Δίκοπο μαχαίρι για τις ΗΠΑ το Ουκρανικό

Είναι φανερό ότι με ειρηνικά μέσα σε ελεύθερο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον οι ΗΠΑ, δύσκολα μπορούν να σταματήσουν την πρωτοπορία της Κίνας. Και οι λόγοι που ήδη συμβαίνει αυτό, είναι πολλοί. Ο γίγαντας της Ασίας, μετά από πέντε αιώνες παρακμής, αλλά με ιστορικό πολιτισμικό DNA, υπερηφάνεια και συμπαγή εθνική συνείδηση, απελευθερωμένος από δογματισμούς και θρησκευτικούς σκοταδισμούς, δεν είναι εδώ και καιρό, απλά το παγκόσμιο εργοστάσιο.

Παράλληλα, αναπτύχθηκαν γοργά οι επιστήμες και σε πολλούς τομείς πλέον η Κίνα γίνεται πρωτοπορία. Συσσωρεύοντας τεράστιο εθνικό πλούτο, ασκεί εξωτερική πολιτική δια της οικονομίας, σε όλες τις ηπείρους. Αντίθετα στις ΗΠΑ, οι χαώδεις ταξικές και κυρίως μορφωτικές διαφορές στην κοινωνία, γίνονται φρένο στην πραγματική πρόοδο. Οι γίγαντες της αμερικανικής τεχνολογίας εξαρτώνται πλέον σε μεγάλο βαθμό από την παραγωγική ικανότητα της Κίνας, εκμεταλλευόμενες και την τεράστια αγορά της.

Η στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ που τραυματίστηκε σοβαρά μετά την ταπεινωτική αποχώρηση από το Αφγανιστάν, δεν αρκεί για να κυριαρχήσουν τόσο στο παρόν, όσο κυρίως στο μέλλον. Και ο παράγοντας Ρωσία, με παρόμοια με τις ΗΠΑ στρατιωτική ισχύ και υψηλή τεχνολογία στα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, φαίνεται να θεωρείται εμπόδιο στο φρενάρισμα της κινεζικής ανάπτυξης και ισχύος.

Πριν την Κίνα η Ρωσία

Καθώς στο Καζακστάν δεν υπήρξε συνέχεια αναταραχών, η Ουκρανία έχει γίνει το πεδίο της νέας αναμέτρησης. Και η αμερικανική ηγεσία υπό τον Μπάιντεν, επιστρέφοντας στο διαχρονικό δόγμα, όπως έχει διατυπωθεί από Κίσιγκερ και Μπρεζίνσκι (δηλαδή με την Ευρώπη κόντρα στη Ρωσία και μετά λογαριαζόμαστε με την Κίνα) ασκεί πιέσεις περικυκλώνοντας τη Μόσχα από παντού.

Με τους τεράστιους μηχανισμούς προπαγάνδας που διαθέτει παρασύρει την εύκολη Ευρώπη, καθιστώντας την, το πεδίο της σύγκρουσης. Μιας σύγκρουσης που δεν είναι δύσκολο ξεφύγει από τον έλεγχο και να αποκτήσει επικίνδυνες διαστάσεις, με υψηλό κόστος κυρίως για τους ευρωπαίους πολίτες. Μέχρι στιγμής, πολεμική σύγκρουση μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων δεν έχει συμβεί.

Θα μείνουν όμως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στις οικονομικές κυρώσεις, με μια κατηγορία που αφορά πρόθεση; Θα δοκιμάσουν κάποια μορφής προβοκάτσια, ωθώντας τις ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες που χρησιμοποίησαν στο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας, για να επιχειρήσουν “απελευθέρωση” των αυτόνομων εδαφών του ανατολικού τμήματος; Θα εντάξουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, κάτι που είναι πλέον αδύνατο να αποδεχτεί η Μόσχα μετά από σειρά ταπεινώσεων;

Πούτιν: Ως εδώ και μη παρέκει

Ήταν χαρακτηριστική η αγανάκτηση του Βλαντιμίρ Πούτιν στις δηλώσεις που έκανε την Τρίτη, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου την οποίαν παραχώρησε από κοινού με τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήλθαν με τους πυραύλους τους στο σπίτι μας, στο κατώφλι του σπιτιού μας. Και ζητείτε από εμάς διάφορες εγγυήσεις; Εσείς οφείλετε να μας δώσετε εγγυήσεις! Εσείς! Τώρα αμέσως! Τώρα!» Το μήνυμα είναι σαφές. Ως εδώ και μη παρέκει!

Να θυμίσουμε πως πριν λίγες μέρες ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού της Γερμανίας, αντιναύαρχος Κάι-Άχιμ Σένμπαχ, υποχρεώθηκε σε παραίτηση, μετά τις ενοχλητικές για τα σχέδια της Δύσης δηλώσεις του, σύμφωνα με τις οποίες ο πρόεδρος Πούτιν «αξίζει τον σεβασμό» προσθέτοντας: «Και, Θεέ μου, το να σεβαστείς κάποιον δεν κοστίζει πολύ, δεν κοστίζει τίποτα. Είναι εύκολο να του δώσουν τον σεβασμό που ζητά  και πιθανόν να του αξίζει», είπε, χαρακτηρίζοντας τη Ρωσία «παλιά και σημαντική χώρα».

Η δυτική προπαγάνδα 

Θα αρκεστούν τελικά οι δυτικοί σύμμαχοι σε οικονομικές κυρώσεις, με την κατηγορία της πρόθεσης μίας ρωσικής εισβολής; Θα αρκεστούν στον περιορισμό των εξαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ευρώπη, ή σκοπεύουν να κρατούν το θέμα αυτό ανοικτό αποπροσανατολίζοντας και χειραγωγώντας την κοινή γνώμη των χωρών τους;

Ιδού ένα παράδειγμα. Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times, ο γνωστός αρθρογράφος Γκίντεον Ράχμαν ανέφερε: «Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο συναντήθηκα με έναν πρώην αξιωματούχο της Ντάουνινγκ Στριτ που γνωρίζει όσο λίγοι τη βρετανική πολιτική ζωή. Με ρώτησε αν πίστευα ότι η Ρωσία θα εισβάλει στην Ουκρανία τις επόμενες εβδομάδες. Του απάντησα ότι δεν το έβρισκα αρκετά πιθανό. Ο φίλος μου έδειξε αποκαρδιωμένος. “Ω, όχι” αναφώνησε, “ένας πόλεμος είναι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να σώσει τον Μπόρις”».

Ο πρόεδρος Μπάιντεν προσέθεσε στο ρεπερτόριο για τις εντυπώσεις μια νέα στρατιωτική επιχείρηση. Όπως ανακοίνωσε με στόμφο: «Αντιτρομοκρατική επιχείρηση με στόχο την “προστασία του αμερικανικού λαού και των Συμμάχων” πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης (2/2) στη βορειοδυτική Συρία από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ με τον ηγέτη ISIS, Abu Ibrahim al-Hashimi al-Qurayshi, να πέφτει νεκρός»!

Πολύ βολικό “συμβάν” όταν την ίδια στιγμή η Bank of America προχώρησε σε επί τα χείρω αναθεώρηση προς τα κάτω για το αμερικανικό ΑΕΠ, κάνοντας λόγο για ισχνή ανάπτυξη κάτω του 1% το 2022, ενώ παράλληλα βλέπει τη Fed να αυξάνει επτά (!) φορές τα επιτόκια.
Μέχρι που μπορεί να φτάσει, αν μάλιστα διαπιστωθεί ισχυρό ρεύμα επανόδου στην εξουσία του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές του 2024; Υπάρχουν άλλοι λαγοί στο καπέλο του; Ή θα καταλήξουμε στη ρήση του Ηράκλειτου “πόλεμος πατήρ πάντων”;