρατεύματα δεν κατέχουν τμήμα μιας μυστηριώδους νήσου, αλλά κατέχουν εδάφη ενός διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους: της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν αυτή καταργηθεί, η έννοια της κατοχής καταπίπτει. Τουρκική στρατιωτική παρουσία στο νέο «μη κράτος των δυο κοινοτήτων» σημαίνει ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη της Τουρκίας απέναντι στους καινούργιους (Αγγλοαμερικάνους) κυρίους της Κύπρου.

Αυτό οι Αγγλοαμερικάνοι θέλουν να το αποφύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ο Αναστασιάδης αυτούς εξυπηρετεί με την ολόψυχη συμπαράσταση της Αθήνας. Αν αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα θα ηχήσουν σάλπιγγες μεγαλειώδους νίκης. Αλλά θα πρόκειται για θηριώδη ιστορική ήττα.