Η αποστρατικοποίηση των νησιών και η Κύπρος

Η κατοχική Τουρκία προβάλλει την αξίωση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, επικαλείται διάφορους νομικούς ισχυρισμούς, αιτιάσεις, στοχεύοντας να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο. Στοχεύει παράλληλα να διευρύνει την ατζέντα των ελλαδοτουρκικών διαφορών. Η Άγκυρα έτσι λειτουργεί. Εγείρει ζητήματα αμφισβητώντας την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος, της Κύπρου και στη συνέχεια αξιώνει αυτές οι απαιτήσεις να περιληφθούν στην ατζέντα του διαλόγου.  Όσο παράλογες και παράνομες και να είναι.

Στο Κυπριακό αυτή η προσέγγιση αποτελεί τη βασική μεθοδολογία, πρακτική, για την υλοποίηση των στρατηγικών της επιδιώξεων, των επεκτατικών της στόχων. Γι’ αυτό κι έχουμε φθάσει στο σημείο να επιμένουν οι Τούρκοι στα δύο κράτη. Όχι να θέτουν τούτη την επιδίωξη τους ως τελικό τους στόχο, αλλά να αποτελεί την προϋπόθεση για να δεχθούν να ξεκινήσουν να κουβεντιάζουν. Το “μοντέλο Κύπρος”– επειδή το θεωρούν… πετυχημένο- χρησιμοποιείται και για άλλες περιπτώσεις, στην Ελλάδα και αλλού. Άλλωστε δεν έχει λόγο η Άγκυρα να μην εφαρμόζει το ίδιο μοντέλο όταν αυτό αποδίδει.

Η κατοχική Τουρκία, λοιπόν, ζητά αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και παράλληλα τα διεκδικεί. Προτάσσει δήθεν την παραβίαση από πλευράς Ελλάδος συμφωνιών. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει και το γνωρίζουν στην Άγκυρα. Αυτό, όμως, δεν έχει καμία σημασία για τον Ερντογάν, ο οποίος έχει πλάνο και όραμα, όπως το παρουσίασε και με χάρτες και επιχειρεί να το υλοποιήσει βαθμηδόν. Προωθεί την πολυδιαφημιζόμενη “Γαλάζια Πατρίδα”.

Ο Ερντογάν ζητά αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και την ίδια στιγμή δεν συζητά μια τέτοια ρύθμιση, για παράδειγμα, στην Κύπρο. Όταν έχει στρατεύματα στη Συρία και τη Λιβύη, όταν εισβάλλει στο ιρακινό Κουρδιστάν. Η Άγκυρα διαχρονικά έχει μπροστά της ένα μενού και διαλέγει εκείνο το οποίο της συμφέρει στη συγκεκριμένη στιγμή. Στο Αιγαίο αξιώνει αποστρατιωτικοποίηση ενώ συνεχίζει συστηματικά παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και της θαλάσσιας περιοχής. Στην Κύπρο, εισέβαλε παράνομα, παραμένει από το 1974 κατέχοντας τμήμα του νησιού και αρνείται να αποχωρήσει. Κι όταν συζητά στα πλαίσια διαδικασίας των διαπραγματεύσεων είτε απευθείας είτε διά των εκάστοτε εγκαθέτων της στα κατεχόμενα, επιμένει στην παρουσία εσαεί (κατοχικών) στρατευμάτων και του ξεπερασμένου συστήματος των εγγυήσεων.

Η Τουρκία λειτουργεί στη λογική της επιβολής διά της ισχύος. Η Άγκυρα το γνωρίζει πολύ αυτό το παιχνίδι. Και το γνωρίζει και της… βγαίνει. Και γιατί απέναντι της υπάρχουν δυνάμεις, που κατατρύχονται από φοβικά σύνδρομα και επειδή υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι την καλύπτουν. Οι «νερωμένες» τοποθετήσεις των Αμερικανών, οι μεσοβέζικες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επί της ουσίας τη βοηθούν και τη διευκολύνουν. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι εξαφανισμένα ενώ το ΝΑΤΟ, με “διπλωματικό” τρόπο στηρίζει την κατοχική δύναμη διά της μεθόδου των “ίσων αποστάσεων”.

Ντελίβερι των τουρκικών “ανησυχιών”

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, που έχει καταντήσει ντελιβεράς των τουρκικών “ανησυχιών”, συντηρεί με άκομψο τρόπο τις τουρκικές επιδιώξεις. Στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ( στη Μαρία Αρώνη) προέτρεψε την Ελλάδα και την Τουρκία «να λύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο με πνεύμα εμπιστοσύνης και συμμαχικής αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει αυτοσυγκράτηση, μετριοπάθεια και αποχή από κάθε ενέργεια ή ρητορική που θα μπορούσε να κλιμακώσει την κατάσταση».

Ποιος προβαίνει σε ενέργειες, απειλεί καθημερινά, κλιμακώνει την ένταση; Οι εξωγήινοι ή και οι δυο χώρες; Ο καλύτερος τρόπος να καλύψει την τουρκική επικίνδυνη συμπεριφορά είναι η εξίσωση. Και ο καλύτερος τρόπος για να δικαιολογήσει τη στάση της είναι να δηλώνει ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ ότι  «η Τουρκία έχει υποφέρει από το PKK και έχει υποφέρει περισσότερο από την τρομοκρατία από οποιονδήποτε άλλο Σύμμαχο. Έτσι, η Τουρκία έχει εύλογες ανησυχίες, τις οποίες όλοι οι Σύμμαχοι πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη». Αναφέρεται σε κράτος-τρομοκράτη, που εξάγει την εσωτερική κρίση, με σοβαρά δημοκρατικά ελλείμματα. Αναφέρεται σε ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, όπως είναι το ΡΚΚ και το χαρακτηρίζει «τρομοκράτη», επειδή έτσι εξυπηρετεί την κατοχική Τουρκία.

Τα συμφέροντα είναι πιο σημαντικά από τι ισχύει στην πραγματικότητα. Ακόμη και για αχυράνθρωπους, όπως ο συγκεκριμένος. Αλλά το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι. Αλλά πώς ενεργούν η Αθήνα και η Λευκωσία, οι οποίες δεν πρέπει να είναι δεδομένες και προβλεπτές. Να μην λένε πάντα ναι και να είναι διεκδικητικές.

Σημείωση: Ο Ερντογάν βάπτισε το νέο γεωτρύπανο, ο Τσαβούσογλου έκανε τριήμερο στην κατεχόμενη Κύπρο και με την ευκαιρία είπε να εκπέμψει ρητορικές διαχωρισμού και μίσους. Και η απάντηση της Λευκωσίας; Έτοιμη προ πολλού. Copy paste ανακοινώσεις για κάθε περίπτωση.