Ο νέο-ιμπεριαλισμός και η πυρηνική αποτροπή

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί αναβίωση του ιμπεριαλισμού (νέο-ιμπεριαλισμός), όπως τον εγνώρισε ο κόσμος τους δύο προηγουμένους αιώνες: Δεν άρεσε στους Άγγλους η Νότιος Αφρική των Μπόερς, τους επολέμησαν και την κατέκτησαν. Δεν αποδέχοντο οι Αμερικανοί την ισπανική Κούβα, με το δόγμα Μονρόε (περί μη αναμίξεως των ευρωπαϊκών χωρών στην αμερικανική ήπειρο) εξεδίωξαν τους Ισπανούς από την νήσο κι ακολούθησε ο Μπατίστα και ο Κάστρο.

Δεν πειθάρχησε ο βασιλιάς της Ελλάδος Όθων στην γαλλοβρεταννική πολιτική για το Ανατολικό Ζήτημα κατά τον πόλεμο της Κριμαίας (1864), τον εξεθρόνισαν κι έφεραν τους Γλύκσμπουργκ που προκάλεσαν την Μικρασιατική Καταστροφή με τον άφατο αντιβενιζελισμό και του Γεωργίου Βλάχου. Απειράριθμα τα παραδείγματα του ιμπεριαλισμού (επιβολή των ισχυροτέρων δια των όπλων και η κατάκτηση των ασθενεστέρων).

Η δημηγορία των Αθηναίων κατά των Μηλίων επεξετάθη τον 20ο αιώνα με τον Μπενίτο Μουσσολίνι, Αδόλφο Χίτλερ, Ιωσήφ Στάλιν και τους άλλους… ιμπερια-ληστές “συμμάχους” μας π.χ. στο ΝΑΤΟ. Οι διαχρονικοί ιμπερια-ληστές της γειτονιάς μας (Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία) και φυσικά η αναθεωρητική Τουρκία του “χαλίφη” Ερντογάν αποτελούν τον ιμπεριαλιασμό των νάνων, ουδόλως διαφέροντα από τον ιμπεριαλισμό των “γιγάντων”.

Ο με-γάλ(λ)ος πολιτικός Σάρλ Ντε Γκώλ στήριξε την γαλλική ανεξαρτησία μεταπολεμικώς με την δημιουργία αποτρεπτικής πυρηνικής δυνάμεως, που εβοήθησε την γαλλική οικονομία να είναι σήμερα υπόδειγμα στην Ευρώπη. Δεν διπλασίασε την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος όπως οι ημέτεροι λιγνητο-Επιμηθείς. Η γαλλική πατριωτική Δεξιά της Λε Πέν θριαμβεύει στις σφυγμομετρήσεις και η παραδοσιακή αριστερή κουλτούρα περιορίζεται στους διαδόχους του σταλινικού Ζαν Πωλ Σάρτρ.

Νέο-ιμπεριαλισμός

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν βαδίζει εν Ουκρανία στα βήματα του παλαιού ιμπεριαλισμού, μόνο που τον ανανεώνει με την επίκληση της θιγομένης ρωσικής “εθνικής ασφαλείας”. Τίποτε, ωστόσο, δεν δικαιολογεί την καταστροφή της “εθνικής ασφαλείας” των άλλων χάριν της ιδίας. Διότι τότε καταργείται η έννοια της ειρηνικής συμβιώσεως των εθνών και επανέρχεται ο “νόμος της ζούγκλας”. Όπως συνέβη στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν από τους Αμερικανούς και προηγουμένως από τους Σοβιετικούς.

Με επίκληση της τουρκικής ασφαλείας οι Νεότουρκοι έσφαξαν Αρμενίους και Ελληνοποντίους επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι Νεοοθωμανοί εξεδίωξαν τους Ελληνορθοδόξους της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης από τις εστίες των. Οι σύγχρονοι Τούρκοι εισέβαλαν και κατέλαβαν το ήμισυ σχεδόν της Κύπρου για να επιβάλλουν την “ασφάλεια” των Τουρκοκυπρίων που σήμερα στενάζουν κάτω από την παρουσία 40.000 τουρκικού στρατού και της πλειοψηφίας των αποικιστών από την Ανατολία. Αλλά η νεο-οθωμανική αυτοκρατορία δεν απεκατεστάθη και ο “χαλίφης” της “ξέρει” τώρα τι τον περιμένει αν επιχειρήσει την επέκταση της Τουρκίας. Δεκατέσσαρα (μάλλον περισσότερα) εκατομμύρια Κούρδοι αυτό περιμένουν…

Ο νεο-ιμπεριαλισμός εφευρίσκει νέες προφάσεις για να ασκήσει τα πολιτικά του ορμέμφυτα: Τους Ρώσους ιμπεριαλιστές της τσαρικής εποχής είναι έτοιμοι να μιμηθούν σήμερα όχι μόνον ο πρόεδρος Πούτιν αλλά κι οι Κινέζοι στην Ταϊβάν (όπως έκαμαν προηγουμένως στο Θιβέτ). Οι Τούρκοι  επωφθαλμιούν την Συρία, το βόρειο Ιράκ και το Αιγαίον, αλλά δεν τους “βγαίνει”.

Πυρηνική αποτροπή

Εντούτοις, στην εποχή διαδόσεως των πυρηνικών όπλων, ο νεο-ιμπεριαλισμός είναι επικίνδυνο επάγγελμα. Ο Σαντάμ Χουσεήν το πλήρωσε με την ζωή του, καταλαμβάνοντας το Κουβέιτ. Ο Καντάφι το ίδιο με τα δολοφονικά του σχέδια. Οι Αγιατολάχ της Περσίας κινδυνεύουν ανά πάσαν στιγμή να γίνουν παρανάλωμα του πυρός με τη διακήρυξη τους περί εξαλείψεως του Ισραήλ από “προσώπου γης” (παραδόξως και των Παλαιστινίων). Το Πακιστάν ομοίως από την Ινδία και ο Ερντογάν “χαλίφης” με τα σχέδια αναβιώσεως της οθωμανικής τυραννίας εάν κινηθή ιμπεριαλιστικώς στο Αιγαίον.

Εάν οι Ουκρανοί δεν είχαν  αφοπλισθή πυρηνικώς τη δεκαετία του 1990, σήμερα θα απελάμβαναν της εθνικής αυτοδιαθέσεως. Εάν ο Μακάριος είχε πει όχι στο Λάνγκαστερ χάουζ, όπου του παρουσίασαν επιλήψιμες φωτογραφίες από τις Σεϋχέλλες και είχε παραιτηθή, σήμερα η Κύπρος θα ήταν αυτοδιάθετη. Κάθε απειλουμένη αλλά σοβαρή χώρα –όχι σαν τους αμπελοφιλοσοφούντες της “κλιματικής αλλαγής” της Μέρκελ– φροντίζει και αποκτά πυρηνικά όπλα, όπως το Ισραήλ, η Βραζιλία και η Αυστραλία.

Εάν οι πυρηνικές χώρες απειληθούν έξωθεν, ο εισβολέας κοστολογεί το τίμημα που θα πληρώσει ο ίδιος ως δυσανάλογο και αποθαρρύνεται στα σχέδια του. Αποτελεί απερισκεψία ότι η Ιαπωνία δεν επανεξοπλίζεται και η Γερμανία το αντελήφθη κι από ατροφικός νάνος στο επίπεδο των εξοπλισμών, μεταβάλλεται σε ευρωπαϊκή δύναμη.  Αν οι Γερμανοι είχαν σήμερα αξιόμαχο στρατό και οι Βαλτικές χώρες με την Πολωνία δεν θα “έτρεμαν” την ρωσική “αρκούδα” και ο Πούτιν θα εσκέπτετο δύο φορές προτού εισβάλλει στην Ουκρανία.

Τί διδάσκει η ουκρανική κρίση; Είναι δύσκολο για  νεο-ιμπεριαλιστές να αποβάλλουν τις κακές των συνήθειες. Για την προστασία της ειρήνης δεν αρκεί το διεθνές δίκαιο Κυριάκο Μητσοτάκη. Χρειάζεται και η αποτροπή της αμοιβαίας καταστροφής (ΜΑD) ως απέδειξε ο Ψυχρός Πόλεμος. Η χώρα μας διαθέτει πολλούς Έλληνες επιστήμονες στην που θα μπορούσαν να παραγάγουν την πυρηνική ασπίδα της Ελλάδος. Τα γαλλικά Rafale μπορούν να μεταφέρουν μία βόμβα όπου χρειαστεί, οψέποτε κάποιος  γείτων κατασκευάσει πυρηνικά όπλα στο ρωσικής τεχνολογία ατομικό εργοστάσιο στη Μερσίνα (Ακουγιού).

Τους μεγάλους άνδρες χαρακτηρίζουν οι μεγάλες αποφάσεις. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος που έστειλε 100.000 άνδρες στην Αδριανούπολη και στη Σμύρνη και τις κατέλαβε για να προστατεύσει τους Έλληνες της Ιωνίας από τον Κεμάλ. Οι βασιλόφρονες που τον διεδέχθησαν, συνέχισαν μεν την πολιτική του, αλλά με ανεπαρκή μέσα. Γι’ αυτό χάσαμε την Μικρά Ασία, κοιτίδα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Η πατριωτική ΝΔ πρέπει τώρα να προσέξει μη χάσουμε και το Αιγαίον με τη νεο-ιμπεριαλιστική “συν-εκμετάλλευση”.