Το πόκερ του Ερντογάν και οι δεδομένες Ελλάδα-Κύπρος

Η απόφαση Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία περιπλέκει περισσότερο το σκηνικό στην περιοχή. Έχει προκληθεί ήδη ένα τσουνάμι εξελίξεων από τους παίκτες της περιοχής. Μέχρι και πρόσφατα η Ουάσινγκτον είχε καθορίσει το τοπίο σε μια περίοδο ανακατανομής ισχύος, δίνοντας το δακτυλίδι στο Ισραήλ και στη Σαουδική Αραβία, χρησιμοποιώντας τον άξονα Πολωνία, Βαλκάνια, Ελλάδα, Κύπρος.

Αυτός ο άξονας συν τους ισχυρούς πυλώνες (εντεταλμένους του) διαμόρφωνε ένα σύστημα ασφάλειας και ελέγχου. Το σκηνικό διαφοροποιείται. Η απόφαση του Λευκού Οίκου ενισχύει την Τουρκία. Της προσφέρει δυνατότητες αναβάθμισης του ρόλου της, της επιτρέπει να κάνει παιχνίδι στη Συρία και στην περιοχή. Εκεί που όλοι θεωρούσαν ότι ο Ερντογάν βρισκόταν σε μια κατάσταση «νοικοκυράς σε απόγνωση», το κλίμα και τα δεδομένα άλλαξαν.

Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας διαχρονικά είναι η επέκτασή της και εσχάτως γίνεται συνεχώς επίκληση του δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας». Το αφήγημα αυτό ενισχύεται δια του σκηνικού αμφισβήτησης που στήνει η Τουρκία, προκειμένου να ελέγξει την ευρύτερη περιοχή. Η Άγκυρα ισχυρίζεται πως «πατρίδα» είναι 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θάλασσας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Δικά της είναι -ισχυρίζεται- και θα τα υπερασπιστεί.

Η αμερικανική κίνηση στη Συρία ενισχύει την τουρκική επιθετικότητα, διευκολύνει ευρύτερους σχεδιασμούς για άλωση των Βαλκανίων, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Η Άγκυρα διαμηνύει καθημερινά, με λόγια και βαθμηδόν με ενέργειες, πως η εξόρυξη φυσικού αερίου περνά από το σουλτανάτο του Ερντογάν. Δια της στρατιωτικής ισχύος επιχειρεί να επιβάλλει είτε ακύρωση των ενεργειακών σχεδιασμών είτε συμμετοχής της με μερίδιο.

Στην Άγκυρα γνωρίζουν πως εάν δεν το πετύχουν αυτό, θα ανατραπούν διαχρονικοί στόχοι και θα έχει περιορισμένο ρόλο στην περιοχή. Αυτό προδήλως θα είναι καταστροφή για την Τουρκία. Μέχρι σήμερα ασκείται κυρίως στη ρητορική των απειλών-προειδοποιήσεων, αλλά και στην πολιτική των κανονιοφόρων. Η πειρατική αποτροπή του γεωτρύπανου της ΕΝΙ τον περασμένο Ιανουάριο ήταν δείγμα προθέσεων. Τώρα που θα περάσουμε σε άλλη φάση των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ, ενδεχομένως να επανέλθει στις πρακτικές της πειρατείας.

Είναι προφανές πως Αθήνα και Λευκωσία επένδυσαν σημαντικά στον αμερικανικό παράγοντα. Επένδυσαν στον ισχυρό στρατηγικό εταίρο και στο γεγονός ότι είναι ασφαλείς (αυτό αφορά κυρίως την Κυπριακή Δημοκρατία) λόγω της εμπλοκής εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι εταιρείες αυτές σαφώς και θα ενεργούν έχοντας ασφάλεια που θα παρέχουν οι χώρες τους. Μέχρι εκεί. Δεν τους αφορά το υπόλοιπο κομμάτι. Εκεί η Κύπρος θα είναι μόνη.

Είναι ίδιον του πολιτικού προσωπικού να ενθουσιάζεται και πρωτίστως να επαναπαύεται. Η ψευδαίσθηση του αδύνατου που θεωρεί πως είτε ο ιδιόμορφος ένοικος του Λευκού Οίκου θα βάλει στη θέση του τον Ερντογάν, είτε το «ξανθό γένος» θα εξουδετερώσει τον εχθρό της Ορθοδοξίας, είναι ιστορίες παρηγοριάς. Προς το παρόν το «ξανθό γένος» είναι ενοχλημένο με την Κύπρο για το κλείσιμο 50.000 τραπεζικών λογαριασμών Ρώσων υπηκόων, που έγινε επειδή ως γνωστό είμαστε οι πιο καλοί μαθητές. Στο Κυπριακό, τουλάχιστον, αυτοί, όποτε χρειάστηκε, πρόσφεραν σανίδα σωτηρίας.

Οι ΗΠΑ αλλά και το ΝΑΤΟ, το οποίο καλοβλέπουν κάποιοι στην Κύπρο, θεωρούν πρώτο βιολί την Τουρκία. Ακόμα και τα καμώματα του Ερντογάν, τα λοξοκοιτάσματά του προς τον Πούτιν μπορούν να παραβλεφθούν για χάρη της γεωπολιτικής αξίας της Τουρκίας. Ελλάδα και Κύπρος έχουν πολλά στρατηγικά πλεονεκτήματα. Όταν, όμως, τα πλεονεκτήματα αυτά οι άλλοι θεωρούν πως είναι δεδομένα, τότε δεν έχουν κανένα λόγο να μας προσέξουν. Να μας λάβουν υπόψη.