Τί δεν είπε στις ΗΠΑ ο Μητσοτάκης

Ταμείο για την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα γίνει τώρα,  που κυριαρχεί ο ενθουσιασμός και τα χειροκροτήματα. Εάν θα υπάρξει ταμείο, θα φανεί στη συνέχεια και στην πράξη. Κι αυτό, γιατί μέχρι στιγμής η επίσκεψη στην Ουάσιγκτον  έχει μια διάσταση. Εκείνη, που διαμορφώνεται από τα όσα είπε και ανέδειξε ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Και από τα όσα ανέφερε -αυτό πρέπει να σημειωθεί- ξέχασε να αναφερθεί ευθέως στην κατοχική Τουρκία.  Την… φωτογράφισε, αλλά δεν την κατονόμασε. Ακόμα κι όταν αναφέρθηκε στην εισβολή στην Κύπρο και στη συνεχιζόμενη κατοχή, “χάθηκε” η λέξη  Τουρκία.  Κάποιος, κάπου, κάποτε  έκανε την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Γιατί αυτή η τακτική, η προσέγγιση; Για να μην αντιδράσει , προφανώς η κατοχική δύναμη και εκνευριστεί ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας. Εάν υπάρχει άλλη εξήγηση, μπορεί να δοθεί από εκείνους, που έδωσαν τις κατευθυντήριες γραμμές για την ομιλία του πρωθυπουργού. Από τους  “εμπνευστές” της μη αναφοράς στην  Τουρκία.

Από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον το ζητούμενο θα πρέπει να είναι άλλο: Πόσα είναι τα έσοδα για την ελληνική πλευρά. Ποιο είναι το κέρδος για την ελληνική πλευρά από τις συζητήσεις, που είχε στην αμερικανική πρωτεύουσα και το οποίο αναμένεται- εάν υπάρξει- να διαφανεί προσεχώς. Παρόλο που εάν οι Αμερικανοί έδιναν, πρόσφεραν οτιδήποτε, η ελληνική αντιπροσωπεία θα το είχε ήδη διαδώσει.

Καλοί οι συμβολισμοί. Η ομιλία στο Κογκρέσο, η δεξίωση για τα 201 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση,  η υποδοχή, που έτυχε, η ελληνική αντιπροσωπεία δεν μπορούν ασφαλώς να υποβαθμιστούν. Αλλά αυτό που προέχει είναι κατά πόσο θα έχει κέρδος η Αθήνα, η ελληνική πλευρά, ο ελληνισμός από αυτές τις συζητήσεις.

Το σημαντικό είναι να μην θεωρούνται  η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, δεδομένες για τους συμμάχους και αναμένουν αυτοί -οι “φίλοι” μας- μόνο να λαμβάνουν, να εισπράττουν και όχι να προσφέρουν.  Τόσα χρόνια αυτό γινόταν. Έδιναν, Αθήνα και Λευκωσία και εισέπρατταν οι άλλοι. Έκαναν και κάνουν ακριβώς το αντίθετο με αυτό που κάνει η κατοχική Τουρκία. Από τα πάντα θέλει μερίδιο, κέρδος…