Είχαν λόγο να επιτεθούν τζιχαντιστές στην Ρωσία;

Και βεβαίως, οι ΗΠΑ έσπευσαν, δια προδήλους λόγους, ν’ απενοχοποιήσουν την Ουκρανία, γεγονός που, όμως, κατά την εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova, συγκεντρώνει περισσότερα βέλη κατά του Κιέβου. Πρωτίστως, κατά το από 23 Μαρτίου διάγγελμα του Ρώσου προέδρου Βλαδιμήρου Πούτιν, οι διαφυγόντες τρομοκράτες κατευθύνθηκαν προς Ουκρανία, ενός εκ των συλληφθέντων φερόμενου να ομολόγησε πως αμείφθηκε εκ της πλευράς αυτής (στο1:55).

Κατά δημοσίευμα του γαλλικού εντύπου Le Point υπό χρονολογία 21.011.2019, ερειδόμενο σε αποκάλυψη της βρετανικής The Independent, η Ουκρανία αποτελούσε ήδη μείζον καταφύγιο ηγετών του Ισλαμικού Κράτους εν εξορία. Κατά τις ανωτέρω πηγές, την 19η Νοεμβρίου (2019) είχε εντοπισθεί και συνελήφθη στο Κίεβο ηγέτης τζιχαντιστής, ο Al Bara Chichani, αναπληρωτής του λεγομένου Ομάρ του Τσετσένου, θεωρουμένος έως τότε αποβιώσας, ενώ δεν πρόκειται περί του μόνου ενταύθα μαχητού του Ισλαμικού Κράτους, του ανωτέρω συλληφθέντος, ζώντος στην Ουκρανία επί 2ετία και συντονίζοντας ακωλύτως, κατά τις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών SBU, τρομοκρατικές επιχειρήσεις από του Κιέβου

Ένας εκ των λόγων που διευκόλυνε τον προορισμό προς Ουκρανία, είναι η απόκτηση πλαστών διαβατηρίων, προς $5.000 κατά μέσον όρο, μέσω του Darknet. Η Ουκρανία εξακολουθεί να διατηρεί τα σκήπτρα στην Ευρώπη από πλευράς διαφθοράς. Η δε εγγύτητα της μετά της Τσετσενίας, ενδέχεται να συμβάλλει στην συγκέντρωση εξτρεμιστικών-ισλαμιστών μαχητών του Ισλαμικού Κράτους και άλλων εξτρεμιστικών ομάδων, δυναμένων να εισέλθουν και στην ΕΕ, άνευ VISA.

H ειδήμων επί των ενόπλων συγκρούσεων Ρωσοαμερικανίδα ακαδημαϊκός και βραβευθείσα συγγραφεύς Vera Mironova επισημαίνει, ότι καίτοι η Τουρκία αποτελεί πρώτιστο προορισμό (Ιντίλμπ) – ως είδαμε και περί της Χαμάς – οι ευρισκόμενοι στην Ουκρανία ακραίοι ισλαμιστές είναι οι πλέον επίφοβοι, αρκετοί, δε, εξ αυτών έχουν εθελοντικώς ενταχθεί στις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Ρώσος πολιτικός επιστήμων Sergei Karnaukhov ισχυρίζεται σαφή ανάμιξη στην υπόθεση αυτή της Ουκρανίας.

Οι ρωσικές προτάσεις για το Ουκρανικό

Το συμβάν της 22ας διαδραματίσθηκε καθ’ ον χρόνο έλαβαν το φως της δημοσιότητας προτάσεις της Ρωσίας περί διπλωματικής διευθετήσεως της κρίσεως προτού η τελευταία εισβάλλει την 24.02.2022! Αφού μάθαμε, κατ’ αρχήν, δια στόματος προέδρου Πούτιν, περί των ουκρανικών κρούσεων, εν έτει 2022, περί ειρηνευτικής επιλύσεως της κρίσεως, όπερ επιβεβαιώθηκε δι’ ακολούθου συνεντεύξεως του Ολεκσέι Αρέστοβιτς, αντιπολιτευόμενου τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, κατόπιν του Ρώσου ηγέτη υπό του Αμερικανού δημοσιογράφου Τάκερ Κάρλσον και τελευταίως δια δημοσιεύματος εγκύρου αμερικανικού φύλλου, πάντα τ’ ανωτέρω σε επιβεβαίωση αρχικών μαρτυριών αναλυτών γνώριμων περί των πραγμάτων, μανθάνομε σήμερα, ότι και οι Ρώσοι είχαν προβεί σε παρόμοιο διάβημα, προ της εμπλοκής αυτών, την 24.02.2022.

Συγκεκριμένα, το γερμανικό φύλλο Die Weltwoche της 09.03.2024 έφερε στην δημοσιότητα ρωσικά έγγραφα αναρτηθέντα στον ιστοτόπο του ρωσικού υπουργείου των Εξωτερικών, αποδεικνύοντα, ότι η Ρωσία δεν επιθυμούσε πόλεμο, αλλ’ ειρήνη και σταθερότητα στην Ευρώπη, περί των οποίων, όμως, η Δύση αδιαφόρησε. Η εκτράχυνση, δηλαδή, του πολέμου στην Ουκρανία (εισήλαση Ρωσίας) μπορούσε να έχει αποφευχθεί.

Πλέον συγκεκριμένα, την 15.12.2021, υπήρξε συνάντηση στην Μόσχα, όπου η ρωσική Κυβέρνηση επέδειξε σε εκπροσώπους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δύο σχέδια συμφωνιών, ήτοι, ένα μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ και ένα μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, που αφορούσαν την απόσυρση πάντων των πυρηνικών όπλων εξ Ευρώπης, ως και των Αμερικανικών στρατευμάτων εκ του ΝΑΤΟ, ακόμη, δε, την συγκράτηση της περαιτέρω επεκτάσεως του ΝΑΤΟ, αλλά και την παύση πάσης στρατιωτικής δραστηριότητος επί του εδάφους της Ουκρανίας, περιλαμβανομένων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου.

Η Μόσχα, λοιπόν, επιθυμούσε την ομαλοποίηση των επαφών και την σύναψη συμφωνιών μεταξύ αμφοτέρων των πλευρών, κατά τις οποίες «τα μέρη επιβεβαιούν πως δεν θεωρούν αλλήλους αντιπάλους», ενώ, σε συνέντευξη Τύπου, το Κρεμλίνο εξέφρασε τις ελπίδες, ότι η Ουάσιγκτον θα χρησιμοποιήσει τα εν λόγω σχέδια ως «σημεία εκκινήσεως» δια την διεξαγωγή «σοβαρών συνομιλιών (…) στο άμεσο μέλλον, κρισίμου σημασίας δια την διατήρηση της ειρήνης και ασφαλείας». Ωστόσο, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ απέρριψαν συνομιλίες και σχέδια συνθηκών, ενώ, στην Σύσκεψη περί Ασφαλείας του Μονάχου, την 18-20.02.2022, η ρητορική φέρεται οξυνθείσα του προέδρου Ζελένσκι, αιτούμενος την απόκτηση πυρηνικών. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Το timing της επίθεσης

Επίσης, το μακελειό της Μόσχας έλαβε χώρα κατόπιν των από 15-17 Μαρτίου εκλογών, όπου, μετά ποσοστού συμμετοχής 77,44%, ο πρόεδρος Πούτιν έλαβε το 88% των ψήφων, καταστάς πρόεδρος δια πέμπτη θητεία εντός 25ετίας. Ενώ, δε, άπαντες συνεχάρησαν τούτον, η Δύση εσιώπησε (στο 40:00). H εν λόγω νίκη αποτελεί μεταξύ άλλων και ετυμηγορία του ρωσικού λαού περί της ρωσικής πολιτικής έναντι της Ουκρανίας. Δια των ανωτέρω, λοιπόν, αποδεικνύεται:

• Η ειρηνοποιός διάθεση και προσπάθεια του προέδρου Πούτιν προ της από 24.02.2022 εισδύσεως, αφ’ ενός και αφ’ ετέρου,
• Η αταλάντευτη, έως και ενισχυθείσα δημοτικότητα τούτου του Ρώσου ηγέτη από της εν λόγω εισβολής.

Το κτύπημα της 22ας Μαρτίου θα μπορούσε να πλήξει την δημοτικότητα του προέδρου Πούτιν και ν’ αποσταθεροποιήσει το ρωσικό καθεστώς, καταφέρνοντας ό,τι δεν μπόρεσαν οι μέχρι τούδε επιβληθείσες κυρώσεις εκ της Δύσεως, λαμβανομένων υπ’ όψιν των δηλώσεων του Γάλλου υπουργού των Οικονομικών Bruno Le Maire, της 01.03.2022, ότι «θα εξαπολύσομε πλήρη οικονομικό πόλεμο έναντι της Ρωσίας. Ο ρωσικός λαός θα πληρώσει επίσης τις συνέπειες. Θα προκαλέσομε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας», όπερ, εν τέλει, δεν εγένετο.

Προσθετέο, ότι καθ’ ον χρόνον η Ρωσία σημειοί αποφασιστικές νίκες και στα πεδία των μαχών, έκθεση της 11ης Μαρτίου των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ συμπεραίνει, ότι ουδεμία πρόθεση έχει η ιδία να επιτεθεί κατά κρατών-μελών του ΝΑΤΟ (σελ. 14). Εν γένει, δια των ανωτέρω, η Ρωσία αναβαθμίσθηκε στα όμματα της διεθνούς κοινότητος.

Κατά τον Ελβετό εμπειρογνώμονα και αναλυτή Ζακ Μπω, το Ισλαμικό Κράτος στην Συρία ηττήθηκε μεν χάριν της Ρωσίας, ωστόσο έκτοτε η τελευταία έχει γεφυρώσει τις σχέσεις της με μουσουλμανικά κράτη, τελούσα σήμερα μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Διασκέψεως. Εξάλλου, αναλυτές εκ ρωσικής πλευράς διατείνονται, ότι το modus operandi των κτυπημάτων της 22ας Μαρτίου δεν δείχνει το Ισλαμικό Κράτος, όπου οι δράστες ενεργούν εκ πεποιθήσεως, άνευ αμοιβής, αδιαφορούντες δια την ζωή τους και αναφωνούντες τα γνωστά συνθήματα.

Κατά τον Ζ. Μπω (ένθ΄ανωτ.), δεν πρέπει ν’ αποκλείεται εμπλοκή ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών, αφού, δε – κατά τον γράφοντα –εις των συλληφθέντων υπήρξε μέλος του ουκρανικού Στρατού, ενώ, στην υπόθεση σαμποτάζ των Nord Stream, δεν αποκλείσθηκε υπό των Washington Post και Der Spiegel η εμπλοκή ειδικών ουκρανικών δυνάμεων, καθ’ ον χρόνον ο πρόεδρος Ζελένσκι ετέλει εν αγνοία.

Τέλος, κατά τον Γάλλο καθηγητή της Γεωπολιτικής Alexandre del Valle, υπάρχουν τατζικικά στοιχεία στην εν λόγω επίθεση –
της Ρωσίας τυγχάνουσας των περισσοτέρων ισλαμικών κτυπημάτων τα τελευταία 40 έτη, όπερ όχι γνωστό – εξ’ ου και το Τατζικιστάν προσφέρθηκε να συνδράμει την Μόσχα στην εν λόγω υπόθεση, ενώ, κατά την επίσης Γαλλίδα καθηγήτρια της Γεωπολιτικής Καρολίνα Γαλακτερού, ρωσικές πηγές εκτιμούν, ότι οι δράστες προσελήφθησαν υπό του Ουκρανού πρέσβη του Τατζικιστάν, πρώην επί κεφαλής των αλλοδαπών πληροφοριών του Κιέβου.