“Παγωμένα” αεροπλανοφόρα: Μια τρελή ιδέα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Το έτος 1942 του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Σύμμαχοι είχαν ήδη ξεκινήσει να σχεδιάζουν την απελευθέρωση της Ευρώπης από τους Γερμανούς. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε σκεφτεί τη χρήση μεγάλων πλωτών πλατφορμών, από τις οποίες θα απογειώνονταν συμμαχικά αεροσκάφη, τα οποία θα παρείχαν άμεση κάλυψη στα αποβιβαζόμενα συμμαχικά τμήματα.

Την ίδια περίοδο η Μάχη του Ατλαντικού βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και οι συμμαχικές νηοπομπές που διέσχισαν τον ωκεανό χρειαζόταν αεροπορική κάλυψη για να αντιμετωπίσουν τα γερμανικά υποβρύχια και τα βομβαρδιστικά αεροσκάφη. Ο λόρδος Μάουνμπατεν, επικεφαλής του γραφείου Συνδυασμένων Επιχειρήσεων, είχε ως επιστημονικό σύμβουλό του τον Τζέφρι Πάικ.

Ο Πάικ, όταν ενημερώθηκε για τα συμμαχικά σχέδια παρουσίασε το τρελό σχέδιο δημιουργίας αεροπλανοφόρων από πάγο! Τα “πλοία” αυτά θα είχαν μήκος 1.200 μέτρα πλάτος 180μ. και βύθισμα 40μ. Μπορούσαν, όπως υποστήριζε ο Πάικ, να κατασκευάσουν μεγάλο αριθμό αβύθιστων αεροπλανοφόρων, φθηνά και γρήγορα. Τα πλοία αυτά θα ήταν αβύθιστα, καθώς το τεράστιο πλάτος τους δεν θα επέτρεπε σε καμία τορπίλη ή βόμβα, να το καταστρέψει ενώ θα ήταν εξαιρετικά εύκολο να επισκευαστεί.

Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε

Ο Τσόρτσιλ υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την πρόταση του Πάικ και δόθηκε εντολή για την κατασκευή ενός λειτουργικού υποδείγματος στον παγωμένο Καναδά. Από την αρχή όμως φάνηκε ότι και το κόστος ήταν τεράστιο, ξεπέρασε τα 100 εκατομμύρια δολάρια για το υπόδειγμα μόνο και θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν μια σειρά τεχνικά προβλήματα που αρχικά δεν είχαν υπολογιστεί.

Το λειτουργικό υπόδειγμα είχε μήκος 18μέτρα, πλάτος εννέα και βύθισμα έξι μέτρα. Γύρω από ένα κομμάτι πάγου που λαξεύτηκε κατάλληλα τοποθετήθηκε ένα ξύλινο πλαίσιο. Πάνω στο “πλοίο” τοποθετήθηκαν τρείς μεγάλοι συμπιεστές με ψυκτικό υγρό (φρέον), τους οποίους τροφοδοτούσαν με ενέργεια ηλεκτροκινητήρες ισχύος 10ΗΡ. Ο ψυχρός αέρας κυκλοφορούσε μέσω ενός δικτύου σωληνώσεων.

Όμως, μέχρι να ολοκληρωθούν οι δοκιμές, η Μάχη του Ατλαντικού άρχισε να κερδίζεται από τους Συμμάχους, χάρη στον ρυθμό ναυπήγησης των αμερικανικών ναυπηγείων, τόσο όσον αφορά τα εμπορικά πλοία (τα περίφημα Liberty) όσο και των αεροπλανοφόρων συνοδείας, από τα οποία οι Αμερικανοί ναυπήγησαν, κατά τη διάρκεια του πολέμου. Επίσης ναυπήγησαν και 29 μεγάλα αεροπλανοφόρα. Κατά συνέπεια δεν υπήρχε λόγος να αναζητούνται ακραίες λύσεις και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε.