Από τους κανονιοφόρους στα γεωτρύπανα η Τουρκία στην Κύπρο

Η κατοχική Τουρκία είναι αποφασισμένη να κυριαρχήσει στο ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και να επικρατήσει στις μάχες που δίνονται στην εν εξελίξει ανακατανομή ισχύος στην ευρύτερη περιοχή. Ο Τούρκος πρόεδρος, παρόλο που όλοι τον θέλουν “εξασθενημένο πολιτικά” και να ταλαιπωρείται από την υγεία του, φαίνεται να έχει διαμορφώσει την τακτική που θα ακολουθήσει και την υλοποιεί. Τόσο με επιθετικές, επεκτατικές κινήσεις, όσο και αναφορικά με πρακτικές, που θα συνιστούν “απάντηση” στον ενεργειακό και άλλων σχεδιασμών της Λευκωσίας.

Πριν μερικά χρόνια η Άγκυρα έψαχνε να ενοικιάσει σκάφη για σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις και αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες. Σήμερα η κατοχική Τουρκία έχει δημιουργήσει ένα δικό της στόλο με γεωτρύπανα και ερευνητικά σκάφη. Προ ημερών, ο Ερντογάν ανακοίνωσε την αγορά και τέταρτου γεωτρύπανου, 7ης γενιάς. Το γεωτρύπανο βαθέων υδάτων “West Cobalt” θα ξεκινήσει τις εργασίες του αφού θα του δοθεί νέο όνομα, τουρκικό. Η Τουρκία θα είναι ο πρώτος χρήστης του “West Cobalt”, γνωστού ως “Cobalt Explorer” στη διεθνή ναυτιλιακή αγορά.

Η Τουρκία, της οποίας τα τρία υπάρχοντα πλοία είναι έκτης γενιάς, θα προσθέσει το πλοίο γεωτρήσεων έβδομης γενιάς στον στόλο της, αγοράζοντας το πλοίο “West Cobalt”. Το σκάφος, μετά που θα γίνουν κάποιες προσαρμογές, θα “βαπτιστεί” τουρκικά, θα σταλεί αρχικά στη Μαύρη Θάλασσα, όπου βρέθηκαν κοιτάσματα φυσικού αερίου. Ωστόσο, τόσο το νέο απόκτημα όσο και τα υπόλοιπα ανά πάσα στιγμή θα σταλούν στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτή θα είναι και η απάντηση στην επανέναρξη του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάνοντας αρχή με την κάθοδο γεωτρύπανων της Exxon Mobil και Qatar Petroleum.

Μεγαλώνει, λοιπόν, ο στόλος των γεωτρύπανων της Τουρκίας. Μεγαλώνουν και οι αξιώσεις της και είναι- κατά την τουρκική λογική- πιο κοντά στις επεκτατικές επιδιώξεις σε όλα τα πεδία. Άλλωστε τα ενεργειακά συνδέονται με τους ευρύτερους στρατηγικούς στόχους της Άγκυρας.
Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν δήλωσε ότι σκοπεύουν να θέσουν σε λειτουργία την πρώτη μονάδα του πυρηνικού σταθμού Άκουγιου το 2023, γεγονός που θα εντάξει την Τουρκία μεταξύ του περιορισμένου αριθμού χωρών στον κόσμο που μπορούν να επεξεργαστούν και να χρησιμοποιήσουν την πυρηνική ενέργεια. Η ημερομηνία, το 2023, δεν τίθεται τυχαία: Συμπληρώνονται 100 χρόνια τουρκικού κράτους, ενώ είναι προγραμματισμένες και εκλογές.

Επενδύει και στους εποίκους

Η Τουρκία, μέχρι στιγμής, αντιλαμβάνεται πως δύσκολα θα ανατραπούν οι σχεδιασμοί της αυτοί. Αξιοποιεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αντιδράσεις –πέραν των φραστικών– στις παρανομίες της και πως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μικρή χώρα και, στην προκειμένη περίπτωση, μόνη της. Η συνέχεια αναμένεται ότι θα είναι πολύ δύσκολη για την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις κλιμακούμενες επιθέσεις της Τουρκίας.

“Παγώνοντας” τις όποιες άλλες εξελίξεις, κυρίως σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Άγκυρα έχει διαμορφώσει μια τακτική επιβολής και ετσιθελισμού. Σε αυτή τη φάση η μεγάλη εικόνα είναι τα ενεργειακά. Ο… πόλεμος των γεωτρύπανων. Κι αυτό γίνεται με προέλαση στη θάλασσα- εκτός από το έδαφος βέβαια- με απώτερο στόχο την επιβολή νέων τετελεσμένων. Η Άγκυρα υλοποιεί βαθμηδόν έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό πλήρους ελέγχου της Κύπρου και μέσω αυτής και της περιοχής. Είναι η σύγχρονη εκδοχή του πολέμου των κανονιοφόρων.

Αλλά και στα Κατεχόμενα, αυτό που γίνεται είναι πως το καθεστώς Ερντογάν, σφίγγει όλο και περισσότερο τον κλοιό του ελέγχου γύρω από τους Τουρκοκύπριους. Πέραν από την πλήρη εξάρτηση, που υπάρχει (πολιτική, οικονομική) η Άγκυρα ξεκάθαρα πλέον φαίνεται να μην εμπιστεύεται τους Τουρκοκύπριους πολιτικούς. Ούτε εκείνους που βρίσκονται στην υπηρεσία της και είναι πιστοί.

Για αυτό και σιγά-σιγά προωθούνται στην ιεραρχία του ψευδοκράτους έποικοι. Είναι της απολύτου εμπιστοσύνης της Τουρκίας, που δεν επιτρέπει “λάθη” ή διαφοροποιήσεις από τις εντολές της. Η πλήρης, λοιπόν, οικονομική εξάρτηση, η εναρμόνιση με τις δομές της Τουρκίας, η ισλαμοποίηση, η βαθμηδόν επικράτηση των εποίκων στα δρώμενα, αποτελούν πάζλ τουρκικών κινήσεων, που συνδέονται με τις στρατηγικές επιδιώξεις της κατοχικής δύναμης.