Το Βερολίνο παγιδεύει την Ελλάδα – Ο άσσος των γερμανικών χρεών

Για όσους δεν θέλουν να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους είναι οφθαλμοφανές πως η Ελλάδα έχει εκτός από την Τουρκία ένα ακόμα σκληρό γεωπολιτικό αντίπαλο εδώ και 150 χρόνια, τη Γερμανία. Οι δήθεν καλές της υπηρεσίες στην διένεξη Τουρκίας-Ελλάδας δεν είναι απλώς ετεροβαρείς υπέρ της Άγκυρας, όπως ξεκάθαρα φάνηκε στο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Παρασκευής. Αποτελούν και παγίδα.

Ο πολιτικός κόσμος έχει χώσει το κεφάλι του στην άμμο, από την κυβέρνηση, από τους δήθεν σκληρούς σαμαρικούς υπερπατριώτες που ποιούν τη νύσσα, τους συριζαίους κάθε απόχρωσης, τους κιναλιστές κ.ο.κ. Συμφέροντα, ολιγωρία και υποταγή! Είναι προφανές ότι χρησιμοποιούν τον τρόμο του κορονοϊού για να κάνουν τους συμβιβασμούς και τις δουλειές τους. Όμως, σύμφωνα με το web-social listening-analytics tool PaloPro η κοινή γνώμη, όπως εκφράζεται στα κοινωνικά δίκτυα (και όχι στις καθοδηγούμενες δημοσκοπήσεις), άλλα φρονεί για τις γεωπολιτικές απειλές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

Η σχέση της Γερμανίας με την Ελλάδα είναι κυρίως ψυχαναλυτική και διανοητική και τεκμηριώθηκε περίφημα στο βιβλίο “The Tyranny of Greece over Germany” (1935) της Eliza Marian Butler, όπου η ελληνολατρεία καταγράφτηκε στη γερμανική τέχνη, την ποίηση και τη λογοτεχνία (γερμανικός ιδεαλισμός-εθνικισμός). Η σχέση αυτή έχει ήδη τρεις αιώνες ιστορία.

Εκφράστηκε κατά τη Βαυαροκρατία (μεταφορά πρωτεύουσας στην Αθήνα, νέο νόμισμα κ.ά) και κακοφόρμισε άσχημα με την διαταγή εισβολής της Βέρμαχτ στην Ελλάδα: «Σύμμαχος των Άγγλων, φυλετικά εκφυλισμένος, ο ελληνικός λαός ασφαλώς δεν αξίζει να χαίρεται μια χώρα, μια κληρονομιά και μια κουλτούρα, των οποίων υπήρξε επικαρπωτής για 2.000 χρόνια, αλλά που τώρα του τα στερεί ο φυλετικός και πολιτικός ξεπεσμός του. Τα γερμανικά στρατεύματα απλώς αποδίδουν μια γη και τον πολιτισμό της στους νόμιμους Ινδογερμανούς κατόχους τους».

Βαθύ ιστορικό σύμπλεγμα

Πρόκειται για ένα βαθύ ιστορικό σύμπλεγμα που μεταλλάσσεται κατά εποχές ανάλογα με τις συνθήκες και τις συγκυρίες, όπως διαπιστώσαμε κατά την διάρκεια της κρίσης του ευρώ (Μέρκελ-Σόιμπλε) και τις γερμανικές προσπάθειες να μετατρέψει την Ελλάδα σε “αποικία χρέους”.

Σε άρθρο μου (22 Φεβρουαρίου 2017) υπενθύμιζα πως η Γερμανία δεν έχει Σύνταγμα (Verfassung), αλλά Θεμελιώδη Νόμο (Grundgesetz), ενώ παραμένουν σε ισχύ τα άρθρα 53 και 107 του ΟΗΕ, που αφορούν την Ιαπωνία και τη Γερμανία, η οποία εξακολουθεί και χαρακτηρίζεται “εχθρικό κράτος”, αφού τυπικά δεν έχουν υπογραφεί συνθήκες ειρήνης. Γι’ αυτό και οι προσπάθειές της να καταλάβει μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας δεν αποδίδουν.

Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι η Γερμανία αποφεύγει τη συνταγματική της ολοκλήρωση, παρά την ενοποίησή της, διότι εάν αποκτήσει Σύνταγμα θα πρέπει να εξοφλήσει τα χρέη της, πράγμα που αποφεύγει συστηματικά. Ανεξάρτητα από αυτό και με δεδομένη την εύνοια του Βερολίνου προς την από αιώνων σύμμαχό της Τουρκία (πολέμησαν μαζί στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), η κυβέρνηση είναι καιρός να ζητήσει από τη Γερμανία την υπογραφή συμφώνου ειρήνης, ίσως και μέσω του ΝΑΤΟ.

Να ζητήσει, επίσης, την εξόφληση του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων που αθροιστικά είναι της τάξεως άνω των 300 δισ. ευρώ κατά ορισμένους υπολογισμούς. Υπάρχουν και τα διεθνή δικαστήρια… Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος πρέπει επιτέλους να βγάλει το κεφάλι του από την άμμο. Οι καιροί είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι. Αν όχι τώρα, πότε;