Rafale και Belh@rra: Ναι μεν αλλά…

Πρόσφατα κατατέθηκε και ψηφίστηκε στη βουλή το νομοσχέδιο για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Αυτό όπως είδαμε περιλαμβάνει την προμήθεια εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπου τα σημαντικ:ότερα ήταν η προμήθεια των τριών γαλλικών φρεγατών τύπου Belh@rra και των έξι επιπλέον αεροσκαφών Rafale. Επίσης στη συζήτηση έγινε επισκόπηση της υφιστάμενης κυβερνητικής εξωτερικής πολιτικής σε συνδυασμό με τα ελληνοτουρκικά, το Ουκρανικό και τις πρόσφατες σχετικά αμυντικές συμφωνίες της Ελλάδας με την Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας μας είναι θάλασσα. Συνεπώς η χώρα μας επιβάλλεται να διαθέτει ένα πολύ ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό, εφόσον επιθυμεί να διασφαλίσει με αποτελεσματικότητα τα κυριαρχικά της δικαιώματα, γεγονός που σημαίνει ότι δεν πρέπει να ακροβατούμε σε θεωρίες άνευ περιεχομένου, αγνοώντας την πραγματικότητα που συμβαίνει στη γειτονιά μας. Πολύ δε περισσότερο όταν η Τουρκία προχωρά με γοργά βήματα να ανατρέψει την κυριαρχία των ανατολικών νησιών μας!

Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι μετά από τόσα χρόνια αδράνειας του πολιτικού συστήματος, για πολλούς λόγους (ας μην τα φορτώνουμε όλα τα λάθη μας ως άλλοθι μόνο στα μνημόνια) ο στόλος λόγω παλαιότητας χρήζει συνολική ανανέωση με αντικατάσταση των παλαιών σκαφών με νέα σύγχρονα πλοία όλων των τύπων. Αυτή είναι μία πραγματικότητα! Επομένως η προμήθεια των τριών γαλλικών φρεγατών Belh@rra, με τα σύγχρονα οπλικά συστήματα που διαθέτει, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι, έστω και καθυστερημένα, έπρεπε να αποφασιστεί το ταχύτερο.

Λειτουργικά ναυπηγεία στη παρούσα περίοδο δεν διαθέτει η χώρα. Και επιπλέον με την νεφελώδη κατάσταση που επικρατεί τόσο στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, όσο και της Ελευσίνας, η περαιτέρω καθυστέρηση δεν θα ήταν ωφέλιμη για τη χώρα, δεδομένου ότι η κύρια παράμετρος του προβλήματος, ως προς την απειλή που δεχόμαστε, είναι ο επιχειρησιακός χρόνος!

Πληρώνουμε τα “σπασμένα”…

Και για να λέμε μόνο αλήθειες, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τα “σπασμένα” της λανθασμένης διαχρονικής διαχείρισης της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων. Που είχε ως αποτέλεσμα να επηρεάσει, όχι μόνο την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και των άλλων συναφών δραστηριοτήτων, όπως είναι η εγχώρια αμυντική βιομηχανία.
Ωστόσο, μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτή είναι η κατάσταση. Την αποδεχόμαστε χωρίς άκαρπες κραυγές που οδηγούν στο πουθενά και είμαστε υποχρεωμένοι να την ανατρέψουμε, το ταχύτερο με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Θα αναφέρω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (υπάρχουν πολλά) για να αξιολογηθεί η ευαισθησία μας ως προς την πατριωτική μας διάθεση, γιατί αυτή δεν μετριέται με ωραία λόγια και υψηλές κορώνες, αλλά με συγκεκριμένο και αποφασιστικό έργο. Είναι οι δύο πυραυλάκατοι του Πολεμικού Ναυτικού, που αν και διανύουμε τον 14ο χρόνο του συμβατικού προγράμματος, αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί για πολλούς λόγους με αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας, που όταν έπρεπε δεν ελήφθησαν οι σωστές αποφάσεις για να μην συγκρουστεί με κάποια οικονομικά συμφέροντα. Εκτιμώ ότι δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη!

Το κόστος των 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου των τριών φρεγατών Belh@rra, είναι μια λογική τιμή σε συνάρτηση και με τα οπλικά συστήματα που θα διαθέτει και σε συνδυασμό με το συμβατικό χρονοδιάγραμμα παράδοσης των πλοίων. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι είναι μία συμφέρουσα για τη χώρα προμήθεια. Κάποια γενικότερα σχόλια για τις φρεγάτες:

• Η βραχυχρόνια αλυσίδα υποστήριξης των φρεγατών με των συναφών οπλικών συστημάτων των τριών χρόνων, θα μπορούσε να ήταν τουλάχιστον για μία επταετία.
• Η χώρα είναι αναγκασμένη να πληρώσει το 40% της συνολικής αξίας εντός του 2022.
• Να προβλεφθεί ώστε τα MOU των 300 εκατομμύριων ευρώ υποκατασκευαστικού έργου που υπογράφηκαν να υλοποιηθούν οπώσδηποτε, με την ενεργοποίηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
• Να προβλεφθεί από τώρα η προμήθεια και της τέταρτης φρεγάτας, με την υποχρέωση αυτή να κατασκευαστεί στην Ελλάδα με την τεχνογνωσία της κατασκευάστριας εταιρίας, εφόσον έχουμε επαναφέρει τα ναυπηγεία μας σε ουσιαστική λειτουργικότητα. Αυτό θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τις περαιτέρω μελλοντικές εξελίξεις ανανέωσης του στόλου μας ,προσφέροντας σημαντικά ερείσματα στην τεχνολογική ανάπτυξη της οικονομίας.
• Να τελειώσει σύντομα με ρεαλιστικές αποφάσεις (έξω από οικονομικά συμφέροντα) το σκοτεινό πέπλο που σκεπάζει τα ναυπηγεία μας, με στόχο πέρα των εμπορικών προγραμμάτων να αποκτήσουν τις δυνατότητες λειτουργικής υποστήριξης, συντήρησης και επισκευής των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού.

Επιβεβλημένη η προμήθεια των Rafale

Ακούσαμε διάφορα για την απόκτηση των επιπλέον έξι αεροσκαφών Rafale. Κάποιοι θα το είχαν αποφύγει αν γνώριζαν τους στοιχειώδεις κανόνες της διαθεσιμότητας και ποιοτικής λειτουργικής επιχειρησιακής εκμετάλλευσης, καθώς και του κόστους συντήρησης των αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας. Ωστόσο, αυτό που μου προξενεί εντύπωση είναι ποιοι ήταν οι λόγοι που αυτό δεν πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια της αρχικής σύμβασης, που θα είχε ως αποτέλεσμα το συνολικό κόστος της προμήθειας να ήταν μικρότερο.

Συνεπώς η πρόσθεση των επιπλέον αεροσκαφών, αν και η αρχική συμβατική πρόβλεψη δεν είχε λογική, ήταν επιβεβλημένη. Ακόμη πιο αποτελεσματική θα ήταν η προμήθεια εφόσον είχαμε προβλέψει δύο μοίρες αεροσκαφών, δεδομένου ότι το effective cost θα ήταν θετικότερο για το έργο συντήρησης σε συνάρτηση με το χρόνο. Κάποια επιπλέον σχόλια για τα Rafale:

• Η συμβατική εφοδιαστική αλυσίδα υποστήριξης των αεροσκαφών των πέντε χρόνων θα έπρεπε να είχε πρόβλεψη τουλάχιστον μιας δεκαετίας.
• Δεν υφίσταται το Depot Level Maintenance (εργοστασιακή συντήρησ ) στη Πτέρυγα Βάσης ή στην ΕΑΒ, έστω σε ορισμένα συστήματα του αεροσκάφους που είναι ευαίσθητα και παρουσιάζουν συχνές βλάβες (κινητήρας, radar, ηλεκτρονικά συστήματα).

Ένα ερώτημα για το κόστος

Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να εστιάσω για τα αεροσκάφη Rafale και θα πρέπει να γίνει μέσα στον επόμενο χρόνο είναι το εξής: Ποιο είναι το πραγματικό κόστος του αεροσκάφους ως προς την επιχειρησιακή του εκμετάλλευση, του κόστους υποστήριξης και συντήρησης σε συνάρτηση με το κόστος της εργατοώρας του ανθρώπινου δυναμικού που παράγει το έργο;

Αυτό το κόστος θα πρέπει να συνδεθεί με τον οικονομικό προϋπολογισμό του υπουργείου της Εθνικής Άμυνας, για τον περαιτέρω σχεδιασμό ενδεχόμενης προμήθειας νέων σύγχρονων αεροσκαφών. Το σημαντικότερο να μην βρεθούμε πάλι εκτός των οικονομικών μας δυνατοτήτων, που θα επηρεάσουν την επιχειρησιακή λειτουργικότητα των αεροσκαφών.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι επιβάλλεται η άμεση προμήθεια σύγχρονων συστημάτων Anti-Drones, με παράλληλη αξιοποίηση του ανθρώπινου επιστημονικού προσωπικού της χώρας και της εγχώριας βιομηχανίας για την ανάπτυξη τέτοιων συστημάτων, γιατί ούτε με Rafale,.ούτε με F-16V αντιμετωπίζονται τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAVS) που θα μας στέλνει ο κ. Ερντογάν στο Αιγαίο.