Ψάχνοντας υποψηφίους δημάρχους

Παρά τις δημόσιες αβρότητες, πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μεγάρου Μαξίμου κανείς δεν έκρυβε την αντιπάθειά του προς το πρόσωπο του Γιάννη Μπουτάρη. Εξάλλου, τα συναισθήματα ήταν αμοιβαία. Σε μία μεταμεσονύκτια σύσκεψη τέλη Αυγούστου, όμως, όλοι ομοφώνως συμφωνούσαν πως ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης ποτέ δεν είχε αποδειχθεί καταλληλότερος. Τη μοναδική παραφωνία αποτέλεσε ένας εκ των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, ο οποίος έσπευσε να υπενθυμίσει στην κυβερνητική ομήγυρη την ταλαιπωρία που είχε υποστεί τις προηγούμενες ημέρες η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στην συμπρωτεύουσα.

Η εν λόγω αντιπροσωπεία είχε προσπαθήσει να πείσει τον Μπουτάρη να ηγηθεί ενός ευρύτερου δημοκρατικού μετώπου και να διεκδικήσει εκ νέου τη δημαρχία Θεσσαλονίκης, σεβόμενος συνάμα την στήριξη που του δείχνει η κυβέρνηση. Τότε, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε παρέμβη, υπενθυμίζοντας ότι δεν έχουν την πολυτέλεια για ψωροϋπερηφάνειες. Αν και κατά καιρούς ενοχλητικός, ο Μπουτάρης ήταν ο μόνος που όχι απλά τηρούσε τα πολιτικά και αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά που επιθυμούσαν, αλλά συσπείρωνε ακροατήρια, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ διακαώς διεκδικούσε.

Το σημαντικότερο, όμως, ήταν πως εκτιμούσαν ότι είναι σε θέση να γλιτώσει την κυβέρνηση από μία ταπεινωτική ήττα. Για την ακρίβεια φάνταζε η μοναδική νικηφόρα υποψηφιότητα. Λίγες ημέρες αργότερα, αρχές Σεπτεμβρίου, τα πράγματα ξεκαθάριζαν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσε να ποντάρει στην υποψηφιότητα Μπουτάρη, εκπονούσε ένα σαφές σχέδιο: δίνουμε χρόνο στον δήμαρχο, αφήνοντας να διαφανεί ότι είναι η πρώτη μας επιλογή. Παράλληλα και παρασκηνιακά προχωρούμε σε διεργασίες για να έχουμε έτοιμο το plan B.

Όταν, προ ολίγων ημερών, λοιπόν, ο Γιάννης Μπουτάρης ενημέρωσε και επισήμως -αν και μέσω τρίτων- τον Αλέξη Τσίπρα και την Φώφη Γεννηματά ότι δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος δήμαρχος, ολοκληρώθηκε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Θανάτου της ελπίδας του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να κερδίσει, έστω και εμμέσως, την συμπρωτεύουσα.

Τι είχε προηγηθεί

Στο ενδιάμεσο, όμως, είχαν προηγηθεί πολλά. Στο τραπέζι της Κουμουνδούρου και του Μαξίμου είχαν πέσει πολλά ονόματα, είχαν δοκιμαστεί άλλα τόσα και είχαν απορριφθεί πολλά περισσότερα και για τους δύο μεγάλους Δήμους. Οι μυστικές δημοσκοπήσεις δίνουν και παίρνουν για να μετρηθούν ονόματα, όπως αυτά του υπουργού Στέργιου Πιτσιόρλα και του προέδρου της Αττικό Μετρό Γιάννη Μυλόπουλου.

Ειδικά ο τελευταίος αποτελεί ακόμα για κάποιους μία λύση που ακόμα δεν έχει απορριφθεί μετά την γκάφα του Τάσου Τζήκα, το όνομα του οποίου κυκλοφόρησε και μάλιστα ως προτεινόμενο από τον Αλέξη Τσίπρα. Ο συγκεκριμένος, όμως, έχει κώλυμα εκλογιμότητας, ως πρόεδρος της Ηelexpo ΔΕΘ που έχει μοναδικό μέτοχο το δημόσιο και εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Απαγορεύεται ρητά να είναι υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη.

Παρ’ όλα αυτά, κάπως κυκλοφόρησε η είδηση πως στο περιθώριο μίας εκδήλωσης ο πρωθυπουργός τράβηξε παραδίπλα του τον πρόεδρο της Ηelexpo ΔΕΘ Τάσο Τζήκα και του ζήτησε να είναι αυτός υποψήφιος για το δήμο Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που γινόταν μια τέτοια νύξη. Ωστόσο, ήταν η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός έθετε το θέμα κάπως επιτακτικά.

Αυτό που προκάλεσε μεγάλη ενόχληση και γκρίνια στους κόλπους της Κουμουνδούρου, όμως, αφορούσε την άρνηση της Κατερίνας Νοτοπούλου να πάρει πάνω της την κούρσα αυτή. Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε και βλέπει με καλό μάτι την κάθοδό της στην αυτοδιοίκηση, η υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης δεν φαίνεται διατεθειμένη «να καεί». Για τον σκοπό αυτόν, λοιπόν, είχε από καιρό επιστρατεύσει τον μόνιμο σύμμαχό της στην Αθήνα υπουργό Επικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη, ο οποίος επιχείρησε να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα με αντιπροτάσεις. Λέγεται, μάλιστα, πως αυτό προκάλεσε την πρόσκαιρη δυσαρέσκεια του Πάνου Σκουρλέτη, που υποτίθεται ότι έχει τον πρώτο λόγο στην διαδικασία αυτή.

Δεν γίνεται να φέρουμε κάποιον άοσμο

Εξάλλου, υπήρξε γενικότερα εντός της κυβέρνησης μεγάλη διάσταση ως προς τα χαρακτηριστικά του ιδανικού υποψηφίου τόσο για τη συμπρωτεύουσα, όσο και για την Δήμο Αθηναίων. Από τη μία, ένα κομμάτι του κόμματος, ειδικά το λεγόμενο προεδρικό, υποστήριζε πως βασικό μέλημα οφείλει να είναι ενός όχι κομματικός υποψήφιος, ώστε να κερδίσει την υποστήριξη των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, εγκλωβίζοντας ή απομονώνοντας το ΚΙΝΑΛ.

Από την άλλη, υπήρξαν πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη που εξέφρασαν τις ενστάσεις τους για μία ιδεολογικά αποχρωματισμένη υποψηφιότητα. «Δεν γίνεται να φέρουμε κάποιον άοσμο για να γίνει αρεστός», σχολίασε σε μία έντονη συζήτηση στην Κουμουνδούρου στέλεχος με κριτική διάθεση προς το Μαξίμου. Στα χαρακτηριστικά, όμως, που όλοι συμφωνούν συγκαταλέγονται το να είναι γέννημα-θρέμμα της πόλης, να γνωρίζει τα προβλήματά της, να συνδέεται με τα κινήματα για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και κατά πολλούς… να είναι γένους θηλυκού.

Οι δημοσκοπήσεις, άλλωστε, έδειξαν –σύμφωνα με πληροφορίες– ότι μία γυναίκα είναι πιο αρεστή στον επί πολλά έτη ανδροκρατούμενο στίβο. Ο Αλέξης Τσίπρας, άλλωστε, επιμένει ιδιαίτερα στη γυναικεία υποψηφιότητα και κάπως έτσι προέκυψε και η περίπτωση της Ελθήνας Αγγελοπούλου.

Αν και ξεκίνησε ως εφεδρεία, όπως και ο Νάσος Ηλιόπουλος που έχει θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του κόμματος, όσο στενεύουν τα περιθώρια δεν είναι απίθανο να πάρει τελικά το χρίσμα. Κυβερνητικό στέλεχος σχολίασε πως στα ατού της περιλαμβάνεται το γεγονός ότι δεν έχει φθαρεί -είναι σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό- φέρει ξεκάθαρη αριστερή ταυτότητα, χωρίς να είναι υπερβολικά κομματική, έχει εμπειρία, κοινωνική δράση, αλλά και έναν άσο στο μανίκι της. Είναι μαμά ενός μωρού, κάτι που την καθιστά ιδιαίτερα συμπαθή, ανάμεσα σε δύο άνδρες υποψηφίους.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιλογή του υποψήφιου για το Δήμο Αθηναίων ήταν ανέκαθεν μια δύσκολη υπόθεση για τους επιτελείς της Κουμουνδούρου. Η πρωτεύουσα θεωρείται «γαλάζιο» προπύργιο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί σε περιόδους που είχε μεγάλη απήχηση, πόσο μάλλον τώρα που κουβαλάει την κυβερνητική φθορά. Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει, με τη δυστοκία να συνεχίζεται. Το πρόβλημα το αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός που έχει αναλάβει να βάλει τη σφραγίδα του στους δύο μεγάλους Δήμους.

Μυστικές επικοινωνίες

Αυτό που έχει κάνει ακόμα πιο δυσάρεστη την κατάσταση είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας λέγεται ότι έχει κάνει μυστικές επικοινωνίες με ορισμένες προσωπικότητες εκτός πολιτικής σκηνής, οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν την έκπληξη, συσπειρώνοντας ψηφοφόρους. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι έχει εισπράξει ηχηρά όχι.

Σε άλλες περιπτώσεις έχει αντιμετωπίσει και το «φίλτρο του κόμματος», αφού ο γραμματέας του Πάνος Σκουρλέτης κρατάει «αριστερόμετρο». Πάντως, κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι υπάρχει ακόμα ένας κρυμμένος άσος, ή «χρυσό χαρτί», όπως το χαρακτήρισαν, που μπορεί να κάνει τη διαφορά αν τελικά συμφωνήσει και δώσουν τα χέρια. Πρόκειται για ένα όνομα που δεν έχει διαρρεύσει στα ΜΜΕ μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Όσον αφορά τον Πειραιά, ο ΣΥΡΙΖΑ φλέρταρε με τον Πέτρο Κόκκαλη. Εξάλλου, λίγοι γνωρίζουν ότι ο Πέτρος Κόκκαλης είναι πολύ στενός φίλος με τη Ζωή Χαλιδιά, η οποία λειτουργεί και ως γέφυρα μεταξύ του επιχειρηματία και του Αλέξη Τσίπρα. Μετά την άρνησή του, όμως, να εμπλακεί για προσωπικούς λόγους, ο αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Γαβρίλης έχει ήδη δεχτεί πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει τον δήμο. Ο ίδιος, όμως, δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θα κάνει.

Αυτό που μαθαίνουμε είναι πως ο Γιώργος Γαβρίλης δεν φαίνεται να θέλει, ο Θοδωρής Δρίτσας δεν μπορεί και πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά βρίσκονται σε απελπισία. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και εισηγήσεις για κοινωνικά στελέχη, τα οποία, όπως και στην περίπτωση Μπελαβίλα, γυρίζουν την πλάτη στην Κουμουνδούρου. Κοντός ψαλμός αλληλούια! Τέλος, στην ονοματολογία λέγεται ότι θα σημάνει η συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συγχρόνως κάθε μέρα γεμίζουν και οι ορφανές θέσεις από υποψηφίους σε μικρότερους δήμους.