Eurogroup 2015 – O Κάφκα στο δωμάτιο
10/03/2020
Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στο γιατί το ελληνικό “πρόγραμμα διάσωσης”, με τις Δανειακές Συμβάσεις και τα τρία Μνημόνια ήταν ένα έγκλημα εις βάρος του ελληνικού λαού, έγκλημα που προετοίμασε ανάλογα εγκλήματα κατά των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών. Για όλα αυτά έχουμε επαρκείς αποδείξεις. Αλλά δύο καινούρια ντοκουμέντα μεγάλης σημασίας ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα όσα γράψαμε πιο πάνω, και ειδικά το πως συνετρίβη το 2015 η Ελλάδα και η εκλεγμένη κυβέρνησή της.
Αλλά και κάτι ακόμα. Είναι δύο ντοκουμέντα μοναδικής ευρωπαϊκής και παγκόσμιας σημασίας, γιατί μας δίνουν να καταλάβουμε όχι μόνο τι συνέβη με την Ελλάδα, αλλά και το πως είναι οργανωμένος και πως δρα ο νέος ολοκληρωτισμός του Χρήματος. Το ένα ντοκουμέντο είναι η τελευταία ταινία του Κώστα Γαβρά “Ενήλικες στο Δωμάτιο”. Πρόεδρος της γαλλικής Σινεματέκ, ο Γαβράς μας έχει δώσει καταπληκτικές ταινίες στο παρελθόν, με τις οποίες παρουσίασε τα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (Χιλή, Ελλάδα), αλλά και του σοβιετικού σταλινισμού (τις σκηνοθετημένες δίκες της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας), ταινίες που χαρακτήρισαν τον 20ο αιώνα και τον Ψυχρό Πόλεμο.
Με την καινούρια του ταινία ο Γαβράς ανατέμνει το κεντρικό φαινόμενο του 21ου αιώνα, την άνοδο δηλαδή ενός νέου ολοκληρωτισμού. του ολοκληρωτισμού του Χρήματος, που απειλεί άμεσα τον πολιτισμό και την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας. Μας επιτρέπει να παραστούμε στις συνεδριάσεις, να δούμε και να ακούσουμε το τι ακριβώς συμβαίνει, και μάλιστα σε περίοδο κρίσης, σε ένα από τα κεντρικότερα όργανα του νέου ολοκληρωτισμού που δεν είναι άλλο από το άτυπο συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, η πραγματική “οικονομική κυβέρνησή” της.
Οποιοσδήποτε Έλληνας, Ευρωπαίος και πολίτης του κόσμου θέλει να ξέρει σε ποιόν κόσμο ζει πρέπει να δει οπωσδήποτε την ταινία του Γαβρά, έστω και αν έχει και ένα, κατά τη γνώμη μας, σοβαρό ελάττωμα, στο οποίο θα αναφερθούμε αργότερα. Προτείνουμε μάλιστα στους αναγνώστες, αφού δουν την ταινία, να διαβάσουν ή να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Φραντς Κάφκα “Η Δίκη”. Αν το κάνουν θα διαπιστώσουν την ανατριχιαστική ομοιότητα ανάμεσα στο Eurogroup και το Δικαστήριο που συνέλαβε με την φαντασία του ο Κάφκα.
Χωρίς κανόνες
Η ταινία του Γαβρά στηρίχτηκε στις μαγνητοφωνήσεις του Eurogroup που έκανε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιάνης Βαρουφάκης. Στις 10 Μαρτίου, ο Βαρουφάκης υποσχέθηκε να δώσει στη δημοσιότητα το σύνολο αυτών των μαγνητοφωνήσεων και αυτό θα είναι το δεύτερο ντοκουμέντο για τον ρόλο του Eurogroup και για το πως “εκτέλεσε” την Ελλάδα.
Νομίζουμε ότι πρέπει να συγκροτηθεί μια διεθνής επιτροπή από διανοούμενους εγνωσμένου κύρους και εντιμότητας, όπως παραδείγματος χάριν ο Ελβετός συγγραφέας και πρώην επίτροπος του ΟΗΕ Ζαν Ζιγκλέρ και ο Αμερικανός καθηγητής Νόαμ Τσόμσκι, που να αναλάβει να μελετήσει, από την άποψη του διεθνούς δικαίου και των αρχών του ανθρωπισμού, το τι διημείφθη σε αυτές τις συνεδριάσεις.
Ποια συμπεράσματα προκύπτουν από την ταινία του Γαβρά και γιατί συγκρίναμε το Eurogroup με το Δικαστήριο του Κάφκα; Στην πραγματικότητα μάλιστα, ίσως το Δικαστήριο είναι πιο φιλελεύθερο από το Eurogroup! Tο Εurogroup, όπως και το Δικαστήριο, είναι το βασίλειο της αυθαιρεσίας. Ουδείς γνωρίζει ποιος παίρνει πραγματικά τις αποφάσεις, δεν υπάρχει σκεπτικό για τις αποφάσεις, δεν εξηγούνται και δεν δικαιολογούνται, λαμβάνονται πριν από τις συνεδριάσεις και επιβάλλονται στη διάρκειά τους. Όλη η δουλειά του Eurogroup είναι να τις επικυρώσει με ένα ανακοινωθέν.
Ακόμα και σε μία-δύο περιπτώσεις που ο Βαρουφάκης συμφωνεί με τον Μοσκοβισί, διαπιστώνει ότι αυτές οι συμφωνίες του δεν έχουν καμία αξία. Υπάρχει μια υπέρτερη και αόρατη “Αρχή” που μπορεί να τις καταργήσει. Στον Έλληνα υπουργό δεν επιτρέπεται ούτε καν να υποβάλλει τις δικές του προτάσεις. Το Δικαστήριο-Εurogroup είναι άτυπο, δηλαδή δεν έχει έναν συγκεκριμένο, γνωστό και καθορισμένο τρόπο λειτουργίας, ούτε υπάγεται σε κάποιους κανόνες, ούτε καν τηρούνται πρακτικά.
Όπως αποκάλυψε σε μια συνέντευξή του ο Βαρουφάκης, αυτός ο τρόπος λειτουργίας επέτρεψε στο Eurogroup να εξαπατήσει την ελληνική κυβέρνηση το 2012, υποσχόμενο αναδιάρθρωση χρέους που ποτέ δεν έγινε. Αλλά η Αθήνα δεν μπορούσε να επικαλεσθεί τις υποσχέσεις, γιατί δεν διέθετε γραπτό ντοκουμέντο ότι εδόθησαν.
«Το χρέος πρέπει να πληρωθεί»
Ποια είναι άραγε αυτή η αόρατη αρχή που μπορεί να επιβάλλει τις θελήσεις της στους Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών και τους επικεφαλής της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Η ταινία του Γαβρά δεν μας κατατοπίζει επί αυτού του σημείου. Είναι, όμως, ο ίδιος ο Σόιμπλε που μας περιγράφει όχι το ποια είναι η “Αρχή” αυτή, αλλά ποιο είναι το κεντρικό της αξίωμα και η κεντρική “κατηγορική προσταγή” της: «Το χρέος πρέπει να πληρωθεί». Το χρέος δεν είναι παρά οι αξιώσεις του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου από ανθρώπους, λαούς και κράτη.
Κατ’ ουσίαν, με το Μνημόνιο-Δανειακή Σύμβαση δόθηκαν χρήματα στην Ελλάδα να ξεπληρώσει τις ιδιωτικές τράπεζες, στις οποίες χρωστούσε, αντί να έρθει σε συνεννόηση μαζί τους για την αναδιάρθρωση του χρέους της. Πάνω από τα 95% των χρημάτων που πήρε η Ελλάδα πήγαν στις τράπεζες αυτές, προστατεύοντάς τες από τις συνέπειες των εσφαλμένων επιλογών τους. Το ελληνικό χρέος ξαναδημιουργήθηκε και αποτελεί μόνιμο μοχλό σταδιακής αποικιοποίησης, λεηλασίας και αφελληνισμού της Ελλάδας.
Η αρχή «το χρέος πρέπει να πληρωθεί» του Σόιμπλε, είναι η ίδια αρχή που υπάρχει με άλλη μορφή και στη συνθήκη του Μάαστριχτ, όταν προβλέπει τη μόνιμη αντιπληθωριστική πολιτική της ΕΚΤ. Όπως και πολλοί άλλοι όροι της συνθήκης, ο όρος αυτός δεν είναι παρά ένας έμμεσος πλην σαφής τρόπος να διακηρυχθεί το απρόσβλητο της αξίας του Χρήματος, που έχει γίνει καταστατική αρχή της ΕΕ. Αυτή η αρχή έρχεται, ανομολόγητα, να αντικαταστήσει, τη συντακτική αρχή του Δυτικού Κόσμου μετά τη Γαλλική Επανάσταση, την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Η φύση της “κατηγορικής εντολής” (να πληρωθεί το χρέος) αν δεν είναι απόδειξη, συνιστά πάντως ισχυρότατη ένδειξη για το ποια είναι η υπέρτερη αρχή πίσω και από τη Γερμανία, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αν δεν βλέπουμε τον ίδιο τον Λόυντ Μπλακφέιν (που είπε μια μέρα ότι κάνει τη δουλειά του Θεού), βλέπουμε πάντως τη σκιά της Αυτοκρατορίας του Χρήματος, κέντρου της παγκόσμιας εξουσίας, πίσω από τους υπουργούς Οικονομικών. Πρόκειται για μια ριζική τομή με τα ιδεώδη του ανθρωπισμού, της αναγέννησης και του διαφωτισμού, που διακήρυξε η Δύση μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ακόμη και αν δεν τα εφήρμοσε, ή τα εφήρμοσε πλημμελώς.
Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε πως η ψυχολογία των πρωταγωνιστών εξυπηρετεί τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό της ΕΕ κατά Μάαστριχτ και θα εξετάσουμε τον ρόλο της Γερμανίας, της Αμερικής και της Goldman Sachs, επικεφαλής της “¨Διεθνούς των Τραπεζών”.
