Γιώργος Τσούνης: Από τα Γκράβαρα στη Νέα Υόρκη και τώρα πρεσβευτής στην Αθήνα;

Ο ήλιος, ο ηλιάτορας, όπως τον είχε περιγράψει και αποτυπώσει στο έργο του ο Οδυσσέας Ελύτης, είναι αυτός που αποπλάνησε τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάϊατ. Ερωτώμενος τί ξεχωρίζει από την παραμονή του στην Ελλάδα, εκείνος απάντησε: το φως. Με αυτό, άλλωστε, είναι “ντυμένη” η ιστορία, οι τόποι, το Αιγαίο, οι παραδόσεις, ολάκερη η χώρα… Και με αυτό το φως, είναι ήδη εξοικειωμένος ο πιθανότερος αντικαταστάτης του Πάϊατ.

Ο Τζορτζ Τσούνις γεννήθηκε το 1967. Ανατράφηκε και ανδρώθηκε με τον ήλιο αυτόν να λάμπει μέσα του, ακόμα και στη μακρινή και διόλου ηλιόλουστη Νέα Υόρκη. Του τον εμφύσησαν οι γονείς του Τζέιμς και Ελένη, μετανάστες πρώτης γενιάς. Εγκατέλειψαν τη Ναύπακτο και συγκεκριμένα τον Πλάτανο, ένα όμορφο ορεινό κεφαλοχώρι, που διατηρεί αναλλοίωτο ακόμα και σήμερα τον παραδοσιακό χαρακτήρα του και πήρε το όνομά του από το μεγάλο πλατάνι που υπάρχει στην κεντρική πλατεία.

Ο Τζορτζ πέρασε την παιδική του ηλικία στο Λονγκ Άϊλαντ, μαζί με τις δύο αδελφές του, Αναστασία και Βίκυ. Μεγαλώνοντας οι αδελφές του έγιναν δασκάλες σε δημόσια σχολεία. Όπως και να έχει, το σπίτι τους “μύριζε” Ελλάδα, καθώς αυτή ήταν πανταχού παρούσα. Οι γονείς τους διατηρούσαν με νύχια και με δόντια τους δεσμούς με την πατρίδα που άφησαν πίσω, την ελληνική κληρονομιά και γλώσσα.

Ο Τζορτζ παρακολουθούσε ευλαβικά το ελληνικό σχολείο, συμμετείχε στην ελληνική παρέλαση ως μαθητής στην κοινότητα της Αγίας Παρασκευής. Δεν έχανε ποτέ την λειτουργία, στην οποία συμμετείχε και ως παπαδοπαίδι. Παιδάκι ακόμα πήγε με τον πατέρα του να γνωρίσουν και να καλωσορίσουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο. Εκείνος αγχωμένος και κρατώντας το χέρι του πατέρα του τον ρώτησε: «μπαμπά πώς πρέπει να τον προσφωνήσω;» Εκείνος απάντησε: «αρκεί να του πεις: εύχομαι ο θεός να κόβει χρόνια από εμάς και να τα δίνει σε εσάς».

Η ισορροπία δύο κόσμων

Όλη η παιδική ηλικία του ήταν μία ισορροπία μεταξύ δύο κόσμων. Από τη μία, οι ευκαιρίες και η καλύτερη ζωή που επιζητούσαν οι γονείς του για αυτόν και τις αδελφές του και τις προσέφερε απλόχερα η Αμερική. Από την άλλη, η διαρκής σύνδεση με τη μαμά-πατρίδα και η νοσταλγία για αυτήν. Δεν υπήρχε, όμως, χρόνος για χάσιμο! Η πενταμελής οικογένεια ακολούθησε τα βήματα τόσων και τόσων Ελλήνων, πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Τζορτζ έχει πολλές φορές εξάρει τις θυσίες που έκαναν οι γονείς του για να προσφέρουν στα παιδιά τους τις ευκαιρίες που οι ίδιοι δεν είχαν. Επιπλέον, έχει περιγράψει την αγκαλιά, με την οποία τους υποδέχθηκε η νέα τους χώρα. Ο μοναχογιός της οικογένειας περιέγραψε τον πατέρα του Τζέιμς και την πορεία του ως «την επιτομή του αμερικανικού ονείρου».

Χρόνια αργότερα, πολλοί θα υιοθετήσουν τον ίδιο χαρακτηρισμό για τη δική του διαδρομή. Μεσολαβούν, όμως, ακόμα δεκαετίες γι’ αυτό. Ας επιστρέψουμε στο πρώτο καφέ της οικογένειας. Στη συνέχεια το καφέ αυτό έγινε εστιατόριο και σταδιακά αυτά πληθύναν. Αργότερα, οι επιχειρηματικές τους δραστηριότητες επεκτάθηκαν στον ξενοδοχειακό τομέα. Η οικογένεια Τσούνις το 1985 αρχίζει να λειτουργεί ξενοδοχεία, μεταξύ των οποίων τα Hilton, Intercontinental, Starwood και Radisson.

Ο ίδιος ο Τζορτζ είχε κάποτε πει μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι βασικό συστατικό της επιτυχίας της οικογενειακής επιχείρησης είναι η αίσθηση φιλοξενίας που έχουν οι Έλληνες. «Τους φροντίζουμε, τους ταϊζουμε καλά, τους σερβίρουμε καλό καφέ και τελικά τους παρέχουμε και έναν καλό ύπνο». Σύσσωμη η οικογένεια, βοηθούσε, με τα τρία παιδιά να μαθαίνουν σε νεαρή ηλικία την αξία της σκληρής δουλειάς.

Επιμονή και υπομονή

Η επιμονή και υπομονή είναι που του ανοίγει τις πόρτες για τις σπουδές του. Πρώτη του στάση, το φημισμένο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Συνεχίζει στο St. John’s University School of Law, απ’ όπου παίρνει πτυχίο στη Νομική το 1992. Αμέσως μετά, κάνει την πρακτική του στη νομική εταιρεία Rivkin Radler LLP, στο Λονγκ Άιλαντ. Οι τότε συνάδελφοι τον περιγράφουν ως έναν ευχάριστο συνεργάτη, αποτελεσματικό στη δουλειά του, με ελληνικό ταπεραμέντο, δουλευταρά, φιλόδοξο και ομαδικό παίκτη.

Εντέλει και παρά το νεαρό της ηλικίας του ανέβηκε την κλίμακα της ιεραρχίας και χρίστηκε συνέταιρος. Πρόκειται για τη νομική εταιρεία που εκπροσωπεί τις μεγαλύτερες εταιρείες ανάπτυξης ακινήτων. Παράλληλα, αναλαμβάνει και την οικογενειακή επιχείρηση. Η δράση του στον ιδιωτικό τομέα συνοδεύθηκε από μία έντονη παρουσία και στο δημόσιο τομέα.

Υπηρέτησε ως Ειδικός Σύμβουλος στην Πόλη του Χάντινγκτον και ως διορισμένος Γερουσιαστής Alfonse D’ Amato στην Επιτροπή Τραπεζών, Στέγασης και Αστικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, καθώς και ανώτερο μέλος του προσωπικού της προεκλογικής εκστρατείας του 1994 του κυβερνήτη Τζορτζ Πατάκη. Έχει επίσης υπηρετήσει ως δικηγόρος στο Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Υόρκης.

Την ίδια εποχή, γνωρίζει, ερωτεύεται και εντέλει παντρεύεται το 2004 τη γυναίκα της ζωής του, την Όλγα Ατζούλις. Τόσο η ίδια, όσο και η οικογένειά της ήταν ενεργά μέλη της ομογένειας. Απέκτησαν τρία παιδιά: τον Τζέϊμς, την Ελένη και τη Γιάννα και επέλεξαν να παραμείνουν στο Λονγκ Άϊλαντ. Ο Γιώργος αφοσιώθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος.

Μεγάλη φιλανθρωπική δράση

Το χαρτοφυλάκιο της οικογενειακής περιουσίας περιλαμβάνει εστιατόρια, εμπορικά κέντρα, κτίρια γραφείων και εγκαταστάσεις αποθήκευσης στη Νέα Υόρκη και στο Νιού Χάμσαϊρ. Η εμπειρία του αυτή τον ώθησε να ακολουθήσει και το δικό του δρόμο, μετρώντας τις δυνάμεις του. Το 2006 επιλέγει ως συνεργάτη του τον Ρομπ Μακάρθι και μαζί ιδρύουν τα ξενοδοχεία Chartwell LLC. Στόχος του νέου αυτού επιχειρηματικού εγχειρήματος ήταν να συνδυαστεί η φιλοξενία με μία φιλοσοφία “live well”, η οποία επικεντρώνεται στην υγιεινή διατροφή και τη γενικότερη περιβαλλοντολογική ευαισθησία των ξενοδοχείων.

Είναι η εποχή που το όνομά του φιγουράρει στους πλουσιότερους Ελληνοαμερικανούς στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τότε ξεκινά και η φιλανθρωπική του δράση, για την οποία έχει βραβευθεί πολλάκις. Διαχρονικά στηρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, κερδίζοντας τον τίτλο «Άρχοντας του Πατριαρχείου». Έχοντας και ο ίδιος παρακολουθήσει μαθήματα ελληνικών και ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο για τα παιδιά του, ίδρυσε ένα τμήμα στο Stony Brook University της Νέας Υόρκης, το οποίο φέρει το όνομα της συζύγου και το δικό του.

Συγχρόνως, χρηματοδοτεί διοργάνωση παρελάσεων, πρωτοβουλίες της ομογένειας και πρόσωπα. Δεν είναι μυστικό ότι αποτελεί μία από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τη Μάνλτιν Σίγκα, τη Βορειοηπειρώτισσα που κατόρθωσε να αναλάβει τα καθήκοντα του Εφέτη Δικαστή στην Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Συγκαταλέγεται και στους παίκτες-κλειδιά που συνέβαλαν στην ανοικοδόμηση του ιστορικού ναού του Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης.

Το 2014, χρίζεται τελετάρχης της εθνικής παρέλασης της Νέας Υόρκης στην 5η Λεωφόρο. Την τιμητική αυτή διάκριση ανακοινώνει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, ο οποίος πλέκει το εγκώμιό του. Ο ομογενής επιχειρηματίας ανέλαβε και την προεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Nassau University Medical Center. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα νοσοκομεία των ΗΠΑ. Εξαρχής, καταπιάστηκε με την εξυγίανση των οικονομικών του.

Πριν αναλάβει τα ηνία του, στελέχη του νοσοκομείου πραγματοποιούσαν “εταιρικά ταξίδια” στην Καραϊβική, αξίας 113.000 δολαρίων! Πλέον, τα ίδια αυτά στελέχη πετάνε με οικονομική θέση και πραγματοποιούν τις συναντήσεις τους στο αεροδρόμιο, ώστε να μην επιβαρύνουν το ταμείο με διαμονές. Ο Τσούνης, μάλιστα, τους έχει προσφέρει τις εξής επιλογές για φαγητό: μπέργκερ ή σάντουϊτς από τα καφέ του αερολιμένα.

Στον πλευρό του Μενέντεζ

Από το 2009 είχε γίνει και επίσημα μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος. Το προηγούμενο έτος είχε ενισχύσει οικονομικά την υποψηφιότητα του Τζον Μακέιν. Εμπνεύστηκε, όμως, από τον Μπαράκ Ομπάμα για την επανεκλογή του οποίου συγκέντρωσε 1.500.000 δολάρια. Στήριξε τον Άντριου Κουόμο ως κυβερνήτη της Νέας Υόρκης. Μεταξύ άλλων, οργάνωσαν στο σπίτι τους ένα καλοκαιρινό μπάρμπεκιου, οι καλεσμένοι στο οποίο έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Έχει βρεθεί στο πλευρό γερουσιαστών, όπως ο Τσακ Σούμερ, ο αρχηγός της πλειοψηφίας στη Γερουσία Χάρι Ριντ και ο γερουσιαστής Μπομπ Μενεντέζ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Με τον τελευταίο η αμοιβαία συμπάθεια σταδιακά μετατράπηκε σε στενή φιλία. Εκτίμησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο Μενέντεζ κατανοούσε και υπερασπιζόταν ζητήματα που σχετίζονταν με τον Ελληνισμό, με το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά.

Η στενή αυτή σχέση αποτυπώθηκε και όταν η Ελληνική Ένωση Δικηγόρων των ΗΠΑ τίμησε δύο χρόνια νωρίτερα τον Τζορτζ Τσούνη για τη συνολική προσφορά του. Η τελετή έλαβε χώρα στο “The Pierre Hotel” στο Μανχάταν και εκεί παρευρέθηκαν σημαντικές προσωπικότητες της ομογένειας και όχι μόνο. Μεταξύ αυτών, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος, οι γενικοί πρόξενοι Ελλάδας και Κύπρου Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας και Αλέξης Φαίδωνος Βαντέ, ομογενείς γερουσιαστές και βουλευτές.

Τη βράβευση έκανε ο Μενέντεζ. «Ο Γιώργος Τσούνης είναι η προσωποποίηση του αμερικανικού ονείρου και η ιστορία του αποτελεί μια εντυπωσιακή ιστορία επιτυχίας», είπε, προσθέτοντας ότι νιώθει περήφανος να αποκαλεί τον Τσούνη φίλο του. Ο Μενέντεζ είναι ο άνθρωπος που υποστήριξε σθεναρά την τοποθέτηση του Τσούνη ως πρέσβη των ΗΠΑ στη Νορβηγία.

Η εκτίμηση του Μπάιντεν

Η ακρόασή του στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας δεν πήγε καλά. Μπέρδεψε το πολίτευμα της χώρας, αναφερόμενος στον πρόεδρο της χώρας και όχι στον πρωθυπουργό. Ένα ακόμα ατόπημα ήταν όταν ο Τσουνίς χαρακτήρισε ένα από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της Νορβηγίας, μέλος της τότε κυβέρνησης συνασπισμού, σαν «περιθωριακό στοιχείο».

Αυτά τα λάθη του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα τελικά ο ίδιος ο Τσούνης να αποσύρει την υποψηφιότητά του. Φίλοι και γνωστοί υποστήριξαν ότι έμαθε από το λάθος του, μελέτησε και ορθοπόδησε. Σήμερα, κυβερνητικές πηγές της Ουάσινγκτον εμφανίζουν τον Μενέντεζ ως τον άνθρωπο-κλειδί που προωθεί την τοποθέτηση του ως πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Ο Τζο Μπάιντεν είναι γνωστό ότι τον εκτιμάει και βλέπει με καλό μάτι την τοποθέτηση αυτή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ομογενής έχει εκφράσει την στήριξη στον πρόεδρο. Ακόμα και την περίοδο που δεν ήταν σίγουρο ότι ο σημερινός πρόεδρος θα ήταν υποψήφιος και πολύ περισσότερο ότι θα εκλεγόταν, ο Τσούνης είχε δηλώσει την στήριξή του και την πεποίθηση ότι πρόκειται για ιδανικό υποψήφιο.

Η δεσμοί του με την Ελλάδα, η πλούσια δράση του στην ομογένεια, η κατανόηση των θέσεων της Ελλάδας και της Κύπρου και η ενασχόλησή του με τα καυτά ζητήματα που ταλανίζουν την Ανατολική Μεσόγειο είναι μόνο κάποια από τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα. Η μοίρα του Τσούνη θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και από τον αρχηγό της πλειοψηφίας στη Γερουσία Χάρι Ριντ, ο οποίος έχει τη δύναμη να επικυρώσει την υποψηφιότητα και να την φέρει προς έγκριση.