Ελληνικό λάθος η συμμετοχή στην «τριμερή» και τα «καμώματα» Δένδια

Ο επικεφαλής του slpress.gr και αναλυτής, Σταύρος Λυγερός, μιλώντας στον 98.4 έκανε λόγο για ελληνικό ολίσθημα με την συμμετοχή στην τριμερή του Βερολίνου, που αποκάλυψε για να εκθέσει την ελληνική πλευρά ο Τσαβούσογλου.

Όπως ανέφερε, αυτή η ενέργεια δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με αδικαιολόγητους τρόπους, ούτε με «καμώματα» του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, που παρέπεμψε για το περιεχόμενο των συνομιλιών, στον Τούρκο ΥΠΕΞ! Σημείωσε, πως όταν μεσολαβούν τέτοιες προκλήσεις μετά την τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν, όπως με την Αγία Σοφία ή έπονται αναγγελίες γεωτρήσεων νοτιοδυτικά της Κυπριακής ΑΟΖ, είναι προφανές πως όσο κι αν σε πίεσε για τους δικούς της λόγους συμφέροντος η Γερμανία, δεν πας σε μυστικές συνομιλίες με την Τουρκία, με ένα τουρκολυβικό μνημόνιο σε ισχύ περίπου ως τετελεσμένο ή με την Αγία Σοφία ή με επίδειξη σημαίας από τουρκικά αλιευτικά στη Μύκονο, έχοντας την αυταπάτη ότι η Τουρκία δεν θα το χρησιμοποιήσει για να σε εκθέσει και για να δείξει και προσχηματικά ότι θέλει διάλογο, αφού όμως δημιουργήσει πρώτα τετελεσμένα.

Αναρωτήθηκε πόση αφέλεια υπάρχει στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας διαχρονικά, να πιστεύει στην αξία ενός διαλόγου μετά από τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας. Όπως είπε, η επικεφαλής του Διπλωματικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού, Ελένη Σουρανή, δεν κινήθηκε από μόνη της, οι εντολές ήταν σε ευθεία συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό. Ο Σταύρος Λυγερός ανέλυσε γιατί οι εξελίξεις στη Λιβύη που έχουν εξ επαγωγής εμπλέξει και την Ελλάδα, είναι κρίσιμο σημείο για το πώς θα γραφτεί η συνέχεια και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού πλέον είναι φανερό ότι ένας μεσογειακός συνασπισμός με αντι-τουρκικό πρόσημο ως ασπίδα στις επιθετικές βλέψεις του Ερντογάν, είναι εφικτός πλέον.

Επεσήμανε τέλος, ότι είναι απορίας άξιο πως η ελληνική ελίτ, ιδίως τα τμήματα της που διαχρονικά με σωρεία κυβερνήσεων όχι απλά ήταν υπέρ ενός διαλόγου και παραχωρήσεων στη Τουρκία, δεν έβγαλαν συμπεράσματα, για τους λόγους που ούτε οι ίδιοι κατάφεραν να κλείσουν μία τέτοια συμφωνία, αλλά επιμένουν σε έναν διάλογο με όρους υποχωρήσεων, ενώ είναι σαφές πως ακόμη και αυτοί δεν μπορούν να υπογράψουν τους παραλογισμούς των απαιτήσεων της Τουρκίας, που δεν θα σταματήσουν με τίποτα και ποτέ.