Κορονοϊός η παράφρων μεταβλητή των αμερικανικών εκλογών

Τίτλοι τέλους φαίνεται να πέφτουν στην εσωκομματική μάχη των Δημοκρατικών, για την εκλογή του υποψηφίου που θα αντιμετωπίσει τον Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές του επερχόμενου Νοεμβρίου. Μετά την επανάκαμψη του Τζο Μπάιντεν στην ψηφοφορία της “Σούπερ Τρίτης”, ο πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα επικράτησε στην πολιτεία “κλειδί” του Μίσιγκαν και στις πολιτείες του Μιζούρι και του Μισισιπή.

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο Τραμπ θα έχει ως αντίπαλο τον “κοιμισμένο Τζο”, όπως περιπαικτικά αποκαλεί τον εκλεκτό του κατεστημένου των Δημοκρατικών. Δεν θα έχει ένα outsider, που ίσως και να έκανε τελικώς την αναμέτρηση απρόβλεπτη, όπως θα ήταν η εκλογή του μαχητικού υποψήφιου της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς. Ο πρόεδρος Τραμπ έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει.

Εδώ κατάφερε να νικήσει την Χίλαρι Κλίντον, έχοντας απέναντι του το σύνολο των μέσων ενημέρωσης, τις δημοσκοπήσεις, ακόμα και το ίδιο του το κόμμα. Επομένως δεν του φαίνεται και τόσο δύσκολο να νικήσει, για ακόμα μία φορά, τους σημερινούς Δημοκρατικούς. Διότι, είτε έχουν ως υποψήφιο τον Μπάιντεν, που στερείται του παραμικρού ηγετικού χαρίσματος, είτε με υποψήφιο τον σοσιαλιστή Σάντερς (οι θέσεις του οποίου προκαλούν “ανατριχίλα” στο κατεστημένο των Δημοκρατικών), θα είναι απολύτως διχασμένοι έναντι του “οδοστρωτήρα” Τραμπ.

Πόσο μάλλον, που ο νυν πρόεδρος είναι πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος στο εσωτερικό των Ρεπουμπλικανών. Είναι χαρακτηριστικό πως σε πολλές πολιτείες το Ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν μπήκε στον κόπο να κάνει εσωκομματικές εκλογές, καθώς θεωρούνταν βέβαιη η επικράτηση του Τραμπ με σαρωτικά ποσοστά! Ο δε Τραμπ αποπειράται να προσεταιριστεί ένα μέρος των υποστηρικτών του Σάντερς, υποστηρίζοντας πως οι Δημοκρατικοί «την είχαν στημένη» στον αριστερό υποψήφιο, όπως πέτυχε και στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, επιτιθέμενος αποκλειστικά στην υποψηφιότητα της Κλίντον.

Άγνωστος χ ο κορονοϊός

Όμως ο κυριότερος αντίπαλος του Τραμπ είναι ο ίδιος του ο παρορμητικός και χειμαρρώδης εαυτός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση που τήρησε, αρχικά, στο ξέσπασμα της επιδημίας του κορονοϊού. Την στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις παίρνουν προληπτικά μέτρα, που η Ιταλία τίθεται σε καραντίνα, ο Τραμπ αρνούνταν μέχρι και να αναστείλει τις, πολυπληθείς, προεκλογικές του συγκεντρώσεις, όταν το έκαναν υποψήφιοι των Δημοκρατικών, όπως ο Σάντερς. Η δε εμμονή του στην άρνηση να κάνει το προληπτικό τεστ για τον κορονοϊό, την στιγμή που ήρθε σε επαφή με ύποπτα κρούσματα, έμοιαζε εντελώς παιδιάστικη.

Δεν γνωρίζουμε αν ο λόγος ήταν πως επιθυμούσε να στείλει μηνύματα καθησυχασμού στην αμερικανική αγορά, ή αν είναι απλά πολύ εγωϊστής για να παραδεχτεί πως ανήκει, λόγω ηλικίας, στις “ευπαθείς ομάδες”! Ενδεικτικό της χαοτικής στάσης του Λευκού Οίκου στο συγκεκριμένο ζήτημα, είναι πως ο Αμερικανός αντιπρόεδρος εμφανίστηκε δημοσίως να αγνοεί αν τελικώς υποβλήθηκε σε προληπτικό τεστ ο ίδιος ο πολιτικός του προϊστάμενος.

Είναι αλήθεια πως ο Αμερικανός πρόεδρος δεν μπήκε στον πειρασμό να εργαλειοποιήσει τον κορονοϊό, όπως ήθελαν ορισμένα “γεράκια” και διανοητές των Ρεπουμπλικανών, προκειμένου να εξαπολύσει μία νέα επίθεση στον “αγαπημένο” του εχθρό, την Κίνα. Στον αντίποδα είχε δηλώσει πως «η Κίνα κάνει πολύ επαγγελματική δουλειά», στην αντιμετώπιση της επιδημίας, δίνοντας μια πολύτιμη επικοινωνιακή χείρα βοήθειας στον Κινέζο πρόεδρο Σι.

Στροφή 180 μοιρών από Τραμπ

Όμως βλέπουμε πως ο Τραμπ κινδύνευσε να περάσει στο άλλο άκρο. Να εμφανιστεί πως υποτιμά ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας, το οποίο είναι και ζήτημα εθνικής ασφάλειας, η οποία βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του. Μετά την αύξηση των κρουσμάτων στις ΗΠΑ, όπου οι νεκροί έφτασαν τους 30 και τον χαρακτηρισμό του κορονοϊού ως «πανδημία» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αποφάσισε στροφή 180 μοιρών.

Προχώρησε σε έκτακτο διάγγελμα, ανακοινώνοντας τον ταξιδιωτικό αποκλεισμό πολιτών της ΕΕ στις ΗΠΑ για ένα διάστημα 30 ημερών, εξαιρώντας την Βρετανία. Αν και αρχικά δήλωσε πως ο αποκλεισμός θα αφορά και τα εμπορεύματα, λίγο αργότερα (μέσω twitter) σημείωσε πως «θα αφορά ανθρώπους, όχι αγαθά». Όπως φαίνεται ο Τραμπ προχώρησε σε αυτά τα μέτρα, χωρίς την παραμικρή συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους του, οι οποίοι έδειξαν ενοχλημένοι από την στάση του.

Είναι ενδιαφέρον πως ο Τραμπ μοιάζει πρόθυμος να εργαλειοποιήσει τον κορονοϊό όχι τόσο έναντι της Κίνας, την οποία έχει χαρακτηρίσει ως «απειλή» για τις ΗΠΑ, αλλά περισσότερο έναντι των Ευρωπαϊκών χωρών, με τις οποίες έχει ανοιχτούς εμπορικούς λογαριασμούς. Το σίγουρο είναι πως οι Αμερικανοί είδαν στις οθόνες τους έναν πρόεδρο άτεγκτο και απόλυτο σε θέματα δημόσιας υγείας και ασφάλειας, μία εικόνα που συνηθίζει να παρουσιάζει ο Τραμπ, αν θυμηθούμε την στάση του και στο μεταναστευτικό.

Όμως ο αστάθμητος παράγοντας είναι η επίδραση του κορονοϊού στην αμερικανική οικονομία η οποία κατά παράδοση κρίνει κάθε εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ. Εξάλλου τα μηνύματα από την παγκόσμια οικονομία μόνο ενθαρρυντικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.